19 sep • Marktcommentaren • 6364 weergaven • Reacties uitgeschakeld op Fuel for Thought
De Verenigde Staten zijn 's werelds grootste producent van ethanolbrandstof. De VS produceerden in 50.0 2010 miljard liter ethanolbrandstof. Ethanolbrandstof wordt in de VS voornamelijk gebruikt als oxygenaat voor benzine. In 2009 werd 99% van alle ethanolbrandstof die in het land werd verbruikt, verbruikt als ethanol in gasohol. De meeste Amerikaanse ethanol wordt geproduceerd uit maïs en de benodigde elektriciteit voor de distilleerderijen is afkomstig van kolencentrales. De discussie gaande is hoe duurzaam bio-ethanol op maïs is bij het vervangen van fossiele brandstoffen in voertuigen. De bezwaren en controverse hebben betrekking op de enorme hoeveelheid bouwland die nodig is voor gewassen en de impact ervan op de wereldwijde graanaanvoer, directe en indirecte veranderingen in landgebruik, alsook kwesties met betrekking tot de energiebalans en koolstofintensiteit bij het beschouwen van de volledige levenscyclus van ethanol. productie.
De katalysator voor de revolutie van de Arabische Lente wordt vaak toegeschreven aan de zesentwintigjarige Mohamed Bouazizi die woonde in de provinciestad Sidi Bouzid, in Tunesië, waar hij een universitair diploma had maar geen werk. In een poging om in zijn levensonderhoud te voorzien, begon hij zonder vergunning groenten en fruit op straat te verkopen. De Tunesische autoriteiten hielden hem tegen en namen zijn producten in beslag. Uit wanhoop stak hij zichzelf in brand op zaterdag 18 december 2010. Toen volgden er rellen en veiligheidstroepen sloten de stad snel af. De woensdag daarop klom een andere werkloze jongeman in Sidi Bouzid op een elektriciteitspaal, riep “nee voor ellende, nee voor werkloosheid”, raakte toen de draden aan en elektrocuteerde zichzelf. Op vrijdag 16 september 2011, buiten een bank in Piraeus (een grote zeehaven in Griekenland), doopte een kleine zakenman zichzelf in benzine en stak zichzelf in brand. Zijn wanhopige protest was blijkbaar uit woede over zijn mislukte zaken en het gebrek aan hulp bij de bank.
De mythe die in stand wordt gehouden door de meegaande westerse media is dat de Arabische lente een reactie was op een totalitaire regimes, terwijl het in feite de totale mislukking van de economie in bepaalde Arabische staten en aangrenzende Afrikaanse regio's veroorzaakte; uithongering, armoede en wanhoop waren een even grote factor als het verlangen naar regimeverandering. De revolutie van de Arabische lente heeft zich, in een voorheen ondenkbare parallel, nu uitgebreid tot Israël. De reguliere media hebben de demonstraties in Tel Aviv grotendeels genegeerd, waar enorme aantallen zich in opeenvolgende weekenden hebben verzameld om te protesteren tegen een ontspoorde economie. Ongebreidelde inflatie, huizenprijzen en huren die buiten het bereik van de Israëlische middenklasse liggen, stagnerende lonen, enorme niveaus van niet-geregistreerde werkloosheid en een goed opgeleide middenklasse die, wantrouwend en boos op hun politieke leiders, nu verandering eisen en vreedzame sociale onrust veroorzaakt . Volgens schattingen zijn de cijfers in de straten van Tel Aviv ongeveer 300,000, aangezien de bevolking ongeveer 3.3 miljoen meet, is dat een enorm aantal dat de straat op is gegaan om te protesteren.
Het wordt steeds moeilijker voor regimes en regeringen om de discussie over de werkelijke inflatiepercentages van basisvoedsel en basisproducten te vermijden en de oorzaak van die inflatie te verbergen. De meeste Amerikaanse, Britse en Europese burgers halen misschien gewoon hun schouders op en slaken een vermoeide zucht bij het betalen bij de kassa van de supermarkt of bij de benzinepomp terwijl ze de vermeende 5% RPI op hun bonnetjes bekijken. Voor enorme delen van de bevolking in het Midden-Oosten of Afrika is die inflatiepiek op basisgoederen echter letterlijk het verschil tussen leven of dood, verhongering of bestaan. Hoewel de Britse regering haar inflatiecijfers kan berekenen met behulp van een mand met goederen, waaronder mobiele beltonen, breedband, sky-tv en plasmatelevisies, maakt dergelijke luxe geen deel uit van de keuzemogelijkheden in armere delen van de wereld. Brent-ruwe olie is hardnekkig boven de $ 100 per vat gebleven voor het naderen van zes maanden, basisvoedingsmiddelen zijn meedogenloos gestegen, terwijl Britse automobilisten kunnen omgaan met een liter benzine die in drie jaar tijd met 30% stijgt (aangezien hun reële en voor inflatie gecorrigeerde salarissen statisch blijven). wereldburgers hebben geen copingstrategie. Aangezien voedsel, brandstof en huisvesting bijna al hun kosten voor hun rekening nemen, zijn de gestegen kosten van graan en brandstof levensbedreigend vanuit een positie met een zeer laag loon.
De wereldwijde inflatie sinds 2008 is een direct gevolg van de daaropvolgende kwantitatieve versoepeling die de VS, het VK en de Europese beleidsmakers hebben toegegeven om grote financiële instellingen te herkapitaliseren om 'het systeem te redden'. Het gejumeleerde beleid van zirp heeft er ongetwijfeld toe geleid dat dit overliquiditeitsoverschot in speculatieve grondstoffen en aandelen terechtkwam. Hoewel aandelenwaarden het onvoorziene en onbedoelde gevolg kunnen corrigeren, is dat de grondstofprijzen niet mogen dalen. Als de olie rond de $ 100 per vat blijft, voor een nieuwe periode van zes tot twaalf maanden, lijkt de 'dubbele dip'-recessie een zekerheid.
Terwijl de leidende Europese ministers van Financiën bijeenkomen om verdere mechanismen te bespreken om een internationaal banksysteem te ondersteunen, dat zich opnieuw op een afgrond bevindt, is het onwaarschijnlijk dat ze openlijk zullen debatteren (voor publieke consumptie) over de verdere vreselijke gevolgen die meer QE zal hebben. Ongeacht of meer QE het creëren van onbeperkte bedragen aan dollars, via centrale banken voor een periode van drie maanden, ook indirect de grondstofprijzen zal opdrijven en de kwaliteit van het leven en de overlevingskansen van miljoenen ernstig zal verslechteren. Wanneer meneer Geithner terugkeert naar de auto-geobsedeerde VS, zal hij misschien nadenken over de reizen die de meeste Amerikanen maken. Terwijl zijn gepantserde cavalcade de luchthaven verlaat, kan hij mensen observeren die naar fastfoodrestaurants gaan, aangedreven door auto's op 'voedsel' van maïs en bedenken dat zijn "goed werk" dit weekend met zijn Europese tegenhangers in feite een tijdelijke pleister is voor Europa en de VS, maar een potentieel fatale wond voor armere en ontwikkelingslanden.
fxccmarktcommentarenolie
« Europese ministers van Financiën: VS moeten orde op zaken stellen Terminal Velocity, het IMF en Goldman Sachs doen de wiskunde »
Brandstof tot nadenken
19 sep • Marktcommentaren • 6364 weergaven • Reacties uitgeschakeld op Fuel for Thought
De Verenigde Staten zijn 's werelds grootste producent van ethanolbrandstof. De VS produceerden in 50.0 2010 miljard liter ethanolbrandstof. Ethanolbrandstof wordt in de VS voornamelijk gebruikt als oxygenaat voor benzine. In 2009 werd 99% van alle ethanolbrandstof die in het land werd verbruikt, verbruikt als ethanol in gasohol. De meeste Amerikaanse ethanol wordt geproduceerd uit maïs en de benodigde elektriciteit voor de distilleerderijen is afkomstig van kolencentrales. De discussie gaande is hoe duurzaam bio-ethanol op maïs is bij het vervangen van fossiele brandstoffen in voertuigen. De bezwaren en controverse hebben betrekking op de enorme hoeveelheid bouwland die nodig is voor gewassen en de impact ervan op de wereldwijde graanaanvoer, directe en indirecte veranderingen in landgebruik, alsook kwesties met betrekking tot de energiebalans en koolstofintensiteit bij het beschouwen van de volledige levenscyclus van ethanol. productie.
De katalysator voor de revolutie van de Arabische Lente wordt vaak toegeschreven aan de zesentwintigjarige Mohamed Bouazizi die woonde in de provinciestad Sidi Bouzid, in Tunesië, waar hij een universitair diploma had maar geen werk. In een poging om in zijn levensonderhoud te voorzien, begon hij zonder vergunning groenten en fruit op straat te verkopen. De Tunesische autoriteiten hielden hem tegen en namen zijn producten in beslag. Uit wanhoop stak hij zichzelf in brand op zaterdag 18 december 2010. Toen volgden er rellen en veiligheidstroepen sloten de stad snel af. De woensdag daarop klom een andere werkloze jongeman in Sidi Bouzid op een elektriciteitspaal, riep “nee voor ellende, nee voor werkloosheid”, raakte toen de draden aan en elektrocuteerde zichzelf. Op vrijdag 16 september 2011, buiten een bank in Piraeus (een grote zeehaven in Griekenland), doopte een kleine zakenman zichzelf in benzine en stak zichzelf in brand. Zijn wanhopige protest was blijkbaar uit woede over zijn mislukte zaken en het gebrek aan hulp bij de bank.
De mythe die in stand wordt gehouden door de meegaande westerse media is dat de Arabische lente een reactie was op een totalitaire regimes, terwijl het in feite de totale mislukking van de economie in bepaalde Arabische staten en aangrenzende Afrikaanse regio's veroorzaakte; uithongering, armoede en wanhoop waren een even grote factor als het verlangen naar regimeverandering. De revolutie van de Arabische lente heeft zich, in een voorheen ondenkbare parallel, nu uitgebreid tot Israël. De reguliere media hebben de demonstraties in Tel Aviv grotendeels genegeerd, waar enorme aantallen zich in opeenvolgende weekenden hebben verzameld om te protesteren tegen een ontspoorde economie. Ongebreidelde inflatie, huizenprijzen en huren die buiten het bereik van de Israëlische middenklasse liggen, stagnerende lonen, enorme niveaus van niet-geregistreerde werkloosheid en een goed opgeleide middenklasse die, wantrouwend en boos op hun politieke leiders, nu verandering eisen en vreedzame sociale onrust veroorzaakt . Volgens schattingen zijn de cijfers in de straten van Tel Aviv ongeveer 300,000, aangezien de bevolking ongeveer 3.3 miljoen meet, is dat een enorm aantal dat de straat op is gegaan om te protesteren.
Het wordt steeds moeilijker voor regimes en regeringen om de discussie over de werkelijke inflatiepercentages van basisvoedsel en basisproducten te vermijden en de oorzaak van die inflatie te verbergen. De meeste Amerikaanse, Britse en Europese burgers halen misschien gewoon hun schouders op en slaken een vermoeide zucht bij het betalen bij de kassa van de supermarkt of bij de benzinepomp terwijl ze de vermeende 5% RPI op hun bonnetjes bekijken. Voor enorme delen van de bevolking in het Midden-Oosten of Afrika is die inflatiepiek op basisgoederen echter letterlijk het verschil tussen leven of dood, verhongering of bestaan. Hoewel de Britse regering haar inflatiecijfers kan berekenen met behulp van een mand met goederen, waaronder mobiele beltonen, breedband, sky-tv en plasmatelevisies, maakt dergelijke luxe geen deel uit van de keuzemogelijkheden in armere delen van de wereld. Brent-ruwe olie is hardnekkig boven de $ 100 per vat gebleven voor het naderen van zes maanden, basisvoedingsmiddelen zijn meedogenloos gestegen, terwijl Britse automobilisten kunnen omgaan met een liter benzine die in drie jaar tijd met 30% stijgt (aangezien hun reële en voor inflatie gecorrigeerde salarissen statisch blijven). wereldburgers hebben geen copingstrategie. Aangezien voedsel, brandstof en huisvesting bijna al hun kosten voor hun rekening nemen, zijn de gestegen kosten van graan en brandstof levensbedreigend vanuit een positie met een zeer laag loon.
De wereldwijde inflatie sinds 2008 is een direct gevolg van de daaropvolgende kwantitatieve versoepeling die de VS, het VK en de Europese beleidsmakers hebben toegegeven om grote financiële instellingen te herkapitaliseren om 'het systeem te redden'. Het gejumeleerde beleid van zirp heeft er ongetwijfeld toe geleid dat dit overliquiditeitsoverschot in speculatieve grondstoffen en aandelen terechtkwam. Hoewel aandelenwaarden het onvoorziene en onbedoelde gevolg kunnen corrigeren, is dat de grondstofprijzen niet mogen dalen. Als de olie rond de $ 100 per vat blijft, voor een nieuwe periode van zes tot twaalf maanden, lijkt de 'dubbele dip'-recessie een zekerheid.
Terwijl de leidende Europese ministers van Financiën bijeenkomen om verdere mechanismen te bespreken om een internationaal banksysteem te ondersteunen, dat zich opnieuw op een afgrond bevindt, is het onwaarschijnlijk dat ze openlijk zullen debatteren (voor publieke consumptie) over de verdere vreselijke gevolgen die meer QE zal hebben. Ongeacht of meer QE het creëren van onbeperkte bedragen aan dollars, via centrale banken voor een periode van drie maanden, ook indirect de grondstofprijzen zal opdrijven en de kwaliteit van het leven en de overlevingskansen van miljoenen ernstig zal verslechteren. Wanneer meneer Geithner terugkeert naar de auto-geobsedeerde VS, zal hij misschien nadenken over de reizen die de meeste Amerikanen maken. Terwijl zijn gepantserde cavalcade de luchthaven verlaat, kan hij mensen observeren die naar fastfoodrestaurants gaan, aangedreven door auto's op 'voedsel' van maïs en bedenken dat zijn "goed werk" dit weekend met zijn Europese tegenhangers in feite een tijdelijke pleister is voor Europa en de VS, maar een potentieel fatale wond voor armere en ontwikkelingslanden.
fxccmarktcommentarenolie
« Europese ministers van Financiën: VS moeten orde op zaken stellen Terminal Velocity, het IMF en Goldman Sachs doen de wiskunde »