9 jan • Marktcommentaren • 10965 weergaven • 10 reacties over Fransen sparen in euro's, terwijl Britten nog steeds in hun pensioenstelsel geloven, zijn beide opvattingen verkeerd
Ondanks het debacle in de eurozone tonen de Fransen een opmerkelijk vertrouwen in het systeem, hun banken en onze belegerde, gehavende en gekneusde munteenheid. Met een van de laagste persoonlijke schuldratio's in de eurozone, deels als gevolg van het feit dat de Fransen zich niet te veel overgeven aan de subprime hypotheekschuld die de Britten het afgelopen decennium hebben volgehouden, zijn de Fransen tevreden met het vermijden van de matrassen als reddingshutten en zien hun banken als veilige havens. De tegenstelling tussen de Franse en hun Britse tegenhangers kan niet groter zijn. Bij de laatste meting legden Britse spaarders slechts 5.4% van het beschikbare inkomen opzij voor sparen of om leningen af te lossen, 17% is het Franse equivalent.
Franse spaarders hamsteren hun reservegeld aan het snelste tempo in bijna 30 jaar. Frankrijk is een van de meest spaarzame landen in de ontwikkelde wereld en de dreiging dat de schuldencrisis van Europa zich uitbreidt naar Frankrijk heeft ervoor gezorgd dat spaarders zich inzetten voor de vermeende veiligheid van bankrekeningen. De Franse economie is veel meer afhankelijk van de vraag van de consument om zijn groei te ondersteunen dan Duitsland, dat voor zijn groei afhankelijk is van de export. Nu de werkloosheidsclaims in 12 jaar hoog zijn, bereiden Franse huishoudens zich voor op het ergste. De spaarquote van huishoudens schoot omhoog tijdens de financiële crisis van 2008-09 en bedraagt momenteel ongeveer 17 procent, het hoogste niveau sinds begin 1983, volgens Thomson Reuters Datastream.
De consumentenbestedingen zijn in november met het snelste twaalfmaands-tempo gedaald sinds februari 12, het dieptepunt van de financiële crisis van 2009-2008. Aangezien de schuldenlast van huishoudens tot de laagste in Europa behoort, is er ruimte voor Franse spaarders om hun spaargeld van de huidige hoge schulden te verlichten. De hoge spaarquote blijkt een zegen te zijn voor de Franse banken, aangezien stijgende deposito's de druk van de financiering zelf via de interbancaire markten helpen verlichten en tegelijkertijd helpen om te voldoen aan de herziene en aanstaande Basel III-kapitaaltoereikendheidsratio's.
Met een instroom van deposito's die ertoe bijdragen dat de Franse banken minder afhankelijk worden van de markten en de ECB, brengen ze op agressieve wijze belastingvrije en belastbare spaarrekeningen op de markt.Het groeitempo van deposito's op Livret A-spaarrekeningen, die belastingvrij zijn en een staats- volgens de gegevens van de Bank of France is de gereguleerde rente van 2.25 procent in september versneld tot 11 procent over een periode van 12 maanden. Hoewel dat bijna het dubbele is van het gemiddelde percentage van 6 procent van de afgelopen 10 jaar, staat het ver af van de 30 procent van maart 2009, tijdens de donkerste dagen van de financiële crisis van 2008-09.
De Britten
De hachelijke situatie van de Britse spaarders is heel anders: vanaf het einde van de jaren negentig tot en met 2008 is het totale bedrag dat het VK aan het sparen was, sterk afgenomen. Het bereikte het laagste punt in de eerste drie maanden van 2008, toen het Office of National Statistics (ONS) voor het eerst sinds 1955 een negatieve spaarquote rapporteerde; als natie gaf het VK voor dat kwartaal meer uit dan het beschikbare inkomen. Als de pensioenbijdragen van de werkgevers echter buiten beschouwing worden gelaten, heeft het VK sinds 2003 een negatieve spaarquote behouden.
De gemiddelde spaarquote over de 30 jaar daarvoor was ongeveer 9%. Volgens de Wereldbank heeft het VK het vijfde laagste niveau van bruto besparingen als percentage van het bruto binnenlands product (bbp) in Europa. Met een brutobesparing van 12% van het BBP loopt het VK alleen voor op IJsland met 11%, Portugal met 10%, Ierland met 9% en Griekenland met 3%. Zelfs Spanje met 20% en Italië met 16% liggen voor op het VK. De lijst wordt aangevoerd door Noorwegen en Zwitserland, die beide 32% hebben.
De spaarquote van huishoudens, het percentage van het beschikbare inkomen dat mensen sparen of gebruiken om leningen af te lossen, bedroeg in het vierde kwartaal van 4 2010%. Om dit in perspectief te plaatsen, is de gemiddelde spaarquote van het afgelopen decennium 5.4%, vergelijk dit met de jaren 4.3, die gemiddeld 90% bedroeg, en de jaren 9.2, die gemiddeld 80% bedroegen. Het VK heeft een van de laagste spaarniveaus in Europa gekregen en de mensen die afhankelijk zijn van pensioenen lijken diep misleidend, aangezien meer dan de helft van de volwassenen in het VK niet genoeg spaart voor hun pensioen. Volgens het laatste jaarlijkse pensioenrapport van Scottish Widows spaart slechts 8.7% van de Britse werknemers voldoende voor de ouderdom.
Mensen willen gemiddeld een jaarlijks pensioeninkomen van £ 24,300 om comfortabel te leven, een daling ten opzichte van het cijfer van vóór de recessie van £ 27,900. Om echter een pensioeninkomen van circa £ 25,000 per jaar te krijgen, hebben gepensioneerden een pensioenpot nodig van circa £ 400,000, meer dan vier keer meer dan de huidige gemiddelde pensioenspaarpot, die circa £ 92,000 bedraagt en snel daalt.
Tom McPhail, pensioenexpert bij onafhankelijk financieel adviseur Hargreaves Lansdown zei dat volgens cijfers van het Office for National Statistics de gemiddelde pensioenbesparing van mensen die met pensioen gaan tussen de 50 en 64 jaar vorig jaar £ 91,900 bedroeg, genoeg om een jaarinkomen van ongeveer £ 3,500 tot £ 4,000.
Om een inkomen van ongeveer £ 24,000 te genereren, zou u een pensioenpot van ongeveer £ 400,000 nodig hebben als het staatspensioen in aanmerking is genomen. Mensen staan tegenwoordig voor een heel eenvoudige keuze: meer sparen, later met pensioen gaan of van minder leven als ze met pensioen gaan.
Maar er is nog een derde keuze die de Britse pensioenadviseurs opzettelijk vermijden en de Fransen halverwege het begrip hebben, investeren in valuta ...
Volgens schattingen bedroeg het koopkrachtverlies van het pond de afgelopen vijf jaar ongeveer 20-25%, daarom zou die gemiddelde pensioenpot van £ 92,000 aanzienlijk minder waard kunnen zijn in vergelijking met een mandje van gecorreleerde valuta's zoals; yen, euro, frank, dollar, yuan, de Aussie en Kiwi.
Stijgingen van lokale consumentenprijzen weerspiegelen niet het verlies van de koopkracht van geld. Stel je voor dat je in 2007 spaargeld in Britse ponden hebt. Drie jaar later zouden diezelfde ponden ongeveer 25% aan waarde hebben verloren in vergelijking met andere belangrijke valuta's, zoals de Amerikaanse dollar, euro en Zwitserse frank, en zelfs meer voor sommige andere. Dezelfde geldwaarde van 2007 zou 33% meer ‘spullen’ hebben gekocht als het spaargeld in Zwitserse franken in plaats van Britse ponden was aangehouden. In vergelijking met mensen die spaargeld in andere valuta hadden, zou 25% van de koopkracht verloren gaan door Britse ponden aan te houden. Als een spaarder 25% van zijn nettowaarde op de aandelenmarkt verliest, voelt hij zich een beetje leeggelopen, maar als hetzelfde gebeurt met sparen, lijken mensen zich er niet van bewust te zijn, zolang het maar hetzelfde of een hoger nominaal getal is dat te zien is op hun bankafschrift.
Er bestaat niet zoiets als "absolute waarde", er zijn alleen overgewaardeerde en ondergewaardeerde activa.
Velen van ons zijn voor de gek gehouden door te denken dat onze rijkdom en koopkracht hetzelfde is als ons vermogen in nominale valuta, minus de verandering van de consumentenprijs per jaar. Dit is duidelijk niet waar: wat als u een huis voor uw gezin zou willen kopen nadat de huizenprijzen en huren in 50 jaar tijd met 3% zijn gestegen? Wat als u naar een ander land wilde verhuizen en ineens ontdekte dat uw nieuwe huis veel duurder was dan de laatste keer dat u er was, omdat uw koopkracht was afgenomen door wisselkoersveranderingen?
Ik ben niet bezig met het geven van beleggingsadvies, geld is (zoals de Fransen denken) niet bijzonder veilig, en het is ook geen beleggingscategorie die veiliger is om voortdurend in uw nationale valuta aan te houden. De enige veiligheid op lange termijn die u hebt bij het beschermen van uw nettowaarde, is te leren hoe u kunt bepalen of en wanneer verschillende soorten activa, met name valuta's, overgewaardeerd of ondergewaardeerd zijn. Blindelijk contant geld op uw spaarrekening houden is een geweldige manier om uzelf in gevaar te brengen door de getijden van de tijd en de overheid onder de gerapporteerde "inflatiebelasting" u te laten verarmen zonder dat u zelfs maar beseft wat u overkomt.
Groot-BrittanniëeuroFrankrijk
« Redenen om vrolijk te zijn Onderdelen 1-2-3 Toonaangevende forex-voorspellers plaatsen hun weddenschappen die voorspellen dat de euro in 1.30 $ 2013 zal zijn »
De Fransen sparen in euro's, terwijl de Britten nog steeds in hun pensioenstelsel geloven, zijn beide overtuigingen verkeerd
9 jan • Marktcommentaren • 10965 weergaven • 10 reacties over Fransen sparen in euro's, terwijl Britten nog steeds in hun pensioenstelsel geloven, zijn beide opvattingen verkeerd
Ondanks het debacle in de eurozone tonen de Fransen een opmerkelijk vertrouwen in het systeem, hun banken en onze belegerde, gehavende en gekneusde munteenheid. Met een van de laagste persoonlijke schuldratio's in de eurozone, deels als gevolg van het feit dat de Fransen zich niet te veel overgeven aan de subprime hypotheekschuld die de Britten het afgelopen decennium hebben volgehouden, zijn de Fransen tevreden met het vermijden van de matrassen als reddingshutten en zien hun banken als veilige havens. De tegenstelling tussen de Franse en hun Britse tegenhangers kan niet groter zijn. Bij de laatste meting legden Britse spaarders slechts 5.4% van het beschikbare inkomen opzij voor sparen of om leningen af te lossen, 17% is het Franse equivalent.
Franse spaarders hamsteren hun reservegeld aan het snelste tempo in bijna 30 jaar. Frankrijk is een van de meest spaarzame landen in de ontwikkelde wereld en de dreiging dat de schuldencrisis van Europa zich uitbreidt naar Frankrijk heeft ervoor gezorgd dat spaarders zich inzetten voor de vermeende veiligheid van bankrekeningen. De Franse economie is veel meer afhankelijk van de vraag van de consument om zijn groei te ondersteunen dan Duitsland, dat voor zijn groei afhankelijk is van de export. Nu de werkloosheidsclaims in 12 jaar hoog zijn, bereiden Franse huishoudens zich voor op het ergste. De spaarquote van huishoudens schoot omhoog tijdens de financiële crisis van 2008-09 en bedraagt momenteel ongeveer 17 procent, het hoogste niveau sinds begin 1983, volgens Thomson Reuters Datastream.
De consumentenbestedingen zijn in november met het snelste twaalfmaands-tempo gedaald sinds februari 12, het dieptepunt van de financiële crisis van 2009-2008. Aangezien de schuldenlast van huishoudens tot de laagste in Europa behoort, is er ruimte voor Franse spaarders om hun spaargeld van de huidige hoge schulden te verlichten. De hoge spaarquote blijkt een zegen te zijn voor de Franse banken, aangezien stijgende deposito's de druk van de financiering zelf via de interbancaire markten helpen verlichten en tegelijkertijd helpen om te voldoen aan de herziene en aanstaande Basel III-kapitaaltoereikendheidsratio's.
Met een instroom van deposito's die ertoe bijdragen dat de Franse banken minder afhankelijk worden van de markten en de ECB, brengen ze op agressieve wijze belastingvrije en belastbare spaarrekeningen op de markt.Het groeitempo van deposito's op Livret A-spaarrekeningen, die belastingvrij zijn en een staats- volgens de gegevens van de Bank of France is de gereguleerde rente van 2.25 procent in september versneld tot 11 procent over een periode van 12 maanden. Hoewel dat bijna het dubbele is van het gemiddelde percentage van 6 procent van de afgelopen 10 jaar, staat het ver af van de 30 procent van maart 2009, tijdens de donkerste dagen van de financiële crisis van 2008-09.
De Britten
De hachelijke situatie van de Britse spaarders is heel anders: vanaf het einde van de jaren negentig tot en met 2008 is het totale bedrag dat het VK aan het sparen was, sterk afgenomen. Het bereikte het laagste punt in de eerste drie maanden van 2008, toen het Office of National Statistics (ONS) voor het eerst sinds 1955 een negatieve spaarquote rapporteerde; als natie gaf het VK voor dat kwartaal meer uit dan het beschikbare inkomen. Als de pensioenbijdragen van de werkgevers echter buiten beschouwing worden gelaten, heeft het VK sinds 2003 een negatieve spaarquote behouden.
De gemiddelde spaarquote over de 30 jaar daarvoor was ongeveer 9%. Volgens de Wereldbank heeft het VK het vijfde laagste niveau van bruto besparingen als percentage van het bruto binnenlands product (bbp) in Europa. Met een brutobesparing van 12% van het BBP loopt het VK alleen voor op IJsland met 11%, Portugal met 10%, Ierland met 9% en Griekenland met 3%. Zelfs Spanje met 20% en Italië met 16% liggen voor op het VK. De lijst wordt aangevoerd door Noorwegen en Zwitserland, die beide 32% hebben.
De spaarquote van huishoudens, het percentage van het beschikbare inkomen dat mensen sparen of gebruiken om leningen af te lossen, bedroeg in het vierde kwartaal van 4 2010%. Om dit in perspectief te plaatsen, is de gemiddelde spaarquote van het afgelopen decennium 5.4%, vergelijk dit met de jaren 4.3, die gemiddeld 90% bedroeg, en de jaren 9.2, die gemiddeld 80% bedroegen. Het VK heeft een van de laagste spaarniveaus in Europa gekregen en de mensen die afhankelijk zijn van pensioenen lijken diep misleidend, aangezien meer dan de helft van de volwassenen in het VK niet genoeg spaart voor hun pensioen. Volgens het laatste jaarlijkse pensioenrapport van Scottish Widows spaart slechts 8.7% van de Britse werknemers voldoende voor de ouderdom.
Mensen willen gemiddeld een jaarlijks pensioeninkomen van £ 24,300 om comfortabel te leven, een daling ten opzichte van het cijfer van vóór de recessie van £ 27,900. Om echter een pensioeninkomen van circa £ 25,000 per jaar te krijgen, hebben gepensioneerden een pensioenpot nodig van circa £ 400,000, meer dan vier keer meer dan de huidige gemiddelde pensioenspaarpot, die circa £ 92,000 bedraagt en snel daalt.
Tom McPhail, pensioenexpert bij onafhankelijk financieel adviseur Hargreaves Lansdown zei dat volgens cijfers van het Office for National Statistics de gemiddelde pensioenbesparing van mensen die met pensioen gaan tussen de 50 en 64 jaar vorig jaar £ 91,900 bedroeg, genoeg om een jaarinkomen van ongeveer £ 3,500 tot £ 4,000.
Om een inkomen van ongeveer £ 24,000 te genereren, zou u een pensioenpot van ongeveer £ 400,000 nodig hebben als het staatspensioen in aanmerking is genomen. Mensen staan tegenwoordig voor een heel eenvoudige keuze: meer sparen, later met pensioen gaan of van minder leven als ze met pensioen gaan.
Maar er is nog een derde keuze die de Britse pensioenadviseurs opzettelijk vermijden en de Fransen halverwege het begrip hebben, investeren in valuta ...
Volgens schattingen bedroeg het koopkrachtverlies van het pond de afgelopen vijf jaar ongeveer 20-25%, daarom zou die gemiddelde pensioenpot van £ 92,000 aanzienlijk minder waard kunnen zijn in vergelijking met een mandje van gecorreleerde valuta's zoals; yen, euro, frank, dollar, yuan, de Aussie en Kiwi.
Stijgingen van lokale consumentenprijzen weerspiegelen niet het verlies van de koopkracht van geld. Stel je voor dat je in 2007 spaargeld in Britse ponden hebt. Drie jaar later zouden diezelfde ponden ongeveer 25% aan waarde hebben verloren in vergelijking met andere belangrijke valuta's, zoals de Amerikaanse dollar, euro en Zwitserse frank, en zelfs meer voor sommige andere. Dezelfde geldwaarde van 2007 zou 33% meer ‘spullen’ hebben gekocht als het spaargeld in Zwitserse franken in plaats van Britse ponden was aangehouden. In vergelijking met mensen die spaargeld in andere valuta hadden, zou 25% van de koopkracht verloren gaan door Britse ponden aan te houden. Als een spaarder 25% van zijn nettowaarde op de aandelenmarkt verliest, voelt hij zich een beetje leeggelopen, maar als hetzelfde gebeurt met sparen, lijken mensen zich er niet van bewust te zijn, zolang het maar hetzelfde of een hoger nominaal getal is dat te zien is op hun bankafschrift.
Er bestaat niet zoiets als "absolute waarde", er zijn alleen overgewaardeerde en ondergewaardeerde activa.
Velen van ons zijn voor de gek gehouden door te denken dat onze rijkdom en koopkracht hetzelfde is als ons vermogen in nominale valuta, minus de verandering van de consumentenprijs per jaar. Dit is duidelijk niet waar: wat als u een huis voor uw gezin zou willen kopen nadat de huizenprijzen en huren in 50 jaar tijd met 3% zijn gestegen? Wat als u naar een ander land wilde verhuizen en ineens ontdekte dat uw nieuwe huis veel duurder was dan de laatste keer dat u er was, omdat uw koopkracht was afgenomen door wisselkoersveranderingen?
Ik ben niet bezig met het geven van beleggingsadvies, geld is (zoals de Fransen denken) niet bijzonder veilig, en het is ook geen beleggingscategorie die veiliger is om voortdurend in uw nationale valuta aan te houden. De enige veiligheid op lange termijn die u hebt bij het beschermen van uw nettowaarde, is te leren hoe u kunt bepalen of en wanneer verschillende soorten activa, met name valuta's, overgewaardeerd of ondergewaardeerd zijn. Blindelijk contant geld op uw spaarrekening houden is een geweldige manier om uzelf in gevaar te brengen door de getijden van de tijd en de overheid onder de gerapporteerde "inflatiebelasting" u te laten verarmen zonder dat u zelfs maar beseft wat u overkomt.
Groot-BrittanniëeuroFrankrijk
« Redenen om vrolijk te zijn Onderdelen 1-2-3 Toonaangevende forex-voorspellers plaatsen hun weddenschappen die voorspellen dat de euro in 1.30 $ 2013 zal zijn »