De verkeerde benaming van overhandel en hoe het verschilt van impulsieve handel
Overtrading - het overmatig kopen en verkopen van effecten door een belegger om de kans op succesvolle transacties te vergroten. Kunnen de verschijnselen van overhandel worden verklaard door het enkelvoudig gebruik van een eenregelige beschrijving, houdt deze ene zin volledig rekening met alle nuances en complexiteit die ermee gepaard gaat?
Door veel handelsexperts wordt gesuggereerd dat te veel handelen accounts net zo snel kan doden als een gebrek aan kapitalisatie of een gebrek aan expertise en ervaring. Hoewel onmiskenbaar een logische conclusie, is deze bewering eigenlijk bestand tegen onderzoek? Immers, swingtraders konden de verschijnselen van daytrading in al zijn vormen en in het bijzonder scalperen onmiddellijk veroordelen als over trading, zonder zelfs maar in de gebruikte techniek te verdiepen, zouden ze aannemen dat de trader over trading was. Maar het vlees van de een is het gif van de ander en teveel verhandelen kan een even verkeerd begrip zijn als andere mythen die onbetwist in de industrie hebben kunnen evolueren ...
"Ik ruil vier paar; de euro, kabel, euro-yen en de Aussie in een tijdsbestek van vijftien minuten. Ik handel tot wel vijftig transacties per dag en mijn winst / verlies-verhouding is op sommige dagen zelfs 7: 1 , wat denk je dat het juiste of gemiddelde aantal legitieme instellingen dat ik elke dag zou moeten krijgen, handel ik te veel? "
Dit is een versie van een vraag die vaak wordt gepost op handelsforums of in de "vraag het aan de expert" -secties van websites van makelaars. Bij de eerste inspectie is de impuls om te suggereren dat ja, het nemen van dat aantal transacties op dat aantal paren is overhandel. Er bestaat echter een enorme kloof tussen wat kan worden beschouwd als bovenhandel en impulsieve handel, in feite bestaat het concept van overhandel misschien niet, of als dat wel het geval is, is het mogelijk het slachtoffer geworden van verkeerde vertaling door handelaars.
Laten we naar onze voorbeeldhandelaar kijken en zijn techniek verder analyseren.
Risico; oefent de handelaar gezond geld en risicobeheer uit? Is het vooraf bepaalde risico niet hoger dan het totaal dat in het businessplan is vastgelegd? Als de handelaar bijvoorbeeld binnen het handelsplan heeft besloten dat hij niet meer dan 4% van zijn handelsrekening riskeert per 'groep'-transactie, dat een individueel handelsrisico nooit hoger zal zijn dan 1% en dat als zijn 5% de dagelijkse limiet voor accountverlies wordt overschreden, hij zal simpelweg tools uitschakelen, ongeacht of hij al dan niet vijf transacties op één effect heeft uitgevoerd, of vijftig op vier valutaparen, het plan is gerespecteerd.
Neemt de handelaar elke transactie aan volgens de opzet? De oorspronkelijke vraag is hoeveel legitieme setups op een bepaald paar we waarschijnlijk elke dag of elke sessie zullen tegenkomen? Aangezien de meeste ervaren handelaren weten dat dit onmogelijk te voorspellen is, kunnen we een gemiddelde geven, we kunnen suggereren dat elk valutapaar voorspelbaar reageert op bepaalde nieuwsgebeurtenissen of break-outs op bepaalde markttijden, maar het is onmogelijk te voorspellen dat bepaalde paren x zullen hebben aantal opstellingen per dag.
Als handelaren werken vanuit een strikte mechanische strategie en opgezet, met een kleine hoeveelheid discretie-interventie, dan moeten ze de instellingen overnemen wanneer ze zich voordoen, anders zal de waarschijnlijkheid van hun systeem scheef zijn. Hoewel handelaren aantoonbaar gelijk hebben om hun verliezen te beperken op een dag dat hun systeem een verlies van 4% heeft opgeleverd, kan het zijn dat de marktomstandigheden op die specifieke dag niet bevorderlijk zijn voor hun techniek, niet dat de levensvatbaarheid van hun techniek op lange of middellange termijn is schuldig. Impulsieve handel en wraakhandel mogen niet worden verward met overhandel. Dit is een kwestie van discipline en zelfbeheersing die beginnende handelaren typisch en negatief treft aan het begin van hun carrière.
Als een professionele handelaar, werkzaam bij bijvoorbeeld Deutsche Bank, gemiddeld 100 transacties per dag op de eur-usd aannam, maar de afgelopen drie jaar een win-loss-ratio van 65% had, zouden we hem haastig veroordelen als een adrenaline-over-trading junkie zonder zelfbeheersing, of zouden we aannemen dat zijn voorsprong goed is en dat zijn werkgevers in de wolken zijn met zijn prestaties?
De professionele handelaar heeft een enorm voordeel ten opzichte van particuliere klanten, waardoor hij naar believen transacties kan aangaan op basis van een 'vuur en vergeet'-strategie; hij beschikt over de beste beschikbare technologie en betaalt in feite geen spread als hij voor Deutsche Banking werkt, de grootste FX-handelsfirma ter wereld. Daarom (als scalperen) detailhandelaren een vertraging en een slechte opvulling kunnen ervaren in combinatie met verhoogde spreads op bepaalde tijden van de dag of bij nieuwsaankondigingen, die de professionele handelaar niet zal ervaren, kan dit een enorme impact hebben op de R: R, en de ROI. Als scalperen van de break-even van de pro-handelaar het equivalent kan zijn van het feit dat de detailhandelaar 5-6 pips verliest op dezelfde transactie, een ongelooflijk moeilijke brug om over te steken. Met incrementele aanpassingen van het tijdsbestek zouden handelaren echter ontdekken dat het voordeel van de pro-handelaar niet zo groot is. Als de handelaar ook kiest voor een gerenommeerde ECN NDD-makelaar die rechtstreekse verwerkings- en ondersteuningsdiensten aanbiedt, wordt dat voordeel aanzienlijk verminderd.
Als onze detailhandelaar de tien meest verhandelde valutaparen verhandelt, waarbij hij goed op de correlatie let, buiten de dagelijkse tijdsbestekken, zouden we zijn strategie niet bekritiseren als roekeloos en gedisciplineerd over handelen. We zouden als hij aan dat dagelijkse tijdsbestek werkte, transacties aannemen die geen deel uitmaakten van zijn handelsplan of die niet waren geactiveerd door zijn opzet.
« Ancient Greek News en Obama's 'Buffett'-belasting Italië wordt gedegradeerd en nu is het de beurt aan Berlusconi om te koken »
