1 lutego • Komentarze rynkowe • 7228 wyświetleń • Komentarze 3 na temat oryginalnego japońskiego wyrażenia dla złagodzenia ilościowego
量 的 金融 緩和, ryōteki kin'yū kanwa
Rynki zostały poddane procesowi złagodzenia w ciągu ostatniego miesiąca, w związku z oczekiwaniami, że dalsze luzowanie ilościowe zostanie przeprowadzone przez Bank Anglii w Wielkiej Brytanii, być może na kolejnym comiesięcznym spotkaniu. Biorąc pod uwagę gorący temat, warto przyjrzeć się początkom, mechanizmowi i wątpliwym korzyściom płynącym z tej niekonwencjonalnej wersji polityki pieniężnej, która stała się częścią leksykonu współczesnego języka.
Kwestia większego luzowania ilościowego i towarzyszącej mu intensywnej narracji została ponownie podniesiona w USA. Każdemu posiedzeniu Fed towarzyszą intensywne spekulacje i poszukiwanie wskazówek, czy Fed (w postaci Bena Bernanke) przygotowuje rynki do ogłoszenia QE 3.
Jednym z interesujących aspektów QE jest fakt, że w dzisiejszych czasach monetarnych Japonia podjęła próbę pierwszego wcielenia, aby wydobyć naród z ówczesnej stagnacji gospodarki, która wcześniej cierpiała z powodu stagflacji. Prognozowano, że japońska wersja QE nie powiodła się, o czym świadczy nadal stagnacja gospodarcza. Niektórzy komentatorzy sugerują, że pomimo tego, że jest potęgą produkcyjną, trzecia co do wielkości gospodarka światowa nie poprawiła się w ciągu około 20 lat +.
Łączny dług w stosunku do poziomu PKB Japonii jest ekonomicznie przerażający. Łączny dług w stosunku do PKB wynosi ponad 600%, a ich biliard długu (około 13 bilionów dolarów) jest powodem do niepokoju, ponieważ zadłużenie Japonii jest już największe na świecie uprzemysłowionym i wynosi około dwa razy więcej niż PKB, po latach działań stymulujących rządy. próżno było powstrzymać długi upadek gospodarczy. Oczekuje się, że wydatki rządowe za rok do marca również wzrosną do rekordowego poziomu 106.40 bln, ponieważ seria dodatkowych budżetów pogorszy i tak już trudną sytuację fiskalną kraju.
Ignorując pytanie, na ile „niezależny” jest Bank Anglii przy podejmowaniu decyzji dotyczących luzowania ilościowego, decydenci w Wielkiej Brytanii najwyraźniej rozważają zastosowanie dalszego luzowania ilościowego w związku ze spadkiem podaży pieniądza.
Perspektywa nowych działań Banku Anglii (pośrednio pobudzających wzrost) wzrosła na początku tego tygodnia po opublikowaniu przez Bank Anglii danych pokazujących spadek podaży pieniądza w połączeniu ze słabymi zadłużeniami zarówno przedsiębiorstw, jak i gospodarstw domowych. Wiadomość o wysychaniu kredytu sprawiła, że analitycy City byli przekonani, że nowa runda luzowania ilościowego zostanie ogłoszona przez dziewięcioosobową komisję polityki pieniężnej banku na posiedzeniu w przyszłym tygodniu.
Bank Anglii ogłosił pierwszą falę luzowania ilościowego na początku 2009 r., Kupując 200 miliardów funtów loszek rządowych w ciągu następnych 12 miesięcy. Ponieważ skutki kryzysu w strefie euro rozprzestrzeniły się na Kanał La Manche jesienią 2011 r., Bank zapowiedział, że w ramach trzymiesięcznego programu zakupi kolejne 75 mld funtów loszek. Teraz to dobiegnie końca.
Drukowanie pieniędzy
Łagodzenie ilościowe zostało nazwane przez media i analityków finansowych „drukowaniem pieniędzy”. Jednak banki centralne twierdzą, że wykorzystanie nowo utworzonego pieniądza jest inne w przypadku luzowania ilościowego. W przypadku QE nowo utworzone pieniądze są wykorzystywane do kupowania obligacji rządowych lub innych aktywów finansowych, podczas gdy termin drukowanie pieniędzy zwykle oznacza, że nowo wybite pieniądze są używane do bezpośredniego finansowania deficytów budżetowych lub spłaty długu publicznego (znane również jako monetyzacja długu publicznego ).
Najwcześniejsze współczesne użycie luzowania ilościowego
Oryginalne japońskie wyrażenie dotyczące luzowania ilościowego (量 的 金融 緩和, ryōteki kin'yū kanwa)) zostało po raz pierwszy użyte przez Bank Centralny w publikacjach Banku Japonii. Bank Japonii przyjął politykę pod tą nazwą 19 marca 2001 r. Jednak oficjalne ogłoszenie polityki pieniężnej Banku Japonii z tego dnia nie używa tego wyrażenia (ani żadnego wyrażenia „ilościowego”) ani w oryginale japońskim. oświadczenie lub jego tłumaczenie na język angielski. Rzeczywiście, Bank Japonii przez lata, w tym jeszcze w lutym 2001 r., Twierdził, że „luzowanie ilościowe nie jest skuteczne” i odrzucił jego użycie w polityce pieniężnej.
Co to jest luzowanie ilościowe (QE)?
Łagodzenie ilościowe (QE) to polityka pieniężna stosowana przez banki centralne w celu stymulowania gospodarki narodowej, gdy konwencjonalna polityka pieniężna stała się nieskuteczna. Bank centralny kupuje aktywa finansowe, aby wprowadzić do gospodarki określoną z góry ilość pieniądza. Różni się to od bardziej zwykłej polityki kupna lub sprzedaży obligacji rządowych w celu utrzymania rynkowych stóp procentowych na określonej wartości docelowej.
Bank centralny wdraża poluzowanie ilościowe, kupując aktywa finansowe od banków i innych przedsiębiorstw sektora prywatnego za pomocą nowego pieniądza stworzonego elektronicznie. Działanie to zwiększa nadwyżki rezerw banków, a także podnosi ceny kupowanych aktywów finansowych, co obniża ich rentowność.
Ekspansywna polityka pieniężna zazwyczaj polega na kupowaniu przez bank centralny krótkoterminowych obligacji rządowych w celu obniżenia krótkoterminowych rynkowych stóp procentowych (przy użyciu kombinacji stałych kredytów. Jednak gdy krótkoterminowe stopy procentowe są równe zeru lub bliskie zeru). normalna polityka pieniężna nie może już obniżać stóp procentowych. Władze monetarne mogą następnie wykorzystać poluzowanie ilościowe do dalszego stymulowania gospodarki poprzez zakup aktywów o dłuższym terminie zapadalności niż tylko krótkoterminowe obligacje rządowe, a tym samym dalsze obniżanie długoterminowych stóp procentowych krzywą dochodowości.
Można zastosować luzowanie ilościowe, aby zapewnić, że inflacja nie spadnie poniżej celu. Ryzyko polega na tym, że polityka będzie skuteczniejsza niż zamierzano przeciwdziałać deflacji - prowadząc do wyższej inflacji lub nie będzie wystarczająco skuteczna - jeśli banki nie pożyczą dodatkowych rezerw.
Czy złagodzenie ilościowe działa?
Zdaniem MFW polityka luzowania ilościowego prowadzona przez banki centralne od początku kryzysu finansowego końca pierwszej dekady XXI wieku przyczyniła się do ograniczenia ryzyk systemowych po upadku Lehman Brothers. MFW twierdzi, że polityki te przyczyniły się również do poprawy zaufania na rynku i wyjścia z recesji w gospodarkach G-2000 w drugiej połowie 7 roku.
W listopadzie 2010 r. Grupa konserwatywnych republikańskich ekonomistów i działaczy politycznych opublikowała list otwarty do prezesa Rezerwy Federalnej USA, Bena Bernanke, kwestionujący skuteczność programu luzowania ilościowego Fed. Fed odpowiedział, że ich działania odzwierciedlają otoczenie gospodarcze charakteryzujące się wysokim bezrobociem i niską inflacją.
Łagodzenie ilościowe może spowodować wyższą inflację niż pożądana, jeśli kwota wymaganego złagodzenia jest przeszacowana i powstaje zbyt dużo pieniędzy. Ewentualnie może się nie powieść, jeśli banki będą niechętnie pożyczać pieniądze małym firmom i gospodarstwom domowym w celu pobudzenia popytu. Ilościowe luzowanie może ułatwić proces delewarowania, ponieważ obniża plony. Jednak w kontekście gospodarki światowej niższe stopy procentowe mogły pośrednio doprowadzić do baniek aktywów w innych gospodarkach.
Wzrost podaży pieniądza ma wpływ inflacyjny (na co wskazuje wzrost rocznej stopy inflacji). Między wzrostem pieniądza a inflacją występuje pewne opóźnienie; presja inflacyjna związana ze wzrostem pieniądza wynikającym z łagodzenia ilościowego może się rozwinąć, zanim bank centralny podejmie działania przeciwdziałające im. Ryzyko inflacyjne jest ograniczane, jeśli gospodarka systemu przekroczy tempo wzrostu podaży pieniądza wynikające z rozluźnienia. Jeśli produkcja w gospodarce wzrasta z powodu zwiększonej podaży pieniądza, wartość jednostki waluty może również wzrosnąć, nawet jeśli jest więcej dostępnych walut.
Na przykład, gdyby gospodarka danego kraju pobudziła znaczący wzrost produkcji w tempie co najmniej tak wysokim, jak wielkość spieniężonego długu, presja inflacyjna zostałaby wyrównana. Może się to zdarzyć tylko wtedy, gdy banki członkowskie faktycznie pożyczą nadwyżkę pieniędzy zamiast gromadzenia dodatkowej gotówki. W okresach wysokiej koniunktury bank centralny zawsze ma możliwość przywrócenia rezerw z powrotem do wyższych poziomów poprzez podniesienie stóp procentowych lub w inny sposób, skutecznie odwracając podjęte kroki łagodzące. W gospodarkach, w których popyt pieniężny jest wysoce nieelastyczny w stosunku do stóp procentowych lub stopy procentowe są bliskie zeru (objawy sugerujące pułapkę płynności), można wprowadzić luzowanie ilościowe w celu zwiększenia podaży pieniądza i przy założeniu, że gospodarka ma się dobrze poniżej potencjału (w granicach możliwości produkcyjnych) efekt inflacyjny nie wystąpiłby wcale lub byłby znacznie mniejszy.
Zwiększenie podaży pieniądza osłabia kursy wymiany danego kraju w stosunku do innych walut. Ta cecha QE bezpośrednio przynosi korzyści eksporterom zamieszkałym w kraju prowadzącym luzowanie ilościowe oraz dłużnikom, których długi są denominowane w tej walucie, ponieważ waluta dewaluuje również dług. Jednak szkodzi to bezpośrednio wierzycielom i posiadaczom waluty, ponieważ rzeczywista wartość ich zasobów spada. Dewaluacja waluty szkodzi również bezpośrednio importerom, ponieważ koszt importowanych towarów jest zawyżany przez dewaluację waluty.
Nowe pieniądze mogłyby zostać wykorzystane przez banki do inwestowania na rynkach wschodzących, w gospodarkach opartych na surowcach, w samych surowcach i możliwościach innych niż lokalne, zamiast udzielać pożyczek lokalnym firmom, które mają trudności z uzyskaniem pożyczek.
karmionyJaponiaquantitative easing
« Cierpienia w Grecji nie znikną, gdy atrament wyschnie po transakcji zamiany Joga na rynku Forex »
Oryginalne japońskie wyrażenie dotyczące luzowania ilościowego
1 lutego • Komentarze rynkowe • 7228 wyświetleń • Komentarze 3 na temat oryginalnego japońskiego wyrażenia dla złagodzenia ilościowego
量 的 金融 緩和, ryōteki kin'yū kanwa
Rynki zostały poddane procesowi złagodzenia w ciągu ostatniego miesiąca, w związku z oczekiwaniami, że dalsze luzowanie ilościowe zostanie przeprowadzone przez Bank Anglii w Wielkiej Brytanii, być może na kolejnym comiesięcznym spotkaniu. Biorąc pod uwagę gorący temat, warto przyjrzeć się początkom, mechanizmowi i wątpliwym korzyściom płynącym z tej niekonwencjonalnej wersji polityki pieniężnej, która stała się częścią leksykonu współczesnego języka.
Kwestia większego luzowania ilościowego i towarzyszącej mu intensywnej narracji została ponownie podniesiona w USA. Każdemu posiedzeniu Fed towarzyszą intensywne spekulacje i poszukiwanie wskazówek, czy Fed (w postaci Bena Bernanke) przygotowuje rynki do ogłoszenia QE 3.
Jednym z interesujących aspektów QE jest fakt, że w dzisiejszych czasach monetarnych Japonia podjęła próbę pierwszego wcielenia, aby wydobyć naród z ówczesnej stagnacji gospodarki, która wcześniej cierpiała z powodu stagflacji. Prognozowano, że japońska wersja QE nie powiodła się, o czym świadczy nadal stagnacja gospodarcza. Niektórzy komentatorzy sugerują, że pomimo tego, że jest potęgą produkcyjną, trzecia co do wielkości gospodarka światowa nie poprawiła się w ciągu około 20 lat +.
Łączny dług w stosunku do poziomu PKB Japonii jest ekonomicznie przerażający. Łączny dług w stosunku do PKB wynosi ponad 600%, a ich biliard długu (około 13 bilionów dolarów) jest powodem do niepokoju, ponieważ zadłużenie Japonii jest już największe na świecie uprzemysłowionym i wynosi około dwa razy więcej niż PKB, po latach działań stymulujących rządy. próżno było powstrzymać długi upadek gospodarczy. Oczekuje się, że wydatki rządowe za rok do marca również wzrosną do rekordowego poziomu 106.40 bln, ponieważ seria dodatkowych budżetów pogorszy i tak już trudną sytuację fiskalną kraju.
Ignorując pytanie, na ile „niezależny” jest Bank Anglii przy podejmowaniu decyzji dotyczących luzowania ilościowego, decydenci w Wielkiej Brytanii najwyraźniej rozważają zastosowanie dalszego luzowania ilościowego w związku ze spadkiem podaży pieniądza.
Perspektywa nowych działań Banku Anglii (pośrednio pobudzających wzrost) wzrosła na początku tego tygodnia po opublikowaniu przez Bank Anglii danych pokazujących spadek podaży pieniądza w połączeniu ze słabymi zadłużeniami zarówno przedsiębiorstw, jak i gospodarstw domowych. Wiadomość o wysychaniu kredytu sprawiła, że analitycy City byli przekonani, że nowa runda luzowania ilościowego zostanie ogłoszona przez dziewięcioosobową komisję polityki pieniężnej banku na posiedzeniu w przyszłym tygodniu.
Bank Anglii ogłosił pierwszą falę luzowania ilościowego na początku 2009 r., Kupując 200 miliardów funtów loszek rządowych w ciągu następnych 12 miesięcy. Ponieważ skutki kryzysu w strefie euro rozprzestrzeniły się na Kanał La Manche jesienią 2011 r., Bank zapowiedział, że w ramach trzymiesięcznego programu zakupi kolejne 75 mld funtów loszek. Teraz to dobiegnie końca.
Drukowanie pieniędzy
Łagodzenie ilościowe zostało nazwane przez media i analityków finansowych „drukowaniem pieniędzy”. Jednak banki centralne twierdzą, że wykorzystanie nowo utworzonego pieniądza jest inne w przypadku luzowania ilościowego. W przypadku QE nowo utworzone pieniądze są wykorzystywane do kupowania obligacji rządowych lub innych aktywów finansowych, podczas gdy termin drukowanie pieniędzy zwykle oznacza, że nowo wybite pieniądze są używane do bezpośredniego finansowania deficytów budżetowych lub spłaty długu publicznego (znane również jako monetyzacja długu publicznego ).
Najwcześniejsze współczesne użycie luzowania ilościowego
Oryginalne japońskie wyrażenie dotyczące luzowania ilościowego (量 的 金融 緩和, ryōteki kin'yū kanwa)) zostało po raz pierwszy użyte przez Bank Centralny w publikacjach Banku Japonii. Bank Japonii przyjął politykę pod tą nazwą 19 marca 2001 r. Jednak oficjalne ogłoszenie polityki pieniężnej Banku Japonii z tego dnia nie używa tego wyrażenia (ani żadnego wyrażenia „ilościowego”) ani w oryginale japońskim. oświadczenie lub jego tłumaczenie na język angielski. Rzeczywiście, Bank Japonii przez lata, w tym jeszcze w lutym 2001 r., Twierdził, że „luzowanie ilościowe nie jest skuteczne” i odrzucił jego użycie w polityce pieniężnej.
Co to jest luzowanie ilościowe (QE)?
Łagodzenie ilościowe (QE) to polityka pieniężna stosowana przez banki centralne w celu stymulowania gospodarki narodowej, gdy konwencjonalna polityka pieniężna stała się nieskuteczna. Bank centralny kupuje aktywa finansowe, aby wprowadzić do gospodarki określoną z góry ilość pieniądza. Różni się to od bardziej zwykłej polityki kupna lub sprzedaży obligacji rządowych w celu utrzymania rynkowych stóp procentowych na określonej wartości docelowej.
Bank centralny wdraża poluzowanie ilościowe, kupując aktywa finansowe od banków i innych przedsiębiorstw sektora prywatnego za pomocą nowego pieniądza stworzonego elektronicznie. Działanie to zwiększa nadwyżki rezerw banków, a także podnosi ceny kupowanych aktywów finansowych, co obniża ich rentowność.
Ekspansywna polityka pieniężna zazwyczaj polega na kupowaniu przez bank centralny krótkoterminowych obligacji rządowych w celu obniżenia krótkoterminowych rynkowych stóp procentowych (przy użyciu kombinacji stałych kredytów. Jednak gdy krótkoterminowe stopy procentowe są równe zeru lub bliskie zeru). normalna polityka pieniężna nie może już obniżać stóp procentowych. Władze monetarne mogą następnie wykorzystać poluzowanie ilościowe do dalszego stymulowania gospodarki poprzez zakup aktywów o dłuższym terminie zapadalności niż tylko krótkoterminowe obligacje rządowe, a tym samym dalsze obniżanie długoterminowych stóp procentowych krzywą dochodowości.
Można zastosować luzowanie ilościowe, aby zapewnić, że inflacja nie spadnie poniżej celu. Ryzyko polega na tym, że polityka będzie skuteczniejsza niż zamierzano przeciwdziałać deflacji - prowadząc do wyższej inflacji lub nie będzie wystarczająco skuteczna - jeśli banki nie pożyczą dodatkowych rezerw.
Czy złagodzenie ilościowe działa?
Zdaniem MFW polityka luzowania ilościowego prowadzona przez banki centralne od początku kryzysu finansowego końca pierwszej dekady XXI wieku przyczyniła się do ograniczenia ryzyk systemowych po upadku Lehman Brothers. MFW twierdzi, że polityki te przyczyniły się również do poprawy zaufania na rynku i wyjścia z recesji w gospodarkach G-2000 w drugiej połowie 7 roku.
W listopadzie 2010 r. Grupa konserwatywnych republikańskich ekonomistów i działaczy politycznych opublikowała list otwarty do prezesa Rezerwy Federalnej USA, Bena Bernanke, kwestionujący skuteczność programu luzowania ilościowego Fed. Fed odpowiedział, że ich działania odzwierciedlają otoczenie gospodarcze charakteryzujące się wysokim bezrobociem i niską inflacją.
Łagodzenie ilościowe może spowodować wyższą inflację niż pożądana, jeśli kwota wymaganego złagodzenia jest przeszacowana i powstaje zbyt dużo pieniędzy. Ewentualnie może się nie powieść, jeśli banki będą niechętnie pożyczać pieniądze małym firmom i gospodarstwom domowym w celu pobudzenia popytu. Ilościowe luzowanie może ułatwić proces delewarowania, ponieważ obniża plony. Jednak w kontekście gospodarki światowej niższe stopy procentowe mogły pośrednio doprowadzić do baniek aktywów w innych gospodarkach.
Wzrost podaży pieniądza ma wpływ inflacyjny (na co wskazuje wzrost rocznej stopy inflacji). Między wzrostem pieniądza a inflacją występuje pewne opóźnienie; presja inflacyjna związana ze wzrostem pieniądza wynikającym z łagodzenia ilościowego może się rozwinąć, zanim bank centralny podejmie działania przeciwdziałające im. Ryzyko inflacyjne jest ograniczane, jeśli gospodarka systemu przekroczy tempo wzrostu podaży pieniądza wynikające z rozluźnienia. Jeśli produkcja w gospodarce wzrasta z powodu zwiększonej podaży pieniądza, wartość jednostki waluty może również wzrosnąć, nawet jeśli jest więcej dostępnych walut.
Na przykład, gdyby gospodarka danego kraju pobudziła znaczący wzrost produkcji w tempie co najmniej tak wysokim, jak wielkość spieniężonego długu, presja inflacyjna zostałaby wyrównana. Może się to zdarzyć tylko wtedy, gdy banki członkowskie faktycznie pożyczą nadwyżkę pieniędzy zamiast gromadzenia dodatkowej gotówki. W okresach wysokiej koniunktury bank centralny zawsze ma możliwość przywrócenia rezerw z powrotem do wyższych poziomów poprzez podniesienie stóp procentowych lub w inny sposób, skutecznie odwracając podjęte kroki łagodzące. W gospodarkach, w których popyt pieniężny jest wysoce nieelastyczny w stosunku do stóp procentowych lub stopy procentowe są bliskie zeru (objawy sugerujące pułapkę płynności), można wprowadzić luzowanie ilościowe w celu zwiększenia podaży pieniądza i przy założeniu, że gospodarka ma się dobrze poniżej potencjału (w granicach możliwości produkcyjnych) efekt inflacyjny nie wystąpiłby wcale lub byłby znacznie mniejszy.
Zwiększenie podaży pieniądza osłabia kursy wymiany danego kraju w stosunku do innych walut. Ta cecha QE bezpośrednio przynosi korzyści eksporterom zamieszkałym w kraju prowadzącym luzowanie ilościowe oraz dłużnikom, których długi są denominowane w tej walucie, ponieważ waluta dewaluuje również dług. Jednak szkodzi to bezpośrednio wierzycielom i posiadaczom waluty, ponieważ rzeczywista wartość ich zasobów spada. Dewaluacja waluty szkodzi również bezpośrednio importerom, ponieważ koszt importowanych towarów jest zawyżany przez dewaluację waluty.
Nowe pieniądze mogłyby zostać wykorzystane przez banki do inwestowania na rynkach wschodzących, w gospodarkach opartych na surowcach, w samych surowcach i możliwościach innych niż lokalne, zamiast udzielać pożyczek lokalnym firmom, które mają trudności z uzyskaniem pożyczek.
karmionyJaponiaquantitative easing
« Cierpienia w Grecji nie znikną, gdy atrament wyschnie po transakcji zamiany Joga na rynku Forex »