De Amerikaanse olieproductie bereikt recordhoogtes en heeft gevolgen voor de klimaatagenda van Biden
Door een verrassende gang van zaken zijn de Verenigde Staten onder het bewind van president Biden de grootste mondiale olieproducent geworden, waardoor records zijn gebroken en de geopolitieke dynamiek opnieuw is vormgegeven. Ondanks de aanzienlijke impact op de gasprijzen en de invloed van de OPEC, is de president relatief stil gebleven over deze mijlpaal, waarbij hij de complexe uitdagingen benadrukt waarmee de Democraten worden geconfronteerd bij het balanceren van de energiebehoeften en het klimaatbewuste beleid.
De Verenigde Staten produceren nu maar liefst 13.2 miljoen vaten ruwe olie per dag, waarmee ze zelfs de piekproductie tijdens de pro-fossiele brandstoffenadministratie van voormalig president Trump overtreffen. Deze onverwachte stijging heeft een cruciale rol gespeeld bij het laag houden van de gasprijzen, die momenteel landelijk gemiddeld rond de $ 3 per gallon liggen. Analisten voorspellen dat deze trend zou kunnen aanhouden tot de komende presidentsverkiezingen, waardoor de economische zorgen voor kiezers in belangrijke swing states die cruciaal zijn voor Biden’s hoop op een tweede ambtstermijn zouden kunnen afnemen.
Terwijl president Biden publiekelijk zijn inzet voor groene energie en de strijd tegen de klimaatverandering benadrukt, heeft de pragmatische benadering van fossiele brandstoffen van zijn regering zowel steun als kritiek opgeleverd. Kevin Book, directeur van onderzoeksbureau ClearView Energy Partners, merkt de focus van de regering op de transitie naar groene energie op, maar erkent een pragmatische houding ten aanzien van fossiele brandstoffen.
Ondanks de positieve impact op de gasprijzen en de inflatie heeft Bidens stilzwijgen over de recordolieproductie geleid tot kritiek van beide kanten van het politieke spectrum. Voormalig president Trump, een uitgesproken pleitbezorger voor meer olieboringen, heeft Biden ervan beschuldigd de Amerikaanse energieonafhankelijkheid te verkwisten ten gunste van milieuprioriteiten.
De sterke stijging van de binnenlandse olieproductie heeft niet alleen de gasprijzen laag gehouden, maar heeft ook de invloed van de OPEC op de mondiale olieprijzen ondermijnd. Deze verminderde invloed wordt gezien als een positieve ontwikkeling voor de Democraten, die vorig jaar in verlegenheid werden gebracht toen Saoedi-Arabië de pleidooien negeerde om de productie tijdens de tussentijdse verkiezingen te vermijden.
Het beleid van de regering-Biden heeft bijgedragen aan de hausse in de binnenlandse olieproductie, met inspanningen om openbare gronden en wateren te beschermen en de productie van schone energie te bevorderen. De goedkeuring door de regering van controversiële olieprojecten, zoals het Willow-olieproject in Alaska, heeft echter kritiek opgeleverd van klimaatactivisten en sommige liberalen, waardoor er een spanning is ontstaan tussen milieudoelstellingen en de drang naar verhoogde olieproductie.
Terwijl de regering door dit delicate evenwicht navigeert, staat Biden’s streven naar de energietransitie en het vergemakkelijken van de transitie naar elektrische voertuigen voor uitdagingen. De sterke stijging van de olieproductie staat in schril contrast met de beloften van de regering op de VN-klimaatconferentie om leiding te geven aan de mondiale transitie weg van fossiele brandstoffen, waardoor een dissonantie ontstaat die de aandacht van klimaatactivisten heeft getrokken.
In de aanloop naar de verkiezingen in november zal het vermogen van Biden om de kortetermijnvoordelen van de toegenomen olieproductie in evenwicht te brengen met de klimaatdoelstellingen voor de lange termijn waarschijnlijk een onderwerp van discussie blijven. Klimaatbewuste kiezers uiten hun frustratie over het verzachtende standpunt van de regering ten aanzien van fossiele brandstoffen, vooral bij het goedkeuren van projecten als het Willow-olieproject, wat in tegenspraak is met de aanvankelijke campagnebeloften van Biden. De uitdaging voor Biden ligt in het bewaren van het delicate evenwicht tussen het aanpakken van economische problemen, het waarborgen van de energiezekerheid en het voldoen aan de verwachtingen van klimaatbewuste kiezers. Terwijl het debat zich ontvouwt, blijft de impact van de recordbrekende olieproductie op de verkiezingen van 2024 onzeker, waardoor kiezers de voordelen op de korte termijn moeten afwegen tegen de milieudoelstellingen op de langere termijn.
« Stick Sandwich-patroon: wat is het? De mondiale oliemarkten staan voor uitdagingen omdat de vraag achterblijft bij het stijgende aanbod »
