21 februari • Marktcommentaren • 5757 weergaven • Reacties uitgeschakeld over Amerikanen rijden minder en vliegen minder, zijn ze eindelijk op weg naar nergens?
"Dus was het boek beter dan de film?" is de vaak herhaalde vraag wanneer een bestverkopende roman wordt vertaald naar het grote scherm. Waar The Road zich zorgen over maakt, is de film misschien niet zo goed als het boek, maar de film is echt heel goed. Ik heb het onlangs nog een keer bekeken en als er een subtekst is, dan is deze groot geschreven en is het één woord; "Amerika".
The Road is een roman uit 2006 van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. Het is een post-apocalyptisch verhaal van een reis van een vader en zijn jonge zoon gedurende een periode van enkele maanden, door een landschap dat is verwoest door een niet nader gespecificeerde ramp die een groot deel van de beschaving en bijna al het leven op aarde heeft vernietigd.
Een nooit bij naam genoemde vader en zijn jonge zoon reizen door een grimmig post-apocalyptisch landschap, enkele jaren nadat een grote onverklaarbare ramp de beschaving en het meeste leven op aarde heeft vernietigd. Het land is gevuld met as en verstoken van levende dieren en vegetatie. Veel van de overgebleven menselijke overlevenden hebben hun toevlucht genomen tot kannibalisme, waarbij ze het afval van stad en land opruimen voor vlees. De moeder van de jongen, zwanger van hem ten tijde van de ramp, gaf de hoop op en pleegde zelfmoord enige tijd voordat het verhaal begint, ondanks de smeekbeden van de vader. Een groot deel van het boek is geschreven in de derde persoon, met verwijzingen naar "de vader" en "de zoon" of naar "de man" en "de jongen".
Realiserend dat ze de komende winter waar ze zijn niet zouden overleven, neemt de vader de jongen mee naar het zuiden over lege wegen naar de zee, met hun schamele bezittingen in hun knapzakken en in een supermarktkarretje. De man hoest van tijd tot tijd bloed en realiseert zich uiteindelijk dat hij aan het sterven is, maar worstelt nog steeds om zijn zoon te beschermen tegen de constante dreigingen van aanvallen, blootstelling en verhongering ...
De Britse milieuactivist George Monbiot was zo onder de indruk van The Road dat hij McCarthy in een artikel dat in januari 50 werd gepubliceerd verklaarde als een van de "2008 mensen die de planeet konden redden". Monbiot schreef;
Het zou wel eens het belangrijkste milieuboek ooit kunnen zijn. Het is een gedachte-experiment dat een wereld zonder biosfeer voorstelt, en laat zien dat alles wat we waarderen afhangt van het ecosysteem.
Deze nominatie weerspiegelt de recensie die Monbiot enkele maanden eerder had geschreven voor The Guardian waarin hij schreef;
Een paar weken geleden las ik wat volgens mij het belangrijkste milieuboek is dat ooit is geschreven. Het is geen Silent Spring, Small Is Beautiful of zelfs Walden. Het bevat geen grafieken, geen tabellen, geen feiten, cijfers, waarschuwingen, voorspellingen of zelfs argumenten. Noch bevat het een enkele sombere zin, die het helaas onderscheidt van de meeste milieuliteratuur. Het is een roman, die een jaar geleden voor het eerst werd gepubliceerd, en het zal de manier waarop je de wereld ziet veranderen.
Twee woorden; De 'carbon footprint' is de afgelopen jaren uit het lexicon en de tijdgeest van de dagelijkse discussie verdwenen. Misschien werd de uitdrukking beschouwd als de 'antithese' tegen groei, daarom moesten deze twee woorden beperkt blijven tot economische ruimte 101. Je kunt geen groei hebben zonder het gebruik van fossiele brandstoffen, daarom werden de twee woorden als een 'nee nee' beschouwd. . En in een land dat meer in Bigfoot gelooft dan in een koolstofvoetafdruk, is het gebrek aan interesse in brandstofbesparende maatregelen niet verwonderlijk.
Burgers van de VS weten niet dat ze geboren zijn als je bedenkt wat ze betalen voor benzine (gas) in vergelijking met een directe vergelijking met hun Europese neven. De VS is bang dat de prijs van gas kan stijgen tot $ 4 per gallon .. "wat, hou je me voor de gek, een gallon, ze zijn bang dat benzine vier dollar per gallon kost?"
Voor vier dollar wordt ongeveer twee en een half pond gekocht. De ruwe maatstaf is 4.5 liter tot een gallon, in het VK nadert de prijs per liter loodvrij snel 140 pence, dus laten we "de wiskunde doen" zoals ze graag 'daarginds' zeggen.
Een 'gallon' brandstof in het VK zou 630 pence kosten. Als onze neven uit de VS het equivalent van Britse inwoners zouden betalen voor een liter benzine, zouden ze ongeveer $ 9.95 betalen ...
Dit is geen artikel dat mijmerend over de redenen voor een dergelijk prijsverschil, aangezien het in het oog springende antwoord belastingen is. Welke partij in de VS ook nu en dan de macht overdraagt onder het voorwendsel van democratie, ze zullen nooit een belasting over de toegevoegde waarde of directe belastingheffing invoeren in vergelijking met die van Europa op binnenlandse of industriële brandstof. Het zou niet alleen politieke zelfmoord zijn, economische zelfmoord zou ogenblikkelijk zijn. Evenmin staat dit artikel op het punt om de voor de hand liggende vraag te stellen waarom de onverzadigbare lust en dorst van de VS naar olie het zal overnemen op buitenlandse kruistochten totdat de laatste oliestaten 'klantstaten' zijn; er is nog een veel interessantere invalshoek met betrekking tot de prijs van brandstof en de VS, waar veel marktcommentatoren niet op wijzen. Ondanks dat Amerikanen een lage belastingomgeving hebben, ondanks het feit dat Amerikanen het equivalent van ongeveer de helft van de kosten van Europeanen voor brandstof betalen, ondanks dat hun mediaanloon een van de hoogste in de ontwikkelde wereld is, kunnen ze zich nauwelijks brandstof veroorloven om te rijden, ze zijn op de rand..
Zorgen 'gas'-prijzen ervoor dat Amerikanen hun liefdesrelatie met autorijden heroverwegen?
Volgens de Federal Highway Administration van het Amerikaanse Department of Transportation rijden Amerikanen minder. Ze reden in 38.3 2011 miljard kilometer minder dan in 2010, een daling van 1.4 procent. De verandering was niet zo dramatisch in de noordelijke centrale regio van de VS, inclusief Ohio, waar een daling van 0.7 procent tot 53.6 miljard mijl te zien was.
Gas Buddy, een website die de gasprijzen en aanverwante zaken in de gaten houdt, zei maandag in een blogpost dat dit deel uitmaakt van een trend die gaande is sinds de gasprijzen in 4 $ 2008 per gallon bereikten.
De prijzen voor WTI-olie zijn gestegen tot voorbij de $ 100 per vat en "Business Insider" meldt dat "sommige olie-analisten $ 4.50 per gallon of meer voorspellen op Memorial Day aan de westkust en grote steden in de Verenigde Staten zoals Chicago, New York en Atlanta. "
Er zijn verschillende factoren die van invloed zijn op de benzineprijzen, aangezien Amerikanen tijdens de Grote Recessie minder hebben gereden vanwege werkloosheid of bang zijn hun baan te verliezen, glijden de Amerikanen die nog steeds bereid zijn hun zuurverdiende dollars uit te geven in de stoel achter hun computer in plaats van te glijden. achter het stuur van hun auto meldt "The Wall Street Journal", terwijl e-commercecijfers een stijging van 16 procent in online verkopen laten zien in het vierde kwartaal van 2011.
In februari 2010 betaalden Amerikanen $ 2.50 per gallon, in mei vorig jaar waren de gasprijzen gestegen tot $ 4.01 per gallon. Amerikanen begonnen hun rijgedrag in te perken en de markt reageerde. De gasprijzen daalden gestaag sinds ze de grens van vier dollar bereikten en tegen de eerste dag van 2012 waren de prijzen gedaald tot $ 3.10. Nu gaan de prijzen omhoog, de gemiddelde gasprijs in Atlanta (volgens GasBuddy.com) op $ 3.56.
De gemiddelde kosten voor gewone benzine in Californië zijn gestegen tot meer dan $ 4 per gallon, met vooruitzichten voor nog hogere prijzen. De recente dramatische stijgingen op nationaal en over de hele staat zouden de consumenten en, op zijn beurt, de economie als geheel kunnen schaden.
De weg op gaan
Overal in Amerika rapporteren 'gewone' Amerikanen hoe duur het gewone dagelijkse leven is, en dit in een samenleving waar dertigjarige hypotheken gemiddeld 3% bedragen en het gemiddelde loon van circa $ 40,000 aanzienlijk hoger is dan in Europa. Als de prijs opnieuw $ 4 dollar per gallon overschrijdt en gedurende een aanzienlijke tijd boven dit weerstandspunt blijft, kan de aanhoudende liefdesrelatie van Amerikanen met autorijden zwaar op de proef worden gesteld. Dit in een land dat zo uitgestrekt is dat echt snel massatransport te laat zou komen en een noodmaatregel zou zijn, een gebeurtenis achteraf.
Terwijl het boek The Road verwijst naar een apocalyptische toekomst voor Amerika op basis van wat een waarnemingshorizon lijkt te zijn, bestaat de mogelijkheid dat de VS de eerste stappen op die weg al hebben gezet. Benzine van $ 5 is het rubicon voor veel Amerikanen, benzine van ongeveer $ 10 (het Europese equivalent) zou snel achter elkaar een economische en sociale ineenstorting teweegbrengen. De VS kunnen de lage brandstofprijzen niet indirect en kunstmatig blijven steunen door simpelweg de staatsschuld voor onbepaalde tijd te verhogen als de facto subsidie.
De realiteit van het verhogen van belastingen door middel van brandstof is geen populistisch ideaal gericht op één procent, maar eerder dan later zullen gewone Amerikanen het omslagpunt onder ogen moeten zien, het oliepiekprobleem. Hun brandstof is veel te goedkoop en direct en indirect betalen velen van ons de prijs.
benzineprijzenuktoepassingen
« Fundamentalisme voor de forexhandelaar De ECB kondigt de laatste uitverkoop aan »
Amerikanen rijden minder en vliegen minder, zijn ze eindelijk op weg naar nergens?
21 februari • Marktcommentaren • 5757 weergaven • Reacties uitgeschakeld over Amerikanen rijden minder en vliegen minder, zijn ze eindelijk op weg naar nergens?
"Dus was het boek beter dan de film?" is de vaak herhaalde vraag wanneer een bestverkopende roman wordt vertaald naar het grote scherm. Waar The Road zich zorgen over maakt, is de film misschien niet zo goed als het boek, maar de film is echt heel goed. Ik heb het onlangs nog een keer bekeken en als er een subtekst is, dan is deze groot geschreven en is het één woord; "Amerika".
The Road is een roman uit 2006 van de Amerikaanse schrijver Cormac McCarthy. Het is een post-apocalyptisch verhaal van een reis van een vader en zijn jonge zoon gedurende een periode van enkele maanden, door een landschap dat is verwoest door een niet nader gespecificeerde ramp die een groot deel van de beschaving en bijna al het leven op aarde heeft vernietigd.
Een nooit bij naam genoemde vader en zijn jonge zoon reizen door een grimmig post-apocalyptisch landschap, enkele jaren nadat een grote onverklaarbare ramp de beschaving en het meeste leven op aarde heeft vernietigd. Het land is gevuld met as en verstoken van levende dieren en vegetatie. Veel van de overgebleven menselijke overlevenden hebben hun toevlucht genomen tot kannibalisme, waarbij ze het afval van stad en land opruimen voor vlees. De moeder van de jongen, zwanger van hem ten tijde van de ramp, gaf de hoop op en pleegde zelfmoord enige tijd voordat het verhaal begint, ondanks de smeekbeden van de vader. Een groot deel van het boek is geschreven in de derde persoon, met verwijzingen naar "de vader" en "de zoon" of naar "de man" en "de jongen".
Realiserend dat ze de komende winter waar ze zijn niet zouden overleven, neemt de vader de jongen mee naar het zuiden over lege wegen naar de zee, met hun schamele bezittingen in hun knapzakken en in een supermarktkarretje. De man hoest van tijd tot tijd bloed en realiseert zich uiteindelijk dat hij aan het sterven is, maar worstelt nog steeds om zijn zoon te beschermen tegen de constante dreigingen van aanvallen, blootstelling en verhongering ...
De Britse milieuactivist George Monbiot was zo onder de indruk van The Road dat hij McCarthy in een artikel dat in januari 50 werd gepubliceerd verklaarde als een van de "2008 mensen die de planeet konden redden". Monbiot schreef;
Het zou wel eens het belangrijkste milieuboek ooit kunnen zijn. Het is een gedachte-experiment dat een wereld zonder biosfeer voorstelt, en laat zien dat alles wat we waarderen afhangt van het ecosysteem.
Deze nominatie weerspiegelt de recensie die Monbiot enkele maanden eerder had geschreven voor The Guardian waarin hij schreef;
Een paar weken geleden las ik wat volgens mij het belangrijkste milieuboek is dat ooit is geschreven. Het is geen Silent Spring, Small Is Beautiful of zelfs Walden. Het bevat geen grafieken, geen tabellen, geen feiten, cijfers, waarschuwingen, voorspellingen of zelfs argumenten. Noch bevat het een enkele sombere zin, die het helaas onderscheidt van de meeste milieuliteratuur. Het is een roman, die een jaar geleden voor het eerst werd gepubliceerd, en het zal de manier waarop je de wereld ziet veranderen.
Twee woorden; De 'carbon footprint' is de afgelopen jaren uit het lexicon en de tijdgeest van de dagelijkse discussie verdwenen. Misschien werd de uitdrukking beschouwd als de 'antithese' tegen groei, daarom moesten deze twee woorden beperkt blijven tot economische ruimte 101. Je kunt geen groei hebben zonder het gebruik van fossiele brandstoffen, daarom werden de twee woorden als een 'nee nee' beschouwd. . En in een land dat meer in Bigfoot gelooft dan in een koolstofvoetafdruk, is het gebrek aan interesse in brandstofbesparende maatregelen niet verwonderlijk.
Burgers van de VS weten niet dat ze geboren zijn als je bedenkt wat ze betalen voor benzine (gas) in vergelijking met een directe vergelijking met hun Europese neven. De VS is bang dat de prijs van gas kan stijgen tot $ 4 per gallon .. "wat, hou je me voor de gek, een gallon, ze zijn bang dat benzine vier dollar per gallon kost?"
Voor vier dollar wordt ongeveer twee en een half pond gekocht. De ruwe maatstaf is 4.5 liter tot een gallon, in het VK nadert de prijs per liter loodvrij snel 140 pence, dus laten we "de wiskunde doen" zoals ze graag 'daarginds' zeggen.
Een 'gallon' brandstof in het VK zou 630 pence kosten. Als onze neven uit de VS het equivalent van Britse inwoners zouden betalen voor een liter benzine, zouden ze ongeveer $ 9.95 betalen ...
Dit is geen artikel dat mijmerend over de redenen voor een dergelijk prijsverschil, aangezien het in het oog springende antwoord belastingen is. Welke partij in de VS ook nu en dan de macht overdraagt onder het voorwendsel van democratie, ze zullen nooit een belasting over de toegevoegde waarde of directe belastingheffing invoeren in vergelijking met die van Europa op binnenlandse of industriële brandstof. Het zou niet alleen politieke zelfmoord zijn, economische zelfmoord zou ogenblikkelijk zijn. Evenmin staat dit artikel op het punt om de voor de hand liggende vraag te stellen waarom de onverzadigbare lust en dorst van de VS naar olie het zal overnemen op buitenlandse kruistochten totdat de laatste oliestaten 'klantstaten' zijn; er is nog een veel interessantere invalshoek met betrekking tot de prijs van brandstof en de VS, waar veel marktcommentatoren niet op wijzen. Ondanks dat Amerikanen een lage belastingomgeving hebben, ondanks het feit dat Amerikanen het equivalent van ongeveer de helft van de kosten van Europeanen voor brandstof betalen, ondanks dat hun mediaanloon een van de hoogste in de ontwikkelde wereld is, kunnen ze zich nauwelijks brandstof veroorloven om te rijden, ze zijn op de rand..
Zorgen 'gas'-prijzen ervoor dat Amerikanen hun liefdesrelatie met autorijden heroverwegen?
Volgens de Federal Highway Administration van het Amerikaanse Department of Transportation rijden Amerikanen minder. Ze reden in 38.3 2011 miljard kilometer minder dan in 2010, een daling van 1.4 procent. De verandering was niet zo dramatisch in de noordelijke centrale regio van de VS, inclusief Ohio, waar een daling van 0.7 procent tot 53.6 miljard mijl te zien was.
Gas Buddy, een website die de gasprijzen en aanverwante zaken in de gaten houdt, zei maandag in een blogpost dat dit deel uitmaakt van een trend die gaande is sinds de gasprijzen in 4 $ 2008 per gallon bereikten.
De prijzen voor WTI-olie zijn gestegen tot voorbij de $ 100 per vat en "Business Insider" meldt dat "sommige olie-analisten $ 4.50 per gallon of meer voorspellen op Memorial Day aan de westkust en grote steden in de Verenigde Staten zoals Chicago, New York en Atlanta. "
Er zijn verschillende factoren die van invloed zijn op de benzineprijzen, aangezien Amerikanen tijdens de Grote Recessie minder hebben gereden vanwege werkloosheid of bang zijn hun baan te verliezen, glijden de Amerikanen die nog steeds bereid zijn hun zuurverdiende dollars uit te geven in de stoel achter hun computer in plaats van te glijden. achter het stuur van hun auto meldt "The Wall Street Journal", terwijl e-commercecijfers een stijging van 16 procent in online verkopen laten zien in het vierde kwartaal van 2011.
In februari 2010 betaalden Amerikanen $ 2.50 per gallon, in mei vorig jaar waren de gasprijzen gestegen tot $ 4.01 per gallon. Amerikanen begonnen hun rijgedrag in te perken en de markt reageerde. De gasprijzen daalden gestaag sinds ze de grens van vier dollar bereikten en tegen de eerste dag van 2012 waren de prijzen gedaald tot $ 3.10. Nu gaan de prijzen omhoog, de gemiddelde gasprijs in Atlanta (volgens GasBuddy.com) op $ 3.56.
De gemiddelde kosten voor gewone benzine in Californië zijn gestegen tot meer dan $ 4 per gallon, met vooruitzichten voor nog hogere prijzen. De recente dramatische stijgingen op nationaal en over de hele staat zouden de consumenten en, op zijn beurt, de economie als geheel kunnen schaden.
De weg op gaan
Overal in Amerika rapporteren 'gewone' Amerikanen hoe duur het gewone dagelijkse leven is, en dit in een samenleving waar dertigjarige hypotheken gemiddeld 3% bedragen en het gemiddelde loon van circa $ 40,000 aanzienlijk hoger is dan in Europa. Als de prijs opnieuw $ 4 dollar per gallon overschrijdt en gedurende een aanzienlijke tijd boven dit weerstandspunt blijft, kan de aanhoudende liefdesrelatie van Amerikanen met autorijden zwaar op de proef worden gesteld. Dit in een land dat zo uitgestrekt is dat echt snel massatransport te laat zou komen en een noodmaatregel zou zijn, een gebeurtenis achteraf.
Terwijl het boek The Road verwijst naar een apocalyptische toekomst voor Amerika op basis van wat een waarnemingshorizon lijkt te zijn, bestaat de mogelijkheid dat de VS de eerste stappen op die weg al hebben gezet. Benzine van $ 5 is het rubicon voor veel Amerikanen, benzine van ongeveer $ 10 (het Europese equivalent) zou snel achter elkaar een economische en sociale ineenstorting teweegbrengen. De VS kunnen de lage brandstofprijzen niet indirect en kunstmatig blijven steunen door simpelweg de staatsschuld voor onbepaalde tijd te verhogen als de facto subsidie.
De realiteit van het verhogen van belastingen door middel van brandstof is geen populistisch ideaal gericht op één procent, maar eerder dan later zullen gewone Amerikanen het omslagpunt onder ogen moeten zien, het oliepiekprobleem. Hun brandstof is veel te goedkoop en direct en indirect betalen velen van ons de prijs.
benzineprijzenuktoepassingen
« Fundamentalisme voor de forexhandelaar De ECB kondigt de laatste uitverkoop aan »