20 lutego • Komentarze rynkowe • 4400 wyświetleń • Komentarze są wyłączone na temat odwilży się islandzkiej zimy gospodarczej. Jakie wnioski mogą wyciągnąć europejscy decydenci?
Podejście Islandii do radzenia sobie z kryzysem polegało na tym, aby na każdym kroku stawiać potrzeby ludności przed rynkami.
Nie, to nie jest literówka, to próba wzmocnienia jedynego praktycznego rozwiązania, które przeraża banki inwestycyjne, umorzenia długów. W każdym innym biznesie, jeśli coś schrzanisz, przegrywasz, przegrywasz. Jeśli pożyczkodawcy napompowali swój sos z niewłaściwych dodatków, aby następnie spowodować chorobę wieńcową w ich systemie, to z pewnością wina leży po ich stopach, a nie na jednostkach. Zbiorowa indywidualizacja pożyczek i kredytów w Islandii nie spowodowała załamania ich systemu bankowego, to ogromny wzrost instrumentów pochodnych i papierów wartościowych spowodował, że system wykoleił grę, w której Joe public, szczególnie na Islandii, nie miał skóry.
Od samego początku katastrofy i podczas różnych kryzysów, które miały miejsce od 2008-2009, wielu komentatorów ekonomicznych sugerowało, że uratowanie `` głównej ulicy '' przed Wall Street było jedynym wiarygodnym długoterminowym rozwiązaniem, ponieważ każda inna metoda doprowadziłaby do stagnacji lub jeszcze gorszej stagflacji i stworzyć nierozwiązywalne zadłużenie międzypokoleniowe. I oto jesteśmy, trzy-cztery lata później i pomimo ratowania, ratowania, różnych rund QE i TARP (w USA), ogólny stan zachodniego problemu bankowego nie poprawił się i prawdopodobnie pogorszył się przez długi czas. rozwiązanie terminowe nie wydaje się bliższe.
Stany Zjednoczone będą wskazywać na malejące bezrobocie, wzrost PKB, eksport podobnie, ale to kosztem ogromnego długu publicznego. Stany Zjednoczone mają już ponad 100% zadłużenia w stosunku do krajowego PKB, a głód zadłużenia jest równie żarłoczny jak zawsze, według obecnych prognoz rośnie w alarmującym tempie około 2.4 biliona dolarów rocznie. Szacunki wskazują, że za każde dwa dolary wzrostu, które osiągają Stany Zjednoczone, „kupują” go osiem dolarów długu. Od czasu objęcia urzędu przez Obamę w 2008 r. Dług publiczny wzrósł aż o 50%, w luźnej matematyce z około dziesięciu bilionów do piętnastu bilionów z możliwością eksplozji do 16.5 w ciągu następnych czterech-sześciu miesięcy. Ale jeszcze bardziej niepokojące jest to, jak szybko Stany Zjednoczone przepaliły ostatnie dwa biliony, aby po prostu utrzymać swój system w cieple, dając coraz więcej najwyższych szczebli swojego zepsutego społeczeństwa.
Więc w jaki sposób Islandia odzyskała siły tak szybko i skutecznie, mówiąc w uproszczeniu, co zrobili, że inne gospodarki mogłyby odtworzyć? Proste, „potrzeby” i przywileje elity bankowej i politycznej stały się drugorzędne w stosunku do potrzeb szerszej populacji. Islandia przestawiła zegar zadłużenia na zero i postawiła swoich ludzi na pierwszym miejscu, posuwając się nawet do zaakceptowania tego, co nie do pomyślenia: oskarżenia niektórych wysokich rangą urzędników bankowych, którzy w opinii rządu Islandii byli winni implozji.
Islandia, krótkie podsumowanie gospodarcze od 2008 r
Według raportu opublikowanego w tym miesiącu przez Islandzkie Stowarzyszenie Usług Finansowych, od końca 2008 roku islandzkie banki umorzyły pożyczki odpowiadające 13 procentom produktu krajowego brutto, zmniejszając zadłużenie ponad jednej czwartej populacji.
Kroki Islandii mające na celu odrodzenie się od 2008 roku, kiedy jej banki nie spłacały 85 miliardów dolarów, okazują się skuteczne. Według szacunków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w tym roku gospodarka Islandii przerośnie średnio strefę euro i kraje rozwinięte. Ubezpieczenie kosztuje tyle samo, co niewypłacalność Islandii, podobnie jak ochrona przed zdarzeniem kredytowym w Belgii. Większość sondaży pokazuje, że Islandczycy nie chcą wstąpić do Unii Europejskiej, w której kryzys zadłużenia trwa już trzeci rok.
Domom na wyspie pomogło porozumienie między rządem a bankami (które nadal są częściowo kontrolowane przez państwo) w sprawie umorzenia długów przekraczających 110 proc. Wartości domów. Orzeczenie Sądu Najwyższego z czerwca 2010 r. Wydedukowało i orzekł, że kredyty indeksowane do walut obcych są nielegalne, gospodarstwa domowe nie muszą już pokrywać, na przykład, strat w koronach lub euro. Bez ulgi właściciele domów załamaliby się pod ciężarem kredytów, a stosunek zadłużenia do dochodów wzrósł do około 240 procent w 2008 roku.
Gospodarka Islandii o wartości 13 miliardów dolarów skurczyła się o 6.7 procent w 2009 roku, wzrosła o 2.9 procent w zeszłym roku i wzrośnie o 2.4 procent w tym roku i 2013, według szacunków OECD z siedzibą w Paryżu. Według listopadowych szacunków strefa euro wzrośnie w tym roku o 0.2 proc., A OECD o 1.6 proc. Mieszkalnictwo, mierzone jako składnik składowy indeksu cen konsumpcyjnych, jest obecnie tylko o około 3% poniżej wartości z września 2008 r., Tuż przed załamaniem.
Islandczycy wyszli na ulice po załamaniu gospodarczym w 2008 roku. Protesty nasiliły się na początku 2009 roku, policja użyła gazu łzawiącego do rozproszenia tłumów rzucających kamieniami w parlament i biura ówczesnego premiera Geira Haarde. Parlament nadal podejmuje decyzję, czy wnieść akt oskarżenia przeciwko niemu we wrześniu 2009 r. W związku z jego rolą w kryzysie.
Nowa koalicja, kierowana przez premier socjaldemokratów Johanna Sigurdardottir, została wybrana na urząd na początku 2009 roku. Władze prowadzą obecnie śledztwo w sprawie większości głównych bohaterów krachu bankowego. Islandzki prokurator specjalny powiedział, że może postawić w stan oskarżenia nawet 90 osób, podczas gdy ponad 200, w tym byli dyrektorzy trzech największych banków, zostanie postawionych w stan oskarżenia.
Larus Welding, były dyrektor generalny Glitnir Bank hf, niegdyś drugiego co do wielkości w Islandii, został w grudniu oskarżony o udzielanie nielegalnych pożyczek i teraz czeka na proces. Były dyrektor generalny Landsbanki Islands hf, Sigurjon Arnason, przebywał w izolatce, podczas gdy jego dochodzenie kryminalne trwa.
W porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi żadna czołowa kadra kierownicza banku nie była ścigana karnie za swoją rolę w krachu kredytów hipotecznych subprime. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd podała w zeszłym roku, że nałożyła sankcje na 39 wyższych urzędników za postępowanie związane z krachami na rynku nieruchomości.
To ironia losu, że Islandia jest zaniepokojona, ponieważ teraz wychodzi z bardzo krótkiej zimy gospodarczej.Fitch Ratings w zeszłym tygodniu podniósł Islandię do poziomu inwestycyjnego, ze stabilną perspektywą, i powiedział, że wyspa
odniosła sukces w niekonwencjonalnej polityce kryzysowej
FitchIslandia
« Czy to stanowi o wizji Grecji w latach 20-20? Nie pozwól, aby transakcja na rynku Forex spadła ze względu na pipsa »
Czego mogą się nauczyć europejscy decydenci w obliczu odwilży gospodarczej zimy w Islandii?
20 lutego • Komentarze rynkowe • 4400 wyświetleń • Komentarze są wyłączone na temat odwilży się islandzkiej zimy gospodarczej. Jakie wnioski mogą wyciągnąć europejscy decydenci?
Podejście Islandii do radzenia sobie z kryzysem polegało na tym, aby na każdym kroku stawiać potrzeby ludności przed rynkami.
Nie, to nie jest literówka, to próba wzmocnienia jedynego praktycznego rozwiązania, które przeraża banki inwestycyjne, umorzenia długów. W każdym innym biznesie, jeśli coś schrzanisz, przegrywasz, przegrywasz. Jeśli pożyczkodawcy napompowali swój sos z niewłaściwych dodatków, aby następnie spowodować chorobę wieńcową w ich systemie, to z pewnością wina leży po ich stopach, a nie na jednostkach. Zbiorowa indywidualizacja pożyczek i kredytów w Islandii nie spowodowała załamania ich systemu bankowego, to ogromny wzrost instrumentów pochodnych i papierów wartościowych spowodował, że system wykoleił grę, w której Joe public, szczególnie na Islandii, nie miał skóry.
Od samego początku katastrofy i podczas różnych kryzysów, które miały miejsce od 2008-2009, wielu komentatorów ekonomicznych sugerowało, że uratowanie `` głównej ulicy '' przed Wall Street było jedynym wiarygodnym długoterminowym rozwiązaniem, ponieważ każda inna metoda doprowadziłaby do stagnacji lub jeszcze gorszej stagflacji i stworzyć nierozwiązywalne zadłużenie międzypokoleniowe. I oto jesteśmy, trzy-cztery lata później i pomimo ratowania, ratowania, różnych rund QE i TARP (w USA), ogólny stan zachodniego problemu bankowego nie poprawił się i prawdopodobnie pogorszył się przez długi czas. rozwiązanie terminowe nie wydaje się bliższe.
Stany Zjednoczone będą wskazywać na malejące bezrobocie, wzrost PKB, eksport podobnie, ale to kosztem ogromnego długu publicznego. Stany Zjednoczone mają już ponad 100% zadłużenia w stosunku do krajowego PKB, a głód zadłużenia jest równie żarłoczny jak zawsze, według obecnych prognoz rośnie w alarmującym tempie około 2.4 biliona dolarów rocznie. Szacunki wskazują, że za każde dwa dolary wzrostu, które osiągają Stany Zjednoczone, „kupują” go osiem dolarów długu. Od czasu objęcia urzędu przez Obamę w 2008 r. Dług publiczny wzrósł aż o 50%, w luźnej matematyce z około dziesięciu bilionów do piętnastu bilionów z możliwością eksplozji do 16.5 w ciągu następnych czterech-sześciu miesięcy. Ale jeszcze bardziej niepokojące jest to, jak szybko Stany Zjednoczone przepaliły ostatnie dwa biliony, aby po prostu utrzymać swój system w cieple, dając coraz więcej najwyższych szczebli swojego zepsutego społeczeństwa.
Więc w jaki sposób Islandia odzyskała siły tak szybko i skutecznie, mówiąc w uproszczeniu, co zrobili, że inne gospodarki mogłyby odtworzyć? Proste, „potrzeby” i przywileje elity bankowej i politycznej stały się drugorzędne w stosunku do potrzeb szerszej populacji. Islandia przestawiła zegar zadłużenia na zero i postawiła swoich ludzi na pierwszym miejscu, posuwając się nawet do zaakceptowania tego, co nie do pomyślenia: oskarżenia niektórych wysokich rangą urzędników bankowych, którzy w opinii rządu Islandii byli winni implozji.
Islandia, krótkie podsumowanie gospodarcze od 2008 r
Według raportu opublikowanego w tym miesiącu przez Islandzkie Stowarzyszenie Usług Finansowych, od końca 2008 roku islandzkie banki umorzyły pożyczki odpowiadające 13 procentom produktu krajowego brutto, zmniejszając zadłużenie ponad jednej czwartej populacji.
Kroki Islandii mające na celu odrodzenie się od 2008 roku, kiedy jej banki nie spłacały 85 miliardów dolarów, okazują się skuteczne. Według szacunków Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w tym roku gospodarka Islandii przerośnie średnio strefę euro i kraje rozwinięte. Ubezpieczenie kosztuje tyle samo, co niewypłacalność Islandii, podobnie jak ochrona przed zdarzeniem kredytowym w Belgii. Większość sondaży pokazuje, że Islandczycy nie chcą wstąpić do Unii Europejskiej, w której kryzys zadłużenia trwa już trzeci rok.
Domom na wyspie pomogło porozumienie między rządem a bankami (które nadal są częściowo kontrolowane przez państwo) w sprawie umorzenia długów przekraczających 110 proc. Wartości domów. Orzeczenie Sądu Najwyższego z czerwca 2010 r. Wydedukowało i orzekł, że kredyty indeksowane do walut obcych są nielegalne, gospodarstwa domowe nie muszą już pokrywać, na przykład, strat w koronach lub euro. Bez ulgi właściciele domów załamaliby się pod ciężarem kredytów, a stosunek zadłużenia do dochodów wzrósł do około 240 procent w 2008 roku.
Gospodarka Islandii o wartości 13 miliardów dolarów skurczyła się o 6.7 procent w 2009 roku, wzrosła o 2.9 procent w zeszłym roku i wzrośnie o 2.4 procent w tym roku i 2013, według szacunków OECD z siedzibą w Paryżu. Według listopadowych szacunków strefa euro wzrośnie w tym roku o 0.2 proc., A OECD o 1.6 proc. Mieszkalnictwo, mierzone jako składnik składowy indeksu cen konsumpcyjnych, jest obecnie tylko o około 3% poniżej wartości z września 2008 r., Tuż przed załamaniem.
Islandczycy wyszli na ulice po załamaniu gospodarczym w 2008 roku. Protesty nasiliły się na początku 2009 roku, policja użyła gazu łzawiącego do rozproszenia tłumów rzucających kamieniami w parlament i biura ówczesnego premiera Geira Haarde. Parlament nadal podejmuje decyzję, czy wnieść akt oskarżenia przeciwko niemu we wrześniu 2009 r. W związku z jego rolą w kryzysie.
Nowa koalicja, kierowana przez premier socjaldemokratów Johanna Sigurdardottir, została wybrana na urząd na początku 2009 roku. Władze prowadzą obecnie śledztwo w sprawie większości głównych bohaterów krachu bankowego. Islandzki prokurator specjalny powiedział, że może postawić w stan oskarżenia nawet 90 osób, podczas gdy ponad 200, w tym byli dyrektorzy trzech największych banków, zostanie postawionych w stan oskarżenia.
Larus Welding, były dyrektor generalny Glitnir Bank hf, niegdyś drugiego co do wielkości w Islandii, został w grudniu oskarżony o udzielanie nielegalnych pożyczek i teraz czeka na proces. Były dyrektor generalny Landsbanki Islands hf, Sigurjon Arnason, przebywał w izolatce, podczas gdy jego dochodzenie kryminalne trwa.
W porównaniu ze Stanami Zjednoczonymi żadna czołowa kadra kierownicza banku nie była ścigana karnie za swoją rolę w krachu kredytów hipotecznych subprime. Komisja Papierów Wartościowych i Giełd podała w zeszłym roku, że nałożyła sankcje na 39 wyższych urzędników za postępowanie związane z krachami na rynku nieruchomości.
To ironia losu, że Islandia jest zaniepokojona, ponieważ teraz wychodzi z bardzo krótkiej zimy gospodarczej.Fitch Ratings w zeszłym tygodniu podniósł Islandię do poziomu inwestycyjnego, ze stabilną perspektywą, i powiedział, że wyspa
odniosła sukces w niekonwencjonalnej polityce kryzysowej
FitchIslandia
« Czy to stanowi o wizji Grecji w latach 20-20? Nie pozwól, aby transakcja na rynku Forex spadła ze względu na pipsa »