14 sep • Marktcommentaren • 14821 weergaven • 4 reacties op Money Flight en gouden tanden trekken
Er doet zich een fenomeen in heel Europa voor dat wordt verstomd, het onderwerp is geldvlucht en het hoort thuis in dezelfde doos met discussieonderwerpen van Pandora, regeringen en centrale banken maken liever geen deel uit van de lunch- of dinertafel 'investeringsdiscussies' onder de massa. .
'Dus haastte ik me tijdens de lunch naar Barclays, nam al mijn geld eruit, kocht oud goud bij de pandjesbaas (ze doen nu tandenvullingen!), Ging toen naar de geldwisselwinkel en wisselde mijn pondbiljetten in voor ; Francs, Yen, Krone, Aussies en Loonies .. de kerel achter de toonbank is eindelijk gestopt met het flauwe "Loonies Sir?" maak maar een grapje, ik denk dat hij het eindelijk begrijpt. "
'Vreemd hoe ze bij de geldwinkel aandringen op een paspoort-ID, alleen om een paar honderd pond te wisselen. Misschien is het niet zo'n goed idee om het onder het bed te verstoppen, misschien komt de 'geldpolitie' me midden in de nacht wakker maken en het terugvragen, of waarschuw ik terwijl ik het in pond sterling omzet terwijl ik alles in beslag neem. mijn goud..hahahaha, dat zou nooit gebeuren..zou het? "
Geldvlucht lijkt op veel niveaus plaats te vinden, van bankinstellingen tot bakkers, het vertrouwen in de binnenlandse valuta van verschillende landen of staten, het geboden renterendement en de algehele veiligheid moeten op een laag pitje staan dat sinds de bankencrisis van 2008-2009 niet meer is ervaren. De laatste buzz, het omzetten en storten in Scandinavische valuta als een veilige haven, kan in een stroomversnelling komen, vooral nu de Zwitserse frank (al dan niet tijdelijk) zijn status als veilige haven heeft verloren, terwijl de yen zijn havenstatus niet voor altijd kan behouden.
In feite zou de 'veilige haven'-beschrijving van valuta's (in de huidige tijd) een verkeerde benaming kunnen zijn, valuta's zouden daarentegen in een' race to the bottom 'kunnen zijn, aangezien institutionele beleggers op zoek zijn naar de' beste van de slechtste 'beschikbare opties. Het is niet dat er vertrouwen is in het beleid van de Japanse regering, of investeerders denken dat de Zwitserse centrale bank sinds 2008 uitstekend management heeft uitgeoefend tijdens de crises, de havenstatus van yen en franken bestaat omdat het geen euro's, ponden of Amerikaanse dollars zijn.
Europese banken verliezen in enorme hoeveelheden deposito's, de schuldencrisis heeft veel institutionele en particuliere spaarders met schrik aan het werk gezet. De deposito's bij Griekse banken zijn het afgelopen jaar met 19% gedaald, de daling van de deposito's bij Ierse banken is spectaculair geweest, bijna 40% in de afgelopen anderhalf jaar. Financiële bedrijven uit de EU lenen minder aan elkaar, terwijl Amerikaanse geldmarktbedrijven hun blootstelling aan de meeste Europese banken aanzienlijk hebben verkleind. Dit gedrag en gebrek aan vertrouwen is zeer significant gezien het symptomatisch is voor de maanden vóór de kredietcrisis van 2007-2009.
Terwijl de ECB op de plaat is getreden om hulp te bieden tot € 500 miljard, beperken dezelfde banken de kredietverlening en proberen ze op de extra infusie van liquiditeit te zitten terwijl deposito's wegvloeien, kan niet duurzaam zijn.
Dit gebrek aan vertrouwen en de vlucht van depositogeld in het binnenland is niet uitsluitend voorbehouden aan Griekse en Ierse banken of andere PIIGS-banken. Duitsland heeft sinds 2010 een daling van twaalf procent door financiële instellingen meegemaakt en een daling van 28% sinds 2008. In Frankrijk zijn soortgelijke deposito's gedaald. met 6% gekrompen sinds 2010 en Spanje heeft een daling van 14% laten zien sinds mei 2010. Maar hier is een verrassend raadsel en een vergelijking waarom ze, ondanks de toezegging van regeringen zoals het VK en de ECB om retail- en investeringsgeld te scheiden, zich zorgen maken over het gedrag van financiële instellingen door particulieren. In Italië zijn de retaildeposito's sinds 1 slechts met 2010% gedaald, maar de andere uitstroom door institutionele spaarders is in dezelfde periode met € 100 miljard afgenomen, een daling van 13% die wordt bevestigd door de gegevens van de Bank van Italië en de ECB. Als kleine investeerders dezelfde geldvluchtpraktijken toepassen als instellingen, kan het kapitaal van banken zwaar op de proef worden gesteld. Cijfers voor puur retaildeposito's zijn moeilijk te onderbouwen, maar de geaccepteerde wijsheid is dat ze circa 10% van het totaal uitmaken. Particuliere beleggers in Italië bezitten ook circa 63% van de bankschuld in de vorm van obligaties, aangezien ze tot 5% 'beloven' te betalen tegenover gemiddeld 0.88% op normale geldstortingen, is de aantrekkingskracht duidelijk. Een seculiere vlucht van Italiaanse banken door retailklanten zou echter een terminale vlucht kunnen zijn.
Europese banken blijven de ECB benaderen voor hulp, Griekse en Ierse banken namen in augustus samen € 100 miljard op en Portugal en Spanje ongeveer evenveel. Leningen die in dit stadium worden verstrekt in ruil voor obligaties terwijl er potentiële besmetting bestaat, worden als ongelooflijk riskant beschouwd, waarbij bepaalde commentatoren het vergelijken met parkeerafval zonder dat er vuilnis in zicht is. Volgens de Bank for International Settlements lopen banken buiten Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje een risico van $ 1.7 biljoen aan leningen aan de regeringen en bedrijven van die landen, evenals aan garanties en derivatencontracten. Voor iedereen die enigszins in de war is over waar het risico ligt en wat de ultieme pil zou kunnen zijn, is er het cijfer en daarom verzamelt Tim Geithner zijn luchtmijlen en bashing de American Express-kaart.
Griekse geldschieters bezitten ongeveer 40 miljard euro van de staatsschuld van hun regering. Als ze 40 procent of meer verliezen op die obligaties, zou dat volgens de Europese Commissie al het kapitaal van de banken van het land wegvagen. Volgens gegevens van Bloomberg worden Griekse staatsobligaties al met 60 procent verdisconteerd op de secundaire markt. De rijke Grieken zijn niet alleen bang voor een drachme, ze verplaatsen ook geld het land uit om te voorkomen dat hun bankrekeningen het doelwit worden van belastinginners. Deze dynamiek speelt ook in Italië en is in Ierland ongetwijfeld al enige tijd een stille praktijk.
Het feit dat Europese geldschieters nu hun toevlucht hebben genomen tot het weghalen van geld uit de regio, kan worden beschouwd als het ultieme verraad of als ironisch gezien de instellingen de Fed vertrouwen boven hun uitgevende banken. Het geld dat buitenlandse banken aanhouden bij de Amerikaanse Federal Reserve is volgens de gegevens van de Fed verdubbeld tot $ 979 miljard eind augustus van $ 443 miljard eind februari. Als de ECB medeplichtig is aan deze actie, is de lus van verraad compleet. Als de centrale bank zo'n gebrek aan vertrouwen in haar eigen munteenheid heeft dat ze een oogje dichtknijpt en actief vlucht naar de Amerikaanse dollar aanmoedigt, die op haar beurt enorme deposito's in rekening brengt en in feite negatieve rentetarieven oplevert in ruil voor veiligheid, dan is echt een nieuw dieptepunt bereikt en is het nadir bereikt.
Voor degenen onder ons die geen miljard of zo naar de New Yorkse bank van Mellon kunnen overmaken, kunnen de geldwinkel, de pandjesbaas en de matras misschien wel onze veilige haven blijken te zijn. Zorg ervoor dat u de deurketting omdoet wanneer u 's nachts de deur opendoet en vraag altijd om een identiteitsbewijs.
eurozonefxccgeld vlucht
« VS Werkloosheid leidt tot toenemende armoede De naam is Bond, Eurobond »
Geldvlucht en gouden tanden trekken
14 sep • Marktcommentaren • 14821 weergaven • 4 reacties op Money Flight en gouden tanden trekken
Er doet zich een fenomeen in heel Europa voor dat wordt verstomd, het onderwerp is geldvlucht en het hoort thuis in dezelfde doos met discussieonderwerpen van Pandora, regeringen en centrale banken maken liever geen deel uit van de lunch- of dinertafel 'investeringsdiscussies' onder de massa. .
'Dus haastte ik me tijdens de lunch naar Barclays, nam al mijn geld eruit, kocht oud goud bij de pandjesbaas (ze doen nu tandenvullingen!), Ging toen naar de geldwisselwinkel en wisselde mijn pondbiljetten in voor ; Francs, Yen, Krone, Aussies en Loonies .. de kerel achter de toonbank is eindelijk gestopt met het flauwe "Loonies Sir?" maak maar een grapje, ik denk dat hij het eindelijk begrijpt. "
'Vreemd hoe ze bij de geldwinkel aandringen op een paspoort-ID, alleen om een paar honderd pond te wisselen. Misschien is het niet zo'n goed idee om het onder het bed te verstoppen, misschien komt de 'geldpolitie' me midden in de nacht wakker maken en het terugvragen, of waarschuw ik terwijl ik het in pond sterling omzet terwijl ik alles in beslag neem. mijn goud..hahahaha, dat zou nooit gebeuren..zou het? "
Geldvlucht lijkt op veel niveaus plaats te vinden, van bankinstellingen tot bakkers, het vertrouwen in de binnenlandse valuta van verschillende landen of staten, het geboden renterendement en de algehele veiligheid moeten op een laag pitje staan dat sinds de bankencrisis van 2008-2009 niet meer is ervaren. De laatste buzz, het omzetten en storten in Scandinavische valuta als een veilige haven, kan in een stroomversnelling komen, vooral nu de Zwitserse frank (al dan niet tijdelijk) zijn status als veilige haven heeft verloren, terwijl de yen zijn havenstatus niet voor altijd kan behouden.
In feite zou de 'veilige haven'-beschrijving van valuta's (in de huidige tijd) een verkeerde benaming kunnen zijn, valuta's zouden daarentegen in een' race to the bottom 'kunnen zijn, aangezien institutionele beleggers op zoek zijn naar de' beste van de slechtste 'beschikbare opties. Het is niet dat er vertrouwen is in het beleid van de Japanse regering, of investeerders denken dat de Zwitserse centrale bank sinds 2008 uitstekend management heeft uitgeoefend tijdens de crises, de havenstatus van yen en franken bestaat omdat het geen euro's, ponden of Amerikaanse dollars zijn.
Europese banken verliezen in enorme hoeveelheden deposito's, de schuldencrisis heeft veel institutionele en particuliere spaarders met schrik aan het werk gezet. De deposito's bij Griekse banken zijn het afgelopen jaar met 19% gedaald, de daling van de deposito's bij Ierse banken is spectaculair geweest, bijna 40% in de afgelopen anderhalf jaar. Financiële bedrijven uit de EU lenen minder aan elkaar, terwijl Amerikaanse geldmarktbedrijven hun blootstelling aan de meeste Europese banken aanzienlijk hebben verkleind. Dit gedrag en gebrek aan vertrouwen is zeer significant gezien het symptomatisch is voor de maanden vóór de kredietcrisis van 2007-2009.
Terwijl de ECB op de plaat is getreden om hulp te bieden tot € 500 miljard, beperken dezelfde banken de kredietverlening en proberen ze op de extra infusie van liquiditeit te zitten terwijl deposito's wegvloeien, kan niet duurzaam zijn.
Dit gebrek aan vertrouwen en de vlucht van depositogeld in het binnenland is niet uitsluitend voorbehouden aan Griekse en Ierse banken of andere PIIGS-banken. Duitsland heeft sinds 2010 een daling van twaalf procent door financiële instellingen meegemaakt en een daling van 28% sinds 2008. In Frankrijk zijn soortgelijke deposito's gedaald. met 6% gekrompen sinds 2010 en Spanje heeft een daling van 14% laten zien sinds mei 2010. Maar hier is een verrassend raadsel en een vergelijking waarom ze, ondanks de toezegging van regeringen zoals het VK en de ECB om retail- en investeringsgeld te scheiden, zich zorgen maken over het gedrag van financiële instellingen door particulieren. In Italië zijn de retaildeposito's sinds 1 slechts met 2010% gedaald, maar de andere uitstroom door institutionele spaarders is in dezelfde periode met € 100 miljard afgenomen, een daling van 13% die wordt bevestigd door de gegevens van de Bank van Italië en de ECB. Als kleine investeerders dezelfde geldvluchtpraktijken toepassen als instellingen, kan het kapitaal van banken zwaar op de proef worden gesteld. Cijfers voor puur retaildeposito's zijn moeilijk te onderbouwen, maar de geaccepteerde wijsheid is dat ze circa 10% van het totaal uitmaken. Particuliere beleggers in Italië bezitten ook circa 63% van de bankschuld in de vorm van obligaties, aangezien ze tot 5% 'beloven' te betalen tegenover gemiddeld 0.88% op normale geldstortingen, is de aantrekkingskracht duidelijk. Een seculiere vlucht van Italiaanse banken door retailklanten zou echter een terminale vlucht kunnen zijn.
Europese banken blijven de ECB benaderen voor hulp, Griekse en Ierse banken namen in augustus samen € 100 miljard op en Portugal en Spanje ongeveer evenveel. Leningen die in dit stadium worden verstrekt in ruil voor obligaties terwijl er potentiële besmetting bestaat, worden als ongelooflijk riskant beschouwd, waarbij bepaalde commentatoren het vergelijken met parkeerafval zonder dat er vuilnis in zicht is. Volgens de Bank for International Settlements lopen banken buiten Griekenland, Ierland, Portugal en Spanje een risico van $ 1.7 biljoen aan leningen aan de regeringen en bedrijven van die landen, evenals aan garanties en derivatencontracten. Voor iedereen die enigszins in de war is over waar het risico ligt en wat de ultieme pil zou kunnen zijn, is er het cijfer en daarom verzamelt Tim Geithner zijn luchtmijlen en bashing de American Express-kaart.
Griekse geldschieters bezitten ongeveer 40 miljard euro van de staatsschuld van hun regering. Als ze 40 procent of meer verliezen op die obligaties, zou dat volgens de Europese Commissie al het kapitaal van de banken van het land wegvagen. Volgens gegevens van Bloomberg worden Griekse staatsobligaties al met 60 procent verdisconteerd op de secundaire markt. De rijke Grieken zijn niet alleen bang voor een drachme, ze verplaatsen ook geld het land uit om te voorkomen dat hun bankrekeningen het doelwit worden van belastinginners. Deze dynamiek speelt ook in Italië en is in Ierland ongetwijfeld al enige tijd een stille praktijk.
Het feit dat Europese geldschieters nu hun toevlucht hebben genomen tot het weghalen van geld uit de regio, kan worden beschouwd als het ultieme verraad of als ironisch gezien de instellingen de Fed vertrouwen boven hun uitgevende banken. Het geld dat buitenlandse banken aanhouden bij de Amerikaanse Federal Reserve is volgens de gegevens van de Fed verdubbeld tot $ 979 miljard eind augustus van $ 443 miljard eind februari. Als de ECB medeplichtig is aan deze actie, is de lus van verraad compleet. Als de centrale bank zo'n gebrek aan vertrouwen in haar eigen munteenheid heeft dat ze een oogje dichtknijpt en actief vlucht naar de Amerikaanse dollar aanmoedigt, die op haar beurt enorme deposito's in rekening brengt en in feite negatieve rentetarieven oplevert in ruil voor veiligheid, dan is echt een nieuw dieptepunt bereikt en is het nadir bereikt.
Voor degenen onder ons die geen miljard of zo naar de New Yorkse bank van Mellon kunnen overmaken, kunnen de geldwinkel, de pandjesbaas en de matras misschien wel onze veilige haven blijken te zijn. Zorg ervoor dat u de deurketting omdoet wanneer u 's nachts de deur opendoet en vraag altijd om een identiteitsbewijs.
eurozonefxccgeld vlucht
« VS Werkloosheid leidt tot toenemende armoede De naam is Bond, Eurobond »