14 września • Komentarze rynkowe • 14810 wyświetleń • Komentarze 4 o ucieczce pieniędzy i wyrywaniu złotych zębów
Istnieje zjawisko zachodzące w całej Europie, które jest wyciszane, tematem jest ucieczka pieniędzy i znajduje się w tej samej puli dyskusji Pandory, na temat której rządy i banki centralne wolałyby nie być częścią „dyskusji inwestycyjnych” przy lunchu lub kolacji wśród mas. .
„Więc pobiegłem do Barclays w porze lunchu, wyjąłem całą swoją gotówkę, kupiłem stare złoto w lombardach (teraz robią plomby zębowe!), A potem podszedłem do kantoru i wymieniłem moje banknoty funtowe na ; Francs, Yen, Krone, Aussies and Loonies… facet za ladą w końcu zatrzymał się z kulawym „Loonies Sir?” żartuj teraz, myślę, że w końcu to zrozumiał ”.
- Dziwne, jak nalegają na paszport w sklepie z pieniędzmi tylko po to, żeby wymienić kilkaset funtów. Być może ukrywanie go pod łóżkiem nie jest dobrym pomysłem, może przyjdzie `` policja pieniężna '' i obudzi mnie w środku nocy i zażąda zwrotu lub ostrzeże mnie, zamieniając go na funta szterlinga podczas konfiskowania wszystkiego moje złoto… hahahaha, to by się nigdy nie wydarzyło… prawda? ”
Wydaje się, że ucieczka pieniędzy ma miejsce na wielu poziomach, od instytucji bankowych po piekarzy, zaufanie do walut krajowych różnych krajów lub stanów, oferowany zwrot stóp procentowych i ogólne bezpieczeństwo muszą być na niskim poziomie, jakiego nie doświadczyliśmy od czasu kryzysu bankowego w latach 2008-2009. Ostatni szum, dotyczący wymiany i depozytów w skandynawskich walutach jako bezpiecznej przystani, może nabrać tempa, szczególnie teraz, gdy frank szwajcarski stracił (tymczasowo lub w inny sposób) status bezpiecznej przystani, podczas gdy jen nie może na zawsze zachować statusu przystani.
W rzeczywistości opis walut „bezpieczna przystań” może być (w obecnych czasach) błędną nazwą, waluty mogą z kolei walczyć o dno, gdy inwestorzy instytucjonalni poszukują „najlepszych z najgorszych” dostępnych opcji. Nie chodzi o to, że istnieje wiara w politykę japońskiego rządu lub inwestorzy uważają, że szwajcarski bank centralny doskonale zarządza podczas kryzysów od 2008 roku, a jen i franki mają status przystani, ponieważ nie są to euro, funt szterling ani dolary amerykańskie.
Europejskie banki tracą ogromne ilości depozytów, kryzys zadłużenia wystraszył wielu instytucjonalnych i prywatnych deponentów. Depozyty w greckich bankach spadły w ciągu ostatniego roku o 19%, spadek depozytów banków irlandzkich był spektakularny, blisko 40% w ciągu ostatnich osiemnastu miesięcy. Firmy finansowe z UE udzielają sobie mniej pożyczek, podczas gdy firmy rynku pieniężnego w USA znacznie zmniejszyły swoje zaangażowanie w większości banków europejskich. Takie zachowanie i brak zaufania są bardzo istotne, biorąc pod uwagę, że są symptomatyczne dla miesięcy poprzedzających kryzys kredytowy 2007-2009.
Podczas gdy EBC zintensyfikował działania, oferując pomoc w wysokości do 500 miliardów euro, te same banki ograniczają udzielanie kredytów, próbując usiąść na dodatkowym zastrzyku płynności, podczas gdy depozyty spadają, nie mogą być utrzymane.
Ten brak zaufania i ucieczka pieniędzy z depozytów na rynku krajowym nie jest wyłącznie domeną greckich i irlandzkich banków lub innych banków PIIGS. Niemcy odnotowały dwunastoprocentowy spadek liczby instytucji finansowych od 2010 r. I 28% spadek od 2008 r. We Francji podobne depozyty odnotowały skurczył się o 6% od 2010 r., a Hiszpania doświadczyła 14% spadku od maja 2010 r. Ale oto zaskakująca zagadka i porównanie, dlaczego, pomimo zobowiązania rządów, takich jak Wielka Brytania i EBC, do oddzielenia pieniędzy detalicznych i inwestycyjnych, muszą zwracać uwagę na to, czy osoby prywatne przejmują zachowanie instytucji finansowych. We Włoszech depozyty detaliczne spadły tylko o 1% od 2010 r., Ale inne odpływy deponentów instytucjonalnych zmniejszyły się o 100 mld euro w tym samym okresie, co potwierdzają dane Banku Włoch i EBC o 13%. Gdyby drobni inwestorzy zastosowali te same praktyki w zakresie ucieczki pieniędzy, co instytucje, kapitał banków mógłby zostać poważnie przetestowany. Dane dotyczące depozytów czysto detalicznych są trudne do potwierdzenia, jednak przyjmuje się, że stanowią one około 10% całości. Inwestorzy detaliczni we Włoszech również posiadają około 63% zadłużenia bankowego w formie obligacji, biorąc pod uwagę „obietnicę spłaty” do 5% w porównaniu ze średnią 0.88% w przypadku zwykłych depozytów pieniężnych, atrakcyjność jest oczywista. Jednak świecki ucieczka z włoskich banków przez klientów detalicznych może być terminalem.
Europejskie banki nadal zwracają się o pomoc do EBC, greckie i irlandzkie banki w sierpniu wzięły łącznie 100 miliardów euro, a Portugalia i Hiszpania mniej więcej tyle samo. Pożyczki udzielone w zamian za obligacje na tym etapie, podczas gdy istnieje potencjalny efekt zarażenia, są uważane za niezwykle ryzykowne, a niektórzy komentatorzy porównują to do parkowania śmieci bez widocznego miejsca na ziemię. Banki spoza Grecji, Irlandii, Portugalii i Hiszpanii są narażone na ryzyko w wysokości 1.7 bln USD w kredytach dla rządów i korporacji tych krajów, a także na gwarancjach i kontraktach pochodnych, według Banku Rozrachunków Międzynarodowych. Dla każdego, kto jest nieco zdezorientowany co do tego, gdzie leży ryzyko i jaka może być najlepsza pigułka, jest to liczba i dlatego Tim Geithner zbiera swoje mile lotnicze i tłucze kartę American Express.
Greccy pożyczkodawcy posiadają około 40 miliardów euro długu państwowego swojego rządu. Jeśli poniosą straty w wysokości 40 procent lub więcej na tych obligacjach, zniweczy to cały kapitał posiadany przez banki tego kraju według Komisji Europejskiej. Greckie obligacje skarbowe są już zdyskontowane o 60 proc. Na rynku wtórnym, wynika z danych opracowanych przez Bloomberg. Oprócz obawy przed konwersją na drachmę, zamożni Grecy przenoszą pieniądze z kraju, aby ich konta bankowe nie stały się celem dla poborców podatkowych. Ta dynamika działa również we Włoszech i niewątpliwie od jakiegoś czasu jest cichą praktyką w Irlandii.
Fakt, że europejscy pożyczkodawcy uciekają się teraz do przenoszenia pieniędzy z regionu, można uznać albo za ostateczną zdradę, albo za ironię, biorąc pod uwagę, że instytucje ufają Fed ponad swoim emitentom. Według danych Fed, gotówka, którą zagraniczne banki trzymają w Rezerwie Federalnej Stanów Zjednoczonych, podwoiła się do 979 miliardów dolarów na koniec sierpnia z 443 miliardów dolarów na koniec lutego. Jeśli EBC jest współwinny tego działania, pętla zdrady jest zakończona. Jeśli bank centralny ma taki brak zaufania do własnej waluty, że przymyka oko i aktywnie zachęca do ucieczki do dolara amerykańskiego, który z kolei faktycznie pobiera opłaty za ogromne depozyty, dając w efekcie ujemne stopy procentowe w zamian za bezpieczeństwo, wtedy naprawdę nowy dołek i Nadir został osiągnięty.
Dla tych z nas, którzy nie mogą przesłać miliarda do nowojorskiego banku Mellon, być może sklep z pieniędzmi, lombardy i materac mogą okazać się naszymi bezpiecznymi przystaniami. Odbierając drzwi w nocy, upewnij się tylko, że założyłeś łańcuch do drzwi i zawsze poproś o dowód tożsamości.
strefa eurofxcclot pieniędzy
« Bezrobocie w USA prowadzi do rosnącej biedy Nazywam się Bond, euroobligacja »
Lot pieniędzy i wyciąganie złotych zębów
14 września • Komentarze rynkowe • 14810 wyświetleń • Komentarze 4 o ucieczce pieniędzy i wyrywaniu złotych zębów
Istnieje zjawisko zachodzące w całej Europie, które jest wyciszane, tematem jest ucieczka pieniędzy i znajduje się w tej samej puli dyskusji Pandory, na temat której rządy i banki centralne wolałyby nie być częścią „dyskusji inwestycyjnych” przy lunchu lub kolacji wśród mas. .
„Więc pobiegłem do Barclays w porze lunchu, wyjąłem całą swoją gotówkę, kupiłem stare złoto w lombardach (teraz robią plomby zębowe!), A potem podszedłem do kantoru i wymieniłem moje banknoty funtowe na ; Francs, Yen, Krone, Aussies and Loonies… facet za ladą w końcu zatrzymał się z kulawym „Loonies Sir?” żartuj teraz, myślę, że w końcu to zrozumiał ”.
- Dziwne, jak nalegają na paszport w sklepie z pieniędzmi tylko po to, żeby wymienić kilkaset funtów. Być może ukrywanie go pod łóżkiem nie jest dobrym pomysłem, może przyjdzie `` policja pieniężna '' i obudzi mnie w środku nocy i zażąda zwrotu lub ostrzeże mnie, zamieniając go na funta szterlinga podczas konfiskowania wszystkiego moje złoto… hahahaha, to by się nigdy nie wydarzyło… prawda? ”
Wydaje się, że ucieczka pieniędzy ma miejsce na wielu poziomach, od instytucji bankowych po piekarzy, zaufanie do walut krajowych różnych krajów lub stanów, oferowany zwrot stóp procentowych i ogólne bezpieczeństwo muszą być na niskim poziomie, jakiego nie doświadczyliśmy od czasu kryzysu bankowego w latach 2008-2009. Ostatni szum, dotyczący wymiany i depozytów w skandynawskich walutach jako bezpiecznej przystani, może nabrać tempa, szczególnie teraz, gdy frank szwajcarski stracił (tymczasowo lub w inny sposób) status bezpiecznej przystani, podczas gdy jen nie może na zawsze zachować statusu przystani.
W rzeczywistości opis walut „bezpieczna przystań” może być (w obecnych czasach) błędną nazwą, waluty mogą z kolei walczyć o dno, gdy inwestorzy instytucjonalni poszukują „najlepszych z najgorszych” dostępnych opcji. Nie chodzi o to, że istnieje wiara w politykę japońskiego rządu lub inwestorzy uważają, że szwajcarski bank centralny doskonale zarządza podczas kryzysów od 2008 roku, a jen i franki mają status przystani, ponieważ nie są to euro, funt szterling ani dolary amerykańskie.
Europejskie banki tracą ogromne ilości depozytów, kryzys zadłużenia wystraszył wielu instytucjonalnych i prywatnych deponentów. Depozyty w greckich bankach spadły w ciągu ostatniego roku o 19%, spadek depozytów banków irlandzkich był spektakularny, blisko 40% w ciągu ostatnich osiemnastu miesięcy. Firmy finansowe z UE udzielają sobie mniej pożyczek, podczas gdy firmy rynku pieniężnego w USA znacznie zmniejszyły swoje zaangażowanie w większości banków europejskich. Takie zachowanie i brak zaufania są bardzo istotne, biorąc pod uwagę, że są symptomatyczne dla miesięcy poprzedzających kryzys kredytowy 2007-2009.
Podczas gdy EBC zintensyfikował działania, oferując pomoc w wysokości do 500 miliardów euro, te same banki ograniczają udzielanie kredytów, próbując usiąść na dodatkowym zastrzyku płynności, podczas gdy depozyty spadają, nie mogą być utrzymane.
Ten brak zaufania i ucieczka pieniędzy z depozytów na rynku krajowym nie jest wyłącznie domeną greckich i irlandzkich banków lub innych banków PIIGS. Niemcy odnotowały dwunastoprocentowy spadek liczby instytucji finansowych od 2010 r. I 28% spadek od 2008 r. We Francji podobne depozyty odnotowały skurczył się o 6% od 2010 r., a Hiszpania doświadczyła 14% spadku od maja 2010 r. Ale oto zaskakująca zagadka i porównanie, dlaczego, pomimo zobowiązania rządów, takich jak Wielka Brytania i EBC, do oddzielenia pieniędzy detalicznych i inwestycyjnych, muszą zwracać uwagę na to, czy osoby prywatne przejmują zachowanie instytucji finansowych. We Włoszech depozyty detaliczne spadły tylko o 1% od 2010 r., Ale inne odpływy deponentów instytucjonalnych zmniejszyły się o 100 mld euro w tym samym okresie, co potwierdzają dane Banku Włoch i EBC o 13%. Gdyby drobni inwestorzy zastosowali te same praktyki w zakresie ucieczki pieniędzy, co instytucje, kapitał banków mógłby zostać poważnie przetestowany. Dane dotyczące depozytów czysto detalicznych są trudne do potwierdzenia, jednak przyjmuje się, że stanowią one około 10% całości. Inwestorzy detaliczni we Włoszech również posiadają około 63% zadłużenia bankowego w formie obligacji, biorąc pod uwagę „obietnicę spłaty” do 5% w porównaniu ze średnią 0.88% w przypadku zwykłych depozytów pieniężnych, atrakcyjność jest oczywista. Jednak świecki ucieczka z włoskich banków przez klientów detalicznych może być terminalem.
Europejskie banki nadal zwracają się o pomoc do EBC, greckie i irlandzkie banki w sierpniu wzięły łącznie 100 miliardów euro, a Portugalia i Hiszpania mniej więcej tyle samo. Pożyczki udzielone w zamian za obligacje na tym etapie, podczas gdy istnieje potencjalny efekt zarażenia, są uważane za niezwykle ryzykowne, a niektórzy komentatorzy porównują to do parkowania śmieci bez widocznego miejsca na ziemię. Banki spoza Grecji, Irlandii, Portugalii i Hiszpanii są narażone na ryzyko w wysokości 1.7 bln USD w kredytach dla rządów i korporacji tych krajów, a także na gwarancjach i kontraktach pochodnych, według Banku Rozrachunków Międzynarodowych. Dla każdego, kto jest nieco zdezorientowany co do tego, gdzie leży ryzyko i jaka może być najlepsza pigułka, jest to liczba i dlatego Tim Geithner zbiera swoje mile lotnicze i tłucze kartę American Express.
Greccy pożyczkodawcy posiadają około 40 miliardów euro długu państwowego swojego rządu. Jeśli poniosą straty w wysokości 40 procent lub więcej na tych obligacjach, zniweczy to cały kapitał posiadany przez banki tego kraju według Komisji Europejskiej. Greckie obligacje skarbowe są już zdyskontowane o 60 proc. Na rynku wtórnym, wynika z danych opracowanych przez Bloomberg. Oprócz obawy przed konwersją na drachmę, zamożni Grecy przenoszą pieniądze z kraju, aby ich konta bankowe nie stały się celem dla poborców podatkowych. Ta dynamika działa również we Włoszech i niewątpliwie od jakiegoś czasu jest cichą praktyką w Irlandii.
Fakt, że europejscy pożyczkodawcy uciekają się teraz do przenoszenia pieniędzy z regionu, można uznać albo za ostateczną zdradę, albo za ironię, biorąc pod uwagę, że instytucje ufają Fed ponad swoim emitentom. Według danych Fed, gotówka, którą zagraniczne banki trzymają w Rezerwie Federalnej Stanów Zjednoczonych, podwoiła się do 979 miliardów dolarów na koniec sierpnia z 443 miliardów dolarów na koniec lutego. Jeśli EBC jest współwinny tego działania, pętla zdrady jest zakończona. Jeśli bank centralny ma taki brak zaufania do własnej waluty, że przymyka oko i aktywnie zachęca do ucieczki do dolara amerykańskiego, który z kolei faktycznie pobiera opłaty za ogromne depozyty, dając w efekcie ujemne stopy procentowe w zamian za bezpieczeństwo, wtedy naprawdę nowy dołek i Nadir został osiągnięty.
Dla tych z nas, którzy nie mogą przesłać miliarda do nowojorskiego banku Mellon, być może sklep z pieniędzmi, lombardy i materac mogą okazać się naszymi bezpiecznymi przystaniami. Odbierając drzwi w nocy, upewnij się tylko, że założyłeś łańcuch do drzwi i zawsze poproś o dowód tożsamości.
strefa eurofxcclot pieniędzy
« Bezrobocie w USA prowadzi do rosnącej biedy Nazywam się Bond, euroobligacja »