9 stycznia • Komentarze rynkowe • 10960 wyświetleń • Komentarze 10 w sprawie Francuzi oszczędzają w euro, podczas gdy Brytyjczycy nadal wierzą w swój system emerytalny, oba przekonania są błędne
Pomimo klęski strefy euro, Francuzi wykazują niezwykłe zaufanie do systemu, swoich banków i naszej oblężonej, zniszczonej i potłuczonej wspólnej waluty. Mając jeden z najniższych wskaźników zadłużenia osobistego w strefie euro, częściowo w wyniku tego, że Francuzi nie poddawali się nadmiernemu zadłużeniu z tytułu kredytów hipotecznych typu sub-prime, którym Brytyjczycy zajadali się w ostatniej dekadzie, Francuzi są zadowoleni z unikania materacy jako schronienia i schronienia. postrzegają swoje banki jako bezpieczne przystanie. Zestawienie między Francuzami i ich brytyjskimi odpowiednikami nie mogło być bardziej ostre. Według ostatniego pomiaru brytyjscy oszczędzający odkładają tylko 5.4% dochodu do dyspozycji na oszczędności lub spłatę pożyczek, 17% to równowartość francuska.
Francuscy oszczędzający gromadzą wolne pieniądze w najszybszym tempie od prawie 30 lat. Francja jest jednym z najbardziej oszczędnych krajów rozwiniętego świata, a groźba, że kryzys zadłużenia Europy rozszerzy się na Francję, sprawiła, że oszczędzający zaczęli ubiegać się o postrzegane bezpieczeństwo rachunków bankowych. Gospodarka Francji jest znacznie bardziej zależna od popytu konsumpcyjnego, który napędza jej wzrost, niż Niemcy, których wzrost zależy od eksportu. Z roszczeniami z tytułu bezrobocia sięgającymi 12 lat, francuskie gospodarstwa domowe przygotowują się na najgorsze. Według Thomson Reuters Datastream, stopa oszczędności gospodarstw domowych wzrosła gwałtownie podczas kryzysu finansowego w latach 2008-09 i obecnie wynosi około 17 procent, co jest najwyższym poziomem od początku 1983 roku.
Wydatki konsumpcyjne spadły w listopadzie w najszybszym 12-miesięcznym tempie od lutego 2009 r., Czyli dna kryzysu finansowego z lat 2008-2009. Ponieważ zadłużenie gospodarstw domowych należy do najniższych w Europie, francuscy oszczędzający mogą złagodzić swoje oszczędności wynikające z obecnych rekordów. Wysoka stopa oszczędności okazuje się być dobrodziejstwem dla francuskich banków, ponieważ rosnące depozyty pomagają złagodzić presję związaną z finansowaniem się na rynkach międzybankowych, jednocześnie pomagając sprostać zmienionym i przyszłym wskaźnikom adekwatności kapitałowej Bazylea III.
Wpływy depozytów pomagające zmniejszyć zależność francuskich banków od rynków i EBC, agresywnie wprowadzają na rynek nieopodatkowane i podlegające opodatkowaniu rachunki oszczędnościowe. Tempo wzrostu depozytów na kontach oszczędnościowych Livret A, które są zwolnione z podatku i mają status regulowane oprocentowanie na poziomie 2.25 proc. przyspieszyło we wrześniu do 11 proc. w ciągu 12 miesięcy, wynika z danych Banku Francji. Chociaż jest to prawie dwa razy więcej niż 6% średni wskaźnik z ostatnich 10 lat, jest to dalekie od 30% odnotowanych w marcu 2009 r., Podczas najciemniejszych dni kryzysu finansowego 2008-09.
Brytyjczycy
Sytuacja oszczędzających w Wielkiej Brytanii jest bardzo różna, od późnych lat dziewięćdziesiątych do 2008 r. Ogólna kwota, jaką Wielka Brytania oszczędzała, gwałtownie spadła. Osiągnął najniższy punkt w pierwszych trzech miesiącach 2008 r., Kiedy to po raz pierwszy od 1955 r. Urząd Statystyczny (ONS) odnotował ujemny wskaźnik oszczędności; jako naród Wielka Brytania wydała w tym kwartale więcej niż dochód do dyspozycji. Jednakże, jeśli wykluczy się składki emerytalne pracodawców, Wielka Brytania utrzymywała ujemny współczynnik oszczędności od 2003 r.
Średni współczynnik oszczędności za 30 lat wcześniej wynosił około 9%. Według Banku Światowego Wielka Brytania ma piąty najniższy poziom oszczędności brutto jako procent produktu krajowego brutto (PKB) w Europie. Z oszczędnościami brutto na poziomie 12% PKB Wielka Brytania wyprzedza Islandię z wynikiem 11%, Portugalią z 10%, Irlandią z 9% i Grecją z 3%. Nawet Hiszpania z 20% i Włochy z 16% wyprzedzają Wielką Brytanię. Na szczycie listy znajdują się Norwegia i Szwajcaria, które mają po 32%.
Współczynnik oszczędności gospodarstw domowych, czyli procent dochodu rozporządzalnego, który ludzie oszczędzają lub wykorzystują na spłatę kredytów, wyniósł w IV kwartale 4 roku 2010%. Patrząc z perspektywy, średni wskaźnik oszczędności w ostatniej dekadzie wyniósł 5.4%, porównajmy to z latami 4.3, które wynosiły średnio 90%, i latami 9.2-tymi, które wynosiły średnio 80%. Wielka Brytania osiągnęła jeden z najniższych poziomów oszczędności w Europie, a jej osoby nadmiernie polegające na emeryturach wydają się głęboko błędne, ponieważ ponad połowa dorosłych w Wielkiej Brytanii nie oszczędza wystarczająco dużo, aby przejść na emeryturę. Według ostatniego corocznego raportu Scottish Widows na temat emerytur Scottish Widows, tylko 8.7% brytyjskich pracowników oszczędza na starość.
Ludzie chcą, aby roczny dochód na emeryturze w wysokości 24,300 27,900 funtów, aby móc żyć wygodnie, wynosi średnio 25,000 400,000 funtów rocznie, w porównaniu z kwotą 92,000 XNUMX funtów sprzed recesji. Jednakże, aby uzyskać dochód emerytalny w wysokości około XNUMX XNUMX funtów rocznie, emeryci będą potrzebować puli emerytalnej w wysokości około XNUMX XNUMX funtów ponad czterokrotnie większej niż obecna średnia pula oszczędności emerytalnych, która wynosi około XNUMX XNUMX funtów i szybko spada.
Tom McPhail, ekspert ds. Emerytur z niezależnym doradcą finansowym Hargreavesem Lansdownem, powiedział, że według danych Urzędu Statystyk Narodowych średnie oszczędności emerytalne osób przechodzących na emeryturę w wieku od 50 do 64 lat w zeszłym roku wyniosły 91,900 3,500 funtów, co wystarczyło do uzyskania rocznego dochodu w wysokości około funtów Od 4,000 do XNUMX GBP.
Aby uzyskać dochód w wysokości około 24,000 400,000 funtów, potrzebna byłaby pula oszczędności emerytalnych w wysokości około XNUMX XNUMX funtów, po uwzględnieniu emerytury państwowej. Dzisiaj ludzie stoją przed bardzo prostym wyborem: więcej oszczędzać, później przejść na emeryturę lub żyć mniej na emeryturze.
Ale jest trzeci wybór, którego brytyjscy doradcy emerytalni celowo unikają, a Francuzi są w połowie drogi do zrozumienia, inwestując w waluty.
Szacunki określają utratę siły nabywczej funta szterlinga na około 20–25% w ciągu ostatnich pięciu lat, w związku z czym ta średnia pula emerytur w wysokości 92,000 XNUMX funtów może być warta znacznie mniej w porównaniu z bezpośrednim porównaniem z koszykiem skorelowanych walut, takich jak; jen, euro, frank, dolar, juan, australijski i kiwi.
Wzrost cen lokalnych konsumentów nie odzwierciedla utraty siły nabywczej pieniądza. Wyobraź sobie, że w 2007 r. Trzymałeś oszczędności w funtach brytyjskich. Trzy lata później te same funty straciłyby na wartości około 25% w porównaniu z innymi głównymi walutami, takimi jak dolar amerykański, euro i frank szwajcarski, a nawet więcej z niektórymi innymi. Ta sama wartość pieniężna w 2007 r. Pozwoliłaby kupić o 33% więcej „rzeczy”, gdybyśmy trzymali oszczędności we frankach szwajcarskich zamiast w funtach brytyjskich. W porównaniu z osobami, które trzymały oszczędności w innych walutach, 25% siły nabywczej zostałoby utracone przez trzymanie funtów brytyjskich. Jeśli oszczędzający straciłby 25% swojej wartości netto na giełdzie, czułby się nieco spłaszczony, ale kiedy to samo dzieje się z oszczędnościami, ludzie wydają się tego nieświadomi, o ile jest to ta sama lub wyższa nominalna liczba, która pokazuje na wyciągu bankowym.
Nie ma czegoś takiego jak „wartość bezwzględna”, są tylko aktywa przeszacowane i niedowartościowane.
Wielu z nas zostało oszukanych, myśląc, że nasze bogactwo i siła nabywcza są takie same, jak nasza wartość netto w nominalnej walucie, pomniejszona o roczną zmianę cen konsumpcyjnych. To oczywiście nieprawda: co by było, gdybyś chciał kupić dom dla swojej rodziny po tym, jak ceny domu i czynsze wzrosły o 50% w ciągu 3 lat? A co by było, gdybyś chciał przeprowadzić się do innego kraju i nagle odkrył, że twój nowy dom był znacznie droższy niż ten, który był przy ostatniej wizycie, ponieważ twoja siła nabywcza spadła z powodu zmian kursu walutowego?
Nie zajmuję się doradztwem inwestycyjnym, pieniądze nie są (jak uważają Francuzi) szczególnie bezpieczne, ani też nie jest to klasa aktywów, która jest bezpieczniejsza w ciągłym utrzymywaniu w krajowej walucie. Jedynym długoterminowym zabezpieczeniem w zakresie ochrony wartości netto jest nauczenie się, jak identyfikować, czy i kiedy różne rodzaje aktywów, zwłaszcza waluty, są przeszacowane lub niedowartościowane. Ślepe trzymanie gotówki na koncie oszczędnościowym to świetny sposób, aby narazić się na ryzyko, że zuboża Cię fala czasu i rząd, który nie podaje „podatku inflacyjnego”, nawet jeśli nie zdajesz sobie sprawy z tego, co cię uderzyło.
Brytaniaeurofrance
« Powody do radości Części 1-2-3 Wiodący Forex Forex stawiają zakłady przewidując, że euro wyniesie 1.30 $ do 2013 roku »
Francuzi oszczędzają w euro, podczas gdy Brytyjczycy nadal wierzą w swój system emerytalny, oba przekonania są błędne
9 stycznia • Komentarze rynkowe • 10960 wyświetleń • Komentarze 10 w sprawie Francuzi oszczędzają w euro, podczas gdy Brytyjczycy nadal wierzą w swój system emerytalny, oba przekonania są błędne
Pomimo klęski strefy euro, Francuzi wykazują niezwykłe zaufanie do systemu, swoich banków i naszej oblężonej, zniszczonej i potłuczonej wspólnej waluty. Mając jeden z najniższych wskaźników zadłużenia osobistego w strefie euro, częściowo w wyniku tego, że Francuzi nie poddawali się nadmiernemu zadłużeniu z tytułu kredytów hipotecznych typu sub-prime, którym Brytyjczycy zajadali się w ostatniej dekadzie, Francuzi są zadowoleni z unikania materacy jako schronienia i schronienia. postrzegają swoje banki jako bezpieczne przystanie. Zestawienie między Francuzami i ich brytyjskimi odpowiednikami nie mogło być bardziej ostre. Według ostatniego pomiaru brytyjscy oszczędzający odkładają tylko 5.4% dochodu do dyspozycji na oszczędności lub spłatę pożyczek, 17% to równowartość francuska.
Francuscy oszczędzający gromadzą wolne pieniądze w najszybszym tempie od prawie 30 lat. Francja jest jednym z najbardziej oszczędnych krajów rozwiniętego świata, a groźba, że kryzys zadłużenia Europy rozszerzy się na Francję, sprawiła, że oszczędzający zaczęli ubiegać się o postrzegane bezpieczeństwo rachunków bankowych. Gospodarka Francji jest znacznie bardziej zależna od popytu konsumpcyjnego, który napędza jej wzrost, niż Niemcy, których wzrost zależy od eksportu. Z roszczeniami z tytułu bezrobocia sięgającymi 12 lat, francuskie gospodarstwa domowe przygotowują się na najgorsze. Według Thomson Reuters Datastream, stopa oszczędności gospodarstw domowych wzrosła gwałtownie podczas kryzysu finansowego w latach 2008-09 i obecnie wynosi około 17 procent, co jest najwyższym poziomem od początku 1983 roku.
Wydatki konsumpcyjne spadły w listopadzie w najszybszym 12-miesięcznym tempie od lutego 2009 r., Czyli dna kryzysu finansowego z lat 2008-2009. Ponieważ zadłużenie gospodarstw domowych należy do najniższych w Europie, francuscy oszczędzający mogą złagodzić swoje oszczędności wynikające z obecnych rekordów. Wysoka stopa oszczędności okazuje się być dobrodziejstwem dla francuskich banków, ponieważ rosnące depozyty pomagają złagodzić presję związaną z finansowaniem się na rynkach międzybankowych, jednocześnie pomagając sprostać zmienionym i przyszłym wskaźnikom adekwatności kapitałowej Bazylea III.
Wpływy depozytów pomagające zmniejszyć zależność francuskich banków od rynków i EBC, agresywnie wprowadzają na rynek nieopodatkowane i podlegające opodatkowaniu rachunki oszczędnościowe. Tempo wzrostu depozytów na kontach oszczędnościowych Livret A, które są zwolnione z podatku i mają status regulowane oprocentowanie na poziomie 2.25 proc. przyspieszyło we wrześniu do 11 proc. w ciągu 12 miesięcy, wynika z danych Banku Francji. Chociaż jest to prawie dwa razy więcej niż 6% średni wskaźnik z ostatnich 10 lat, jest to dalekie od 30% odnotowanych w marcu 2009 r., Podczas najciemniejszych dni kryzysu finansowego 2008-09.
Brytyjczycy
Sytuacja oszczędzających w Wielkiej Brytanii jest bardzo różna, od późnych lat dziewięćdziesiątych do 2008 r. Ogólna kwota, jaką Wielka Brytania oszczędzała, gwałtownie spadła. Osiągnął najniższy punkt w pierwszych trzech miesiącach 2008 r., Kiedy to po raz pierwszy od 1955 r. Urząd Statystyczny (ONS) odnotował ujemny wskaźnik oszczędności; jako naród Wielka Brytania wydała w tym kwartale więcej niż dochód do dyspozycji. Jednakże, jeśli wykluczy się składki emerytalne pracodawców, Wielka Brytania utrzymywała ujemny współczynnik oszczędności od 2003 r.
Średni współczynnik oszczędności za 30 lat wcześniej wynosił około 9%. Według Banku Światowego Wielka Brytania ma piąty najniższy poziom oszczędności brutto jako procent produktu krajowego brutto (PKB) w Europie. Z oszczędnościami brutto na poziomie 12% PKB Wielka Brytania wyprzedza Islandię z wynikiem 11%, Portugalią z 10%, Irlandią z 9% i Grecją z 3%. Nawet Hiszpania z 20% i Włochy z 16% wyprzedzają Wielką Brytanię. Na szczycie listy znajdują się Norwegia i Szwajcaria, które mają po 32%.
Współczynnik oszczędności gospodarstw domowych, czyli procent dochodu rozporządzalnego, który ludzie oszczędzają lub wykorzystują na spłatę kredytów, wyniósł w IV kwartale 4 roku 2010%. Patrząc z perspektywy, średni wskaźnik oszczędności w ostatniej dekadzie wyniósł 5.4%, porównajmy to z latami 4.3, które wynosiły średnio 90%, i latami 9.2-tymi, które wynosiły średnio 80%. Wielka Brytania osiągnęła jeden z najniższych poziomów oszczędności w Europie, a jej osoby nadmiernie polegające na emeryturach wydają się głęboko błędne, ponieważ ponad połowa dorosłych w Wielkiej Brytanii nie oszczędza wystarczająco dużo, aby przejść na emeryturę. Według ostatniego corocznego raportu Scottish Widows na temat emerytur Scottish Widows, tylko 8.7% brytyjskich pracowników oszczędza na starość.
Ludzie chcą, aby roczny dochód na emeryturze w wysokości 24,300 27,900 funtów, aby móc żyć wygodnie, wynosi średnio 25,000 400,000 funtów rocznie, w porównaniu z kwotą 92,000 XNUMX funtów sprzed recesji. Jednakże, aby uzyskać dochód emerytalny w wysokości około XNUMX XNUMX funtów rocznie, emeryci będą potrzebować puli emerytalnej w wysokości około XNUMX XNUMX funtów ponad czterokrotnie większej niż obecna średnia pula oszczędności emerytalnych, która wynosi około XNUMX XNUMX funtów i szybko spada.
Tom McPhail, ekspert ds. Emerytur z niezależnym doradcą finansowym Hargreavesem Lansdownem, powiedział, że według danych Urzędu Statystyk Narodowych średnie oszczędności emerytalne osób przechodzących na emeryturę w wieku od 50 do 64 lat w zeszłym roku wyniosły 91,900 3,500 funtów, co wystarczyło do uzyskania rocznego dochodu w wysokości około funtów Od 4,000 do XNUMX GBP.
Aby uzyskać dochód w wysokości około 24,000 400,000 funtów, potrzebna byłaby pula oszczędności emerytalnych w wysokości około XNUMX XNUMX funtów, po uwzględnieniu emerytury państwowej. Dzisiaj ludzie stoją przed bardzo prostym wyborem: więcej oszczędzać, później przejść na emeryturę lub żyć mniej na emeryturze.
Ale jest trzeci wybór, którego brytyjscy doradcy emerytalni celowo unikają, a Francuzi są w połowie drogi do zrozumienia, inwestując w waluty.
Szacunki określają utratę siły nabywczej funta szterlinga na około 20–25% w ciągu ostatnich pięciu lat, w związku z czym ta średnia pula emerytur w wysokości 92,000 XNUMX funtów może być warta znacznie mniej w porównaniu z bezpośrednim porównaniem z koszykiem skorelowanych walut, takich jak; jen, euro, frank, dolar, juan, australijski i kiwi.
Wzrost cen lokalnych konsumentów nie odzwierciedla utraty siły nabywczej pieniądza. Wyobraź sobie, że w 2007 r. Trzymałeś oszczędności w funtach brytyjskich. Trzy lata później te same funty straciłyby na wartości około 25% w porównaniu z innymi głównymi walutami, takimi jak dolar amerykański, euro i frank szwajcarski, a nawet więcej z niektórymi innymi. Ta sama wartość pieniężna w 2007 r. Pozwoliłaby kupić o 33% więcej „rzeczy”, gdybyśmy trzymali oszczędności we frankach szwajcarskich zamiast w funtach brytyjskich. W porównaniu z osobami, które trzymały oszczędności w innych walutach, 25% siły nabywczej zostałoby utracone przez trzymanie funtów brytyjskich. Jeśli oszczędzający straciłby 25% swojej wartości netto na giełdzie, czułby się nieco spłaszczony, ale kiedy to samo dzieje się z oszczędnościami, ludzie wydają się tego nieświadomi, o ile jest to ta sama lub wyższa nominalna liczba, która pokazuje na wyciągu bankowym.
Nie ma czegoś takiego jak „wartość bezwzględna”, są tylko aktywa przeszacowane i niedowartościowane.
Wielu z nas zostało oszukanych, myśląc, że nasze bogactwo i siła nabywcza są takie same, jak nasza wartość netto w nominalnej walucie, pomniejszona o roczną zmianę cen konsumpcyjnych. To oczywiście nieprawda: co by było, gdybyś chciał kupić dom dla swojej rodziny po tym, jak ceny domu i czynsze wzrosły o 50% w ciągu 3 lat? A co by było, gdybyś chciał przeprowadzić się do innego kraju i nagle odkrył, że twój nowy dom był znacznie droższy niż ten, który był przy ostatniej wizycie, ponieważ twoja siła nabywcza spadła z powodu zmian kursu walutowego?
Nie zajmuję się doradztwem inwestycyjnym, pieniądze nie są (jak uważają Francuzi) szczególnie bezpieczne, ani też nie jest to klasa aktywów, która jest bezpieczniejsza w ciągłym utrzymywaniu w krajowej walucie. Jedynym długoterminowym zabezpieczeniem w zakresie ochrony wartości netto jest nauczenie się, jak identyfikować, czy i kiedy różne rodzaje aktywów, zwłaszcza waluty, są przeszacowane lub niedowartościowane. Ślepe trzymanie gotówki na koncie oszczędnościowym to świetny sposób, aby narazić się na ryzyko, że zuboża Cię fala czasu i rząd, który nie podaje „podatku inflacyjnego”, nawet jeśli nie zdajesz sobie sprawy z tego, co cię uderzyło.
Brytaniaeurofrance
« Powody do radości Części 1-2-3 Wiodący Forex Forex stawiają zakłady przewidując, że euro wyniesie 1.30 $ do 2013 roku »