10 kwietnia • Komentarze rynkowe • 5541 wyświetleń • Komentarze są wyłączone w sprawie Chin, ropy i GCC
W ciągu ostatniego roku ceny ropy znacznie wzrosły w reakcji na arabską wiosnę, osiągając blisko 126 dolarów za baryłkę w kwietniu ubiegłego roku, w szczycie libijskiego kryzysu.
Od tego czasu ceny nie powróciły do umiarkowanego poziomu z 2010 r., Kiedy średnia roczna cena wynosiła około 80 USD za baryłkę. Zamiast tego ceny ropy utrzymywały się na poziomie około 110 USD za baryłkę przez cały 2011 r., By w 15 r. Wzrosnąć o dalsze 2012%. Ropa w ciągu ostatniego tygodnia zaczęła spadać, przy wyższych zapasach i niższym popycie ropa jest dziś notowana na poziomie 100.00.
Wyższe ceny ropy zwykle przynoszą korzyści Radzie Współpracy Zatoki Perskiej (Rada Współpracy Zatoki Perskiej) poprzez zwiększone dochody, ale gdy ceny rosną zbyt szybko lub pozostają na wysokim poziomie przez zbyt długi czas, drogi produkt staje się mniej atrakcyjny, a importerzy ropy mają tendencję do zmniejszania zużycia ropy. W takich przypadkach mniejszy popyt na ropę przekłada się na spadek globalnego wzrostu.
Podstawową troską OPEC są ceny ropy i zachowania konsumentów. Wyższe ceny przynoszą wyższe dochody, ale istnieje poziom, na którym zmniejsza się popyt konsumencki. Jeśli ceny wymuszą zmianę popytu konsumpcyjnego, zmiana może przejść od prostej modyfikacji do długoterminowego zachowania zagrażającego konsumpcji w dłuższej perspektywie.
Chiny, podobnie jak wiele innych krajów, już zapowiedziały niższy wzrost w 2012 roku. Będąc silnym importerem ropy, popyt na ten surowiec teoretycznie powinien spaść. W związku z tym siła nabywcza Chin wzmocniła się w odniesieniu do kupowania aktywów denominowanych w dolarach amerykańskich, w tym przypadku ropy naftowej, co sprawia, że importowanie jej przez Chiny jest tańsze niż dla innych. W ten sposób rosnąca cena ropy jest dobrze rekompensowana przez rosnącą siłę nabywczą giganta. W rezultacie zwiększył się wolumen importu Chin pochodzący od członków OPEC (Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową) z GCC.
Czterdzieści procent światowej ropy pochodzi z OPEC, który składa się z zaledwie 12 krajów, z których jedna trzecia jest członkami Rady Współpracy Zatoki Perskiej. Ale razem Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Kuwejt i Katar stanowią około połowy całkowitej podaży OPEC - 20 procent światowych dostaw ropy.
Cztery kraje GCC systematycznie zwiększają swój eksport do Chin z 4.6 miliarda dolarów rok temu do 7.8 miliarda dolarów w lutym. Odpowiada to 68.8-procentowemu wzrostowi ilości importu przez Chiny z czterech krajów GCC w ciągu zaledwie jednego roku.
Należy to postrzegać jako uspokajający znak. Ponieważ dolar amerykański prawdopodobnie osłabi się w średnim okresie z powodu silnych bodźców w polityce pieniężnej Stanów Zjednoczonych, a trend między krajami i peryferiami stopniowo powraca do normalności, Chiny wraz z innymi krajami azjatyckimi, których waluty mogłyby się umacniać, mogą utrzymać popyt dla eksportu GCC.
Ceny ropy przyniosą korzyści również gospodarkom GCC. Jak dotąd w tym roku na ceny duży wpływ miały wydarzenia w Iranie. Sankcje wpływają na bilans płatniczy Iranu i już teraz obserwujemy, jak główne gospodarki przechodzą w kierunku innych rynków ropy, w tym zarówno Arabii Saudyjskiej, jak i Kuwejtu. Ta zmiana postawi Chiny na silnej pozycji, ponieważ Iran będzie zmuszony sprzedawać swoją ropę Chinom jako głównym nabywcy, a Chiny obniżą cenę, jaką Iran może otrzymać.
Chiny będą jednym z nielicznych krajów, które będą importować ropę, ale też mogą za nią zapłacić, ze względu na sankcje.
GCC powinna nadal cieszyć się wyższymi dochodami z ropy naftowej, co może z powodzeniem zrekompensować słaby wzrost krajowy i wszelkie poważne wstrząsy w strefie euro.
Chinysurowygcc
« Ropa naftowa i spekulanci utrudniają ożywienie gospodarcze Przegląd rynku 11 kwietnia 2012 r »
Chiny, ropa i GCC
10 kwietnia • Komentarze rynkowe • 5541 wyświetleń • Komentarze są wyłączone w sprawie Chin, ropy i GCC
W ciągu ostatniego roku ceny ropy znacznie wzrosły w reakcji na arabską wiosnę, osiągając blisko 126 dolarów za baryłkę w kwietniu ubiegłego roku, w szczycie libijskiego kryzysu.
Od tego czasu ceny nie powróciły do umiarkowanego poziomu z 2010 r., Kiedy średnia roczna cena wynosiła około 80 USD za baryłkę. Zamiast tego ceny ropy utrzymywały się na poziomie około 110 USD za baryłkę przez cały 2011 r., By w 15 r. Wzrosnąć o dalsze 2012%. Ropa w ciągu ostatniego tygodnia zaczęła spadać, przy wyższych zapasach i niższym popycie ropa jest dziś notowana na poziomie 100.00.
Wyższe ceny ropy zwykle przynoszą korzyści Radzie Współpracy Zatoki Perskiej (Rada Współpracy Zatoki Perskiej) poprzez zwiększone dochody, ale gdy ceny rosną zbyt szybko lub pozostają na wysokim poziomie przez zbyt długi czas, drogi produkt staje się mniej atrakcyjny, a importerzy ropy mają tendencję do zmniejszania zużycia ropy. W takich przypadkach mniejszy popyt na ropę przekłada się na spadek globalnego wzrostu.
Podstawową troską OPEC są ceny ropy i zachowania konsumentów. Wyższe ceny przynoszą wyższe dochody, ale istnieje poziom, na którym zmniejsza się popyt konsumencki. Jeśli ceny wymuszą zmianę popytu konsumpcyjnego, zmiana może przejść od prostej modyfikacji do długoterminowego zachowania zagrażającego konsumpcji w dłuższej perspektywie.
Chiny, podobnie jak wiele innych krajów, już zapowiedziały niższy wzrost w 2012 roku. Będąc silnym importerem ropy, popyt na ten surowiec teoretycznie powinien spaść. W związku z tym siła nabywcza Chin wzmocniła się w odniesieniu do kupowania aktywów denominowanych w dolarach amerykańskich, w tym przypadku ropy naftowej, co sprawia, że importowanie jej przez Chiny jest tańsze niż dla innych. W ten sposób rosnąca cena ropy jest dobrze rekompensowana przez rosnącą siłę nabywczą giganta. W rezultacie zwiększył się wolumen importu Chin pochodzący od członków OPEC (Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową) z GCC.
Czterdzieści procent światowej ropy pochodzi z OPEC, który składa się z zaledwie 12 krajów, z których jedna trzecia jest członkami Rady Współpracy Zatoki Perskiej. Ale razem Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Kuwejt i Katar stanowią około połowy całkowitej podaży OPEC - 20 procent światowych dostaw ropy.
Cztery kraje GCC systematycznie zwiększają swój eksport do Chin z 4.6 miliarda dolarów rok temu do 7.8 miliarda dolarów w lutym. Odpowiada to 68.8-procentowemu wzrostowi ilości importu przez Chiny z czterech krajów GCC w ciągu zaledwie jednego roku.
Należy to postrzegać jako uspokajający znak. Ponieważ dolar amerykański prawdopodobnie osłabi się w średnim okresie z powodu silnych bodźców w polityce pieniężnej Stanów Zjednoczonych, a trend między krajami i peryferiami stopniowo powraca do normalności, Chiny wraz z innymi krajami azjatyckimi, których waluty mogłyby się umacniać, mogą utrzymać popyt dla eksportu GCC.
Ceny ropy przyniosą korzyści również gospodarkom GCC. Jak dotąd w tym roku na ceny duży wpływ miały wydarzenia w Iranie. Sankcje wpływają na bilans płatniczy Iranu i już teraz obserwujemy, jak główne gospodarki przechodzą w kierunku innych rynków ropy, w tym zarówno Arabii Saudyjskiej, jak i Kuwejtu. Ta zmiana postawi Chiny na silnej pozycji, ponieważ Iran będzie zmuszony sprzedawać swoją ropę Chinom jako głównym nabywcy, a Chiny obniżą cenę, jaką Iran może otrzymać.
Chiny będą jednym z nielicznych krajów, które będą importować ropę, ale też mogą za nią zapłacić, ze względu na sankcje.
GCC powinna nadal cieszyć się wyższymi dochodami z ropy naftowej, co może z powodzeniem zrekompensować słaby wzrost krajowy i wszelkie poważne wstrząsy w strefie euro.
Chinysurowygcc
« Ropa naftowa i spekulanci utrudniają ożywienie gospodarcze Przegląd rynku 11 kwietnia 2012 r »