Wesołego dnia Lehmana! Czy mistrzowie wszechświata stracili kryptonit, czy tylko kulki?
5 października 2010 r. We francuskiej sali sądowej w historycznym Palais de Justice rozległo się głośne westchnienie, kiedy „nieuczciwy handlowiec” Jérôme Kerviel został skazany za naruszenie zaufania, nadużycia komputerowe i fałszerstwo. 33-latek został uznany winnym wszystkich trzech zarzutów i skazany na pięć lat pozbawienia wolności z zawieszeniem na dwa lata.
To nie `` surowość '' wyroku pociągnęła za sobą gwałtowne westchnienia i gwałtowny wdech, to odszkodowanie, ustalone na 4.9 miliarda euro dla Société Générale, to była suma pieniędzy, jaką jego ryzykowne strategie obstawiania kosztowały jego byłych pracodawców. Styczeń 2008. Urodzony w Bretanii ekspert komputerowy został opisany jako cichy cyniczny operator, który wykorzystywał swoją wiedzę technologiczną i znajomość rynku, aby oszukać swoich pracodawców. Wystawienie banku na niezabezpieczone transakcje o wartości 50 mld euro, więcej niż łączny kapitał zakładowy Société Générale w tamtym czasie.
„Zróżnicowany charakter jego środków fałszowania i oszustwa rywalizowała jedynie z olśniewającą reaktywnością, ciągłym opanowaniem i zwodniczym spokojem, który był w stanie okazywać na co dzień” - powiedział sędzia. Po zastanowieniu mogłoby być bardziej stosowne, gdyby westchnienie zostało zastąpione śmiechem, podczas gdy masowe symboliczne odszkodowanie było niedorzeczne, jeśli chodziło o wysłanie wiadomości do kogo i jak? Sama łagodna kara nie działałaby jako środek odstraszający.
Niezależnie od jego działań bank był później częścią akcji ratunkowej EBC, mimo że jego kapitał zakładowy wynosi obecnie zaledwie 14 mld euro. Można argumentować, że `` przestępcy '', którzy stracili w tym roku około 38 miliardów euro wartości swojego banku, są po prostu zwykłą podejrzaną mieszanką niekompetentnych i hałaśliwych bractw bankowych, a teraz zaakceptowaliśmy to ścisłe braterstwo zawsze ucieknie kara. Jednak drobni inwestorzy, zarządzający funduszami emerytalnymi i emeryci mogą nie być tak tolerancyjni, bez wątpienia postawiliby obecny zarząd SocGen na pierwszym miejscu w kolejce na spotkanie z Madame Guillotine przed Jérôme Kervielem.
Wielu komentatorom można by wybaczyć, że podejrzliwie podchodzą do zarzutów, które pojawiły się dziś rano, sugerując, że inny nieuczciwy trader najwyraźniej wpadł w amok, ostatecznie powodując nieautoryzowaną stratę w wysokości około 2 miliardów dolarów. W wyniku tej nieokreślonej straty UBS, największy bank w Szwajcarii, może być obecnie nierentowny w trzecim kwartale. To jest bank, który musiał zebrać około 45 miliardów dolarów od inwestorów po tym, jak oddział banku inwestycyjnego odnotował 57.1 miliardów franków szwajcarskich (65 miliardów dolarów) w skumulowanych stratach przed opodatkowaniem w ciągu trzech lat do 2009 roku. Nieuniknione będzie wezwanie do inwestycyjnego ramienia banku teraz drastycznie się skurczą lub blisko.
Smutną ironią i zbiegiem okoliczności jest to, że to rzekome oszustwo i strata nadeszły w trzecią rocznicę ogłoszenia upadłości przez braci Lehmana, co bez wątpienia budzi wątpliwości co do tego, jak kompleksowe są domniemane ulepszenia regulacyjne i zgodne z wymaganiami wprowadzonymi od czasu bankowości. zapaść w latach 2008-2009 faktycznie są. Podczas gdy „incydent” Jérôme'a Kerviela można „usprawiedliwić”, biorąc pod uwagę, że wydarzył się on w szczytowym momencie kryzysu bankowego, to ostatnie zdarzenie miało miejsce po tym, jak przepisy i zgodność z przepisami biurowymi były teraz rzekomo szczelne.
Ten incydent faktycznie sprawi, że wiele mediów głównego nurtu wyostrzy swoje pióra, aby wskazać, że od 2008 roku nie wyciągnięto żadnych wniosków i zadać pytanie: „jeśli może się to zdarzyć po 2008 roku, to ile innych dużych banków inwestycyjnych ma łobuzów„ uśpionych komórek ” handlowcy prześladujący ich pokoje handlowe i podłogi? ” Wyobrażanie sobie, że ten ostatni „łajdak” jest jedynym łotrem pośród setek tysięcy zatrudnionych w branży, to rozciąganie wiary do granic wytrzymałości.
Jedną z kwestii ujawnionych w „incydencie” Kerviela było to, jak niewiele kierownictwo na samym szczycie branży bankowości inwestycyjnej faktycznie wiedziało o tym, co faktycznie wydarzyło się na „hali produkcyjnej”. Większość z nich nigdy nie dostała perfekcyjnie wypielęgnowanych paznokci po wycięciu papieru od naciśnięcia oferty lub zapytania za pomocą myszy. Ten ostatni incydent może po raz kolejny udowodnić, że wieże z kości słoniowej, które wielu zajmuje w sektorze bankowym, wymagają skalowania pomimo gorącej smoły w postaci doskonale przygotowanych komunikatów prasowych, które bez wątpienia spadną z wielkich wysokości, aby bronić siebie i przemysłu, podczas gdy nagrody bonusowe pozostają nienaruszone.
Richard Fuld, szef Lehman Brothers, spotkał się z pytaniami Komisji Izby Reprezentantów USA ds. Nadzoru i Reformy Rządu. - zapytał przedstawiciel Henry Waxman;
Twoja firma zbankrutowała, nasza gospodarka jest w kryzysie, ale możesz zatrzymać 480 milionów dolarów. Mam do ciebie bardzo podstawowe pytanie, czy to sprawiedliwe?
Fuld powiedział, że w rzeczywistości wziął tylko około 300 milionów dolarów z pensji i premii w ciągu ostatnich ośmiu lat. Pomimo obrony przez Fulda jego wysokich wynagrodzeń, pensje dyrektorów Lehman Brothers znacznie wzrosły przed ogłoszeniem upadłości.
« Grecja jest światem, ponieważ ryzyko globalnej recesji wzrasta do DEFCON 4 Delta One, tu dzwoni Control Tower Two, proszę o odpowiedź… Odbiór »
