14 września • Komentarze rynkowe • 6490 wyświetleń • Komentarze są wyłączone w sprawie upadku europejskiej unii walutowej, co będzie dalej?
Spośród wielu ludzkich cech, wielu z nas uważa za nieprzyjemne skłonność do mówienia: „A nie mówiłem”, musi mieć wysoką rangę. Słuchanie lub czytanie komentarzy od wieloletnich przeciwników Unii Europejskiej, którzy teraz cieszą się piętnastominutową ożywioną sławą, gdy Unia Gospodarcza i Walutowa Unii Europejskiej znajduje się pod silną presją, może być potworna, zatrzymany zegar ma rację dwa razy dzień…
Jesteśmy dopiero na pierwszym etapie, kiedy musimy tolerować armie emerytowanych polityków (którzy byli przeciwni integracji w jakiejkolwiek formie) sprzedających swoje programy (i bez wątpienia książki) każdemu, kto ich wysłucha lub wydrukuje. Jednak biorąc pod uwagę rzeczywistość UGW, ich argumentacja ma ogromny błąd, pytanie, na które nikt nie może odpowiedzieć, pospiesznie unikają pytania, używając zmęczonych „technik”, które mogły im dobrze służyć w przeszłości; „Jaki jest koszt zmiany, ile„ kosztowałoby ”rozpad związku. Nie z punktu widzenia niematerialnego aspektu społecznego, przewrotu lub faktu, że niektóre rozwijające się państwa europejskie zostałyby pozbawione steru, ale w zimnych, twardych funtach, szylingach i starych monetach (lub drachmach), ile by to kosztowało? Bilion euro, dwa biliony, jeśli koszt wyjścia jest nieobliczalny i nie do pokonania, to jakie są korzyści i dla kogo? ”
Kiedy zadaje się pytanie, cisza jest ogłuszająca. Koszt zerwania jest nieobliczalny, podobnie jak w przypadku budowy superstrukturalnego wieżowca, którego fundamenty są już na miejscu, zbudowane i opłacone, rozdarcie projektu, aby zaspokoić potrzeby źle motywowanych politycznie i równie ignoranckiej mniejszości byłaby prawdziwą katastrofą .
Podczas gdy media głównego nurtu skupiły swoją uwagę na Grecji, los pozostałych członków PIIGS został dogodnie zapomniany. Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego i CIA World Factbook, Włochy były (w 2010 r.) Ósmą co do wielkości gospodarką na świecie i czwartą co do wielkości w Europie pod względem nominalnego PKB i dziesiątą co do wielkości gospodarką w Europie. światowy i piąty co do wielkości w Europie pod względem parytetu siły nabywczej PKB. Włochy są członkiem Grupy Ośmiu krajów uprzemysłowionych (G8), Unii Europejskiej i OECD. Włochy mają zróżnicowaną gospodarkę przemysłową z wysokim produktem krajowym brutto (PKB) na mieszkańca i rozwiniętą infrastrukturą. Mając to na uwadze, w jaki sposób kraj, jego ludzie, jego interesy biznesowe tworzą uporządkowaną kolejkę do wyjścia z euro? Czy Niemcy, a może rzeczywiście Francja?
Porównywanie i kontrastowanie Włoch i Grecji daje fascynującą lekturę; Według danych Banku Światowego za rok 27 Grecja jest 34. największą gospodarką świata pod względem nominalnego produktu krajowego brutto (PKB) i 2009. największą według parytetu siły nabywczej (PPP). PKB Grecji, wynoszące około 300 miliardów dolarów, stanowi około 0.5% światowej produkcji. Jego dług publiczny w wysokości 470 miliardów dolarów jest duży tylko w stosunku do wielkości greckiej gospodarki, ale mniej niż 1% światowego długu, a mniej niż połowa jest w posiadaniu banków prywatnych (głównie greckich). Barclays Capital szacuje, że tylko kilka zagranicznych banków o globalnym znaczeniu posiada blisko 10% swojego kapitału Tier 1 w greckich obligacjach rządowych, przy czym większość posiada znacznie mniej.
Zastanawiając się nad tymi danymi, można by wybaczyć, że zastanawiałeś się, dlaczego grecki „problem” jest intensywnie wyolbrzymiany, biorąc pod uwagę stosunkowo niewielki wpływ, jaki miałaby pojedyncza domyślna wartość. Odpowiedź mogłaby brzmieć, że eurosceptycy raz na dekadę widzą okazję do wyrwania się z harmonii politycznej, a nie monetarnej. Prawdziwa obawa może pochodzić ze strony izolacjonistów politycznych, że jeśli Europa wyjdzie z tego kryzysu, jako Stany Zjednoczone Europy, stanie się nieprzepuszczalna, a izolacjonista zawodzący przeciwko postępowi będzie rozbrzmiewał echem na wietrze.
Europejskie banki tracą depozyty, ponieważ oszczędzający i fundusze pieniężne wystraszone kryzysem zadłużenia w regionie szukają schronienia, co może pogorszyć sytuację gospodarczą i finansową. Greckie banki doświadczyły ucieczki około 19% w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, podczas gdy irlandzkie banki doświadczyły ucieczki około 40%. Fascynujące jest uświadomienie sobie, że ekspozycja brytyjskich banków na grecki dług wynosi około 2.5 miliarda euro, podczas gdy ekspozycja na dług irlandzki wynosi około 200 miliardów funtów. Irlandia jest „przyjacielem Wielkiej Brytanii, któremu zostanie udzielona pomoc” według brytyjskich polityków, pomimo ogromnej ekspozycji i ryzyka, jakie mają banki będące własnością brytyjskich podatników. Wydawałoby się, że polityczne podejrzenie Wielkiej Brytanii co do „Europy” nie rozciąga się na Morze Irlandzkie.
Plotka w końcu się urzeczywistniła, gdy Moody's obniżył rating dwóch głównych francuskich banków. Credit Agricole SA i Societe Generale SA obniżyły swoje długoterminowe oceny kredytowe o jeden poziom przez Moody's do Aa2. Nie mogą poprzestać na BNP Paribas pod intensywną kontrolą. Wiadomość ta spotkała się z przytłumioną reakcją rynków, gdzie akcje CA faktycznie wzrosły nawet o 5% na jednym etapie dzisiejszej porannej sesji.
Europejskie akcje wzrosły w porannym handlu ze względu na spekulacje, że Chiny mogą zaoferować wsparcie dla regionu, pomimo oświadczenia premiera Wen Jiabao, że państwa nie mogą liczyć na bailouty. Chiny działające jako bank ostatniej rezerwy dla Europy w przeciwieństwie do MFW to ciekawa koncepcja. Indeks STOXX wzrósł o 0.3%, DAX o 0.08%, a CAC o 0.4%. MIB włoska giełda i indeks czterdziestu najbardziej skapitalizowanych włoskich spółek wzrósł
5%, wskaźnik ten spadł miażdżąco o 34.44% rok do roku. Kurs ftse jest obecnie płaski, dzienna przyszłość SPX sugeruje otwarcie o 0.5% w dół. Złoto straciło 5 dolarów za uncję, a Brent ropa aż o 252 dolarów za baryłkę. W handlu azjatyckim Nikkei zamknął się o 1.14%, CSI o 0.47%, a Hang Seng o 0.08%.
Dolar amerykański był mocny w porannym handlu nocnym, odnotowując znaczne zyski w stosunku do dolara australijskiego i Loonie (dolara kanadyjskiego). Zyski w stosunku do franka szwajcarskiego, euro i funta szterlinga były skromne. Jen i frank zanotowały niewielkie zyski w stosunku do głównych walut.
Ważne publikacje z USA dzisiejszego popołudnia obejmują hurtowe ceny indeksów, zaawansowaną sprzedaż detaliczną i inwentarze przedsiębiorstw.
kryzys unii europejskiejkomentarze rynku forexkomentarze rynkowe
« Ujednoznacznienie - inaczej Skalpowanie Forex Bezrobocie w USA prowadzi do rosnącej biedy »
Jeśli europejska unia walutowa upadnie, co będzie dalej?
14 września • Komentarze rynkowe • 6490 wyświetleń • Komentarze są wyłączone w sprawie upadku europejskiej unii walutowej, co będzie dalej?
Spośród wielu ludzkich cech, wielu z nas uważa za nieprzyjemne skłonność do mówienia: „A nie mówiłem”, musi mieć wysoką rangę. Słuchanie lub czytanie komentarzy od wieloletnich przeciwników Unii Europejskiej, którzy teraz cieszą się piętnastominutową ożywioną sławą, gdy Unia Gospodarcza i Walutowa Unii Europejskiej znajduje się pod silną presją, może być potworna, zatrzymany zegar ma rację dwa razy dzień…
Jesteśmy dopiero na pierwszym etapie, kiedy musimy tolerować armie emerytowanych polityków (którzy byli przeciwni integracji w jakiejkolwiek formie) sprzedających swoje programy (i bez wątpienia książki) każdemu, kto ich wysłucha lub wydrukuje. Jednak biorąc pod uwagę rzeczywistość UGW, ich argumentacja ma ogromny błąd, pytanie, na które nikt nie może odpowiedzieć, pospiesznie unikają pytania, używając zmęczonych „technik”, które mogły im dobrze służyć w przeszłości; „Jaki jest koszt zmiany, ile„ kosztowałoby ”rozpad związku. Nie z punktu widzenia niematerialnego aspektu społecznego, przewrotu lub faktu, że niektóre rozwijające się państwa europejskie zostałyby pozbawione steru, ale w zimnych, twardych funtach, szylingach i starych monetach (lub drachmach), ile by to kosztowało? Bilion euro, dwa biliony, jeśli koszt wyjścia jest nieobliczalny i nie do pokonania, to jakie są korzyści i dla kogo? ”
Kiedy zadaje się pytanie, cisza jest ogłuszająca. Koszt zerwania jest nieobliczalny, podobnie jak w przypadku budowy superstrukturalnego wieżowca, którego fundamenty są już na miejscu, zbudowane i opłacone, rozdarcie projektu, aby zaspokoić potrzeby źle motywowanych politycznie i równie ignoranckiej mniejszości byłaby prawdziwą katastrofą .
Podczas gdy media głównego nurtu skupiły swoją uwagę na Grecji, los pozostałych członków PIIGS został dogodnie zapomniany. Według Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego i CIA World Factbook, Włochy były (w 2010 r.) Ósmą co do wielkości gospodarką na świecie i czwartą co do wielkości w Europie pod względem nominalnego PKB i dziesiątą co do wielkości gospodarką w Europie. światowy i piąty co do wielkości w Europie pod względem parytetu siły nabywczej PKB. Włochy są członkiem Grupy Ośmiu krajów uprzemysłowionych (G8), Unii Europejskiej i OECD. Włochy mają zróżnicowaną gospodarkę przemysłową z wysokim produktem krajowym brutto (PKB) na mieszkańca i rozwiniętą infrastrukturą. Mając to na uwadze, w jaki sposób kraj, jego ludzie, jego interesy biznesowe tworzą uporządkowaną kolejkę do wyjścia z euro? Czy Niemcy, a może rzeczywiście Francja?
Porównywanie i kontrastowanie Włoch i Grecji daje fascynującą lekturę; Według danych Banku Światowego za rok 27 Grecja jest 34. największą gospodarką świata pod względem nominalnego produktu krajowego brutto (PKB) i 2009. największą według parytetu siły nabywczej (PPP). PKB Grecji, wynoszące około 300 miliardów dolarów, stanowi około 0.5% światowej produkcji. Jego dług publiczny w wysokości 470 miliardów dolarów jest duży tylko w stosunku do wielkości greckiej gospodarki, ale mniej niż 1% światowego długu, a mniej niż połowa jest w posiadaniu banków prywatnych (głównie greckich). Barclays Capital szacuje, że tylko kilka zagranicznych banków o globalnym znaczeniu posiada blisko 10% swojego kapitału Tier 1 w greckich obligacjach rządowych, przy czym większość posiada znacznie mniej.
Zastanawiając się nad tymi danymi, można by wybaczyć, że zastanawiałeś się, dlaczego grecki „problem” jest intensywnie wyolbrzymiany, biorąc pod uwagę stosunkowo niewielki wpływ, jaki miałaby pojedyncza domyślna wartość. Odpowiedź mogłaby brzmieć, że eurosceptycy raz na dekadę widzą okazję do wyrwania się z harmonii politycznej, a nie monetarnej. Prawdziwa obawa może pochodzić ze strony izolacjonistów politycznych, że jeśli Europa wyjdzie z tego kryzysu, jako Stany Zjednoczone Europy, stanie się nieprzepuszczalna, a izolacjonista zawodzący przeciwko postępowi będzie rozbrzmiewał echem na wietrze.
Europejskie banki tracą depozyty, ponieważ oszczędzający i fundusze pieniężne wystraszone kryzysem zadłużenia w regionie szukają schronienia, co może pogorszyć sytuację gospodarczą i finansową. Greckie banki doświadczyły ucieczki około 19% w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, podczas gdy irlandzkie banki doświadczyły ucieczki około 40%. Fascynujące jest uświadomienie sobie, że ekspozycja brytyjskich banków na grecki dług wynosi około 2.5 miliarda euro, podczas gdy ekspozycja na dług irlandzki wynosi około 200 miliardów funtów. Irlandia jest „przyjacielem Wielkiej Brytanii, któremu zostanie udzielona pomoc” według brytyjskich polityków, pomimo ogromnej ekspozycji i ryzyka, jakie mają banki będące własnością brytyjskich podatników. Wydawałoby się, że polityczne podejrzenie Wielkiej Brytanii co do „Europy” nie rozciąga się na Morze Irlandzkie.
Plotka w końcu się urzeczywistniła, gdy Moody's obniżył rating dwóch głównych francuskich banków. Credit Agricole SA i Societe Generale SA obniżyły swoje długoterminowe oceny kredytowe o jeden poziom przez Moody's do Aa2. Nie mogą poprzestać na BNP Paribas pod intensywną kontrolą. Wiadomość ta spotkała się z przytłumioną reakcją rynków, gdzie akcje CA faktycznie wzrosły nawet o 5% na jednym etapie dzisiejszej porannej sesji.
Europejskie akcje wzrosły w porannym handlu ze względu na spekulacje, że Chiny mogą zaoferować wsparcie dla regionu, pomimo oświadczenia premiera Wen Jiabao, że państwa nie mogą liczyć na bailouty. Chiny działające jako bank ostatniej rezerwy dla Europy w przeciwieństwie do MFW to ciekawa koncepcja. Indeks STOXX wzrósł o 0.3%, DAX o 0.08%, a CAC o 0.4%. MIB włoska giełda i indeks czterdziestu najbardziej skapitalizowanych włoskich spółek wzrósł
5%, wskaźnik ten spadł miażdżąco o 34.44% rok do roku. Kurs ftse jest obecnie płaski, dzienna przyszłość SPX sugeruje otwarcie o 0.5% w dół. Złoto straciło 5 dolarów za uncję, a Brent ropa aż o 252 dolarów za baryłkę. W handlu azjatyckim Nikkei zamknął się o 1.14%, CSI o 0.47%, a Hang Seng o 0.08%.
Dolar amerykański był mocny w porannym handlu nocnym, odnotowując znaczne zyski w stosunku do dolara australijskiego i Loonie (dolara kanadyjskiego). Zyski w stosunku do franka szwajcarskiego, euro i funta szterlinga były skromne. Jen i frank zanotowały niewielkie zyski w stosunku do głównych walut.
Ważne publikacje z USA dzisiejszego popołudnia obejmują hurtowe ceny indeksów, zaawansowaną sprzedaż detaliczną i inwentarze przedsiębiorstw.
kryzys unii europejskiejkomentarze rynku forexkomentarze rynkowe
« Ujednoznacznienie - inaczej Skalpowanie Forex Bezrobocie w USA prowadzi do rosnącej biedy »