Jeśli drzewo upadnie w lesie i nie będzie nikogo w pobliżu, aby go usłyszeć, czy wydaje dźwięk?

14 października • Komentarze rynkowe • 12259 wyświetleń • 1 Komentarzy na temat upadku drzewa w lesie, a w pobliżu nie ma nikogo, kto by go usłyszał, czy wydaje z siebie dźwięk?

„Jeśli drzewo upada w lesie i nie ma nikogo, kto by to usłyszał, czy wydaje z siebie dźwięk?” to legendarny filozoficzny eksperyment myślowy, który rodzi pytania dotyczące obserwacji i wiedzy o rzeczywistości. Czy coś może istnieć bez bycia dostrzeżonym? Czy dźwięk jest dźwiękiem tylko wtedy, gdy ktoś go słyszy? Najbardziej bezpośrednim tematem filozoficznym, który wprowadza zagadka, jest istnienie drzewa (i wytwarzanego przez nie dźwięku) poza ludzką percepcją. Jeśli nikogo nie ma w pobliżu; zobaczyć, usłyszeć, dotknąć lub powąchać drzewo, jak można powiedzieć, że istnieje? Co to znaczy, że istnieje, kiedy takie istnienie jest nieznane?

Eksperyment jest często omawiany w ten sposób; Gdyby drzewo spadło na wyspę, na której nie było ludzi, czy byłby jakiś dźwięk? Nie ma odpowiedzi, że dźwięk jest wrażeniem wzbudzanym w uchu, gdy powietrze lub inne medium jest wprawiane w ruch. To stawia pytanie nie z filozoficznego punktu widzenia, ale z czysto naukowego punktu widzenia. Dźwięk to wibracja, przekazywana do naszych zmysłów przez mechanizm ucha i rozpoznawana jako dźwięk tylko w naszych ośrodkach nerwowych. Upadek drzewa lub jakiekolwiek inne zakłócenie wywoła wibracje powietrza. Jeśli nie ma uszu do słuchania, nie będzie dźwięku. Czy w zatłoczonym lesie informacji rynkowych jesteśmy nieustannie bombardowani codziennie, czy mogą być dźwięki spadających drzew, których nie słyszymy? Odniesienia do krachu na rynku z lat 2008-2009 były już dawno minione w ciągu ostatnich kilku miesięcy; PIIGS, kryzys zadłużenia w strefie euro i możliwości zarażenia, obniżenie ratingu USA, ciągłe upadki banków w USA (piętnaście od sierpnia 2011 r.), nieuczciwy trader Soc Gen, obniżanie ratingów kredytowych banków francuskich, utrzymujące się uporczywie wysokie bezrobocie RPP brytyjskiego BoE angażuje się w kolejną rundę QE. Lista jest nieskończona, jeśli chodzi o obecne problemy gospodarcze, a jednak pomimo tej fali negatywnych skutków rynki, zwłaszcza rynki akcji, odrzuciły problemy i pozostały na poziomach, które ( choć nadal stłumiony) nie są nawet bliskie najniższych poziomów z 9 marca 2009 r., kiedy średnia przemysłowa Dow Jones (INDU) zamknęła się na poziomie 6547.05, najniższym punkcie od 25 kwietnia 1997 r. Klasyczne „odzyskiwanie” transakcji cenowych w kształcie litery V było oszałamiające. Korzystając z naszego klasycznego lusterka wstecznego, było oczywiste, że strach został przesadzony i większość światowych rynków była wyprzedana, później rajd był równie spektakularny. Bez wątpienia programy ratunkowe, pomoce w bankructwach w USA (nazywane w Wielkiej Brytanii pakietami ratunkowymi) i rundy QE w celu „ratowania systemu” pomogły odbudowie Dow Jones do ponad 11,000 2010 na początku XNUMX roku. Globalny krach z lat 2008-2009 został przyspieszony przez Lehman Bros. upadek, rewizjonistyczna i wybiórcza pamięć wskazuje, że przyczyną był Lehman. To jednak ignoruje szok, jaki rynek doznał rok wcześniej w przypadku Bear Stearns. Doświadczyłem dziwnego wydarzenia, kiedy Bear Stearns zaczął swój upadek. Byłem z rodziną na wakacjach w Kefalonia Grecja w czasie jej zawału serca, jakby starożytni greccy bogowie „zwalili” system, system bankomatów na wyspie zepsuł się. Powodem podanym wieczorem było to, że blisko wyspy lub stałego lądu nastąpiło niewielkie trzęsienie ziemi. Później tego wieczoru, czytając o sytuacji Bear Stearns w kafejce internetowej, zastanawiałem się, przypadkowo, czy nie osiągnęliśmy pewnego rodzaju „punktu przegięcia”. Czy w uproszczeniu „nam” zabrakło pieniędzy?

W dniu 22 czerwca 2007 r. Bear Stearns zadeklarował pożyczkę zabezpieczoną w wysokości do 3.2 miliarda USD w celu „wykupienia” jednego ze swoich funduszy, funduszu kredytowego wysokiej jakości Bear Stearns, podczas negocjacji z innymi bankami w sprawie pożyczki pieniężnej pod zastaw innego funduszu. , fundusz lewarowany Bear Stearns o wysokiej jakości strukturalnej zwiększonej zdolności kredytowej. Incydent wywołał obawy o zarażenie, ponieważ Bear Stearns może zostać zmuszony do zlikwidowania swoich instrumentów CDO, co doprowadzi do przeceny podobnych aktywów w innych portfelach. W tygodniu z 16 lipca 2007 Bear Stearns ujawnił, że dwa fundusze hedgingowe subprime straciły prawie całą swoją wartość w wyniku gwałtownego spadku na rynku kredytów hipotecznych subprime. W tym czasie Bear Stearns był globalnym bankiem inwestycyjnym, zajmującym się handlem papierami wartościowymi i brokerem, aż do jego sprzedaży firmie JPMorgan Chase w 2008 r. podczas globalnego kryzysu finansowego i recesji. Bear Stearns był zaangażowany w sekurytyzację i wyemitował duże ilości papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami, co w przypadku kredytów hipotecznych zapoczątkował Lewis Ranieri, „ojciec hipotecznych papierów wartościowych”. Ponieważ straty inwestorów rosły na tych rynkach w latach 2006 i 2007, firma faktycznie zwiększyła swoją ekspozycję, zwłaszcza aktywa zabezpieczone hipoteką, które miały kluczowe znaczenie dla kryzysu kredytów hipotecznych typu subprime. W marcu 2008 roku Bank Rezerwy Federalnej w Nowym Jorku udzielił pożyczki awaryjnej, aby zapobiec nagłemu upadkowi firmy. Firma nie mogła zostać uratowana i została sprzedana JP Morgan Chase za 10 USD za akcję, cenę znacznie poniżej 52-tygodniowego maksimum sprzed kryzysu, wynoszącego 133.20 USD za akcję, ale nie tak niską, jak pierwotnie uzgodnione przez Bear Stearns 2 USD za akcję. i JP Morgan Chase. Upadek firmy był wstępem do krachu zarządzania ryzykiem w branży banków inwestycyjnych na Wall Street we wrześniu 2008 r., a następnie do globalnego kryzysu finansowego i recesji. W styczniu 2010 JPMorgan przestał używać nazwy Bear Stearns. Bear Stearns był siódmą co do wielkości firmą papierniczą pod względem całkowitego kapitału. Na dzień 30 listopada 2007 r. Bear Stearns posiadał teoretyczną wartość kontraktów w pochodnych instrumentach finansowych o wartości około 13.40 bln USD, z czego 1.85 bln USD stanowiły notowane kontrakty futures i kontrakty opcyjne. Ponadto Bear Stearns posiadał w swoich księgach aktywa „poziomu 28” o wartości ponad 3 miliardów dolarów na koniec roku podatkowego 2007 w porównaniu z kapitałem własnym netto wynoszącym zaledwie 11.1 miliarda dolarów. Te 11.1 miliarda dolarów wsparło aktywa o wartości 395 miliardów dolarów, co oznacza wskaźnik dźwigni wynoszący 35.5 do 1. Ten wysoce lewarowany bilans, składający się z wielu niepłynnych i potencjalnie bezwartościowych aktywów, doprowadził do szybkiego spadku zaufania inwestorów i pożyczkodawców, które w końcu wyparowało, gdy zostali zmuszeni do wezwania Rezerwy Federalnej Nowego Jorku, aby powstrzymać nadciągającą kaskadę kontrpartnera. ryzyko, które wynikłoby z przymusowej likwidacji. Fakt, że Bear Stearns spowodował ogromny atak serca w systemie w 2007 roku, co powinno spowodować zadawanie pytań dotyczących wypłacalności i metod inwestycyjnych wszystkich banków, ale te pytania dotyczące ogólnej wypłacalności i mechanizmów działania globalnego system finansowy nie zamanifestował się tak naprawdę do 2008 roku, powinien być ostrzegawczym znakiem ostrzegawczym i zapowiedzią tego, co może być w grze teraz pod powierzchnią. Ten ostatni rynkowy zawał serca w sierpniu-wrześniu może okazać się początkiem znacznie gorszych kryzysów niż kryzys na rynku subprime w latach 2008-2009. Jednak podobnie może to być początek rozwikłania wydarzeń, które mogą zająć trochę czasu, zanim dogłębny krwotok przez system. Ale jeśli chodzi o bezpośrednie porównania, jesteśmy teraz na etapie Bear Stearns, a nie Lehman Bros. Więc gdzie jest nasz „Bear Stearns”? Cóż, to nie jest takie proste i jak udowodniono, były to po prostu kanarek w kopalni węgla, który został stłumiony, zanim jego ćwierkająca piosenka stała się zbyt głośna. Jeśli jednak uznamy nasz system bankowy za wątrobę globalnych operacji finansowych; organ, który pełni wiele ważnych i złożonych funkcji: synteza, metabolizowanie, formowanie i wydzielanie żółci, wydzielanie potencjalnie szkodliwych produktów i generalnie oczyszczanie systemu, wtedy z systemu bankowego płynie mnóstwo sygnałów ostrzegawczych, sugerujących kilka drzew w las zaraz spadnie. Pomijając kwestie wypłacalności francuskich banków, ostatnio doświadczyliśmy Dexii, która niczym cyrkowy pokaz dziwaków w minionej epoce wiktoriańskiej, została szybko przepakowana, zamknięta i przeniesiona do następnego miasta przed dziećmi parafia za bardzo się boi. Ale wyobrażenie sobie, że Dexia jest odosobnionym przypadkiem, rozciąga wiarygodność systemu bankowego i wiarygodność tych organów, które znalazły, że przetrwała ostatnie testy warunków skrajnych, do granic wytrzymałości. Mimo nerwowości Dexia rynki doświadczyły ostatnio zakazu krótkiej sprzedaży akcji finansowych, kolejnej maści „powrotu do przyszłości”, która nie działała w latach 2008-2009. Dziś dowiadujemy się, że włoski bank UniCredit zawiesił akcje po zaledwie 7.5% spadku. To nie upadek nie jest przedmiotem troski rynków, ani efekt domina czy efekt domina, ponieważ w przeciwieństwie do Bear Stearns, nie chodzi o system bankowy, ale o kryzys zadłużenia państwowego, który stawia pod znakiem zapytania wypłacalność narodów, a nie o system bankowy. poszczególnych banków i wtedy ta sytuacja jest diametralnie inna niż w latach 2008-2009. Jednakże, jeśli Bear Stearns był zwiastunem dla Lehmana, czy Grecja może być zwiastunem większych niewypłacalności państwa?

komentarze rynku forexrating kredytowy USA

« Czy desperacja może prowadzić do inspiracji? Trzydzieści osiem kroków na wężach i drabinach sukcesu handlowego »