14 sep • Marktcommentaren • 6493 weergaven • Reacties uitgeschakeld op Wat gebeurt er als de Europese Monetaire Unie instort?
Onder de vele menselijke eigenschappen die velen van ons onaangenaam vinden, moet de neiging om te zeggen "Ik zei het je toch" hoog scoren. Luisteren naar of commentaar lezen van langdurige tegenstanders van de Europese Unie, die zich nu koesteren in hun vijftien minuten gerevitaliseerde roem nu de Economische en Monetaire Unie van de Europese Unie onder grote druk komt te staan, kan ondragelijk zijn, een stilstaande klok heeft twee keer gelijk een dag…
We bevinden ons pas in de eerste fase waarin we legers van gepensioneerde politici moeten tolereren (die tegen integratie in welke vorm dan ook waren) die hun agenda's (en ongetwijfeld boeken) verkopen aan iedereen die wil luisteren of afdrukken. Maar aangezien de EMU realiteit is, zit er een enorme fout in hun argument, een vraag die niemand kan beantwoorden. Ze vermijden de vraag haastig met behulp van de vermoeide 'technieken' die hen in het verleden misschien goed van pas kwamen; “Wat zijn de kosten van verandering, hoeveel zou het 'kosten' om de vakbond op te breken. Niet in termen van het ongrijpbare sociale aspect, of de omwenteling, of het feit dat bepaalde groeiende Europese staten stuurloos zouden worden gelaten, maar hoeveel zou het kosten in koude, harde ponden, schilling en oude centen (of drachmen)? Een triljoen euro, twee triljoen euro, als de kosten om te vertrekken niet te overzien en onoverkomelijk zijn, waar is dan het voordeel en voor wie? "
Als de vraag wordt gesteld, is de stilte oorverdovend. De kosten van het uiteenvallen zijn niet te overzien, vergelijkbaar met het creëren van een wolkenkrabber met een bovenbouw waarvan de funderingen al aanwezig, gebouwd en betaald zijn, het project openscheuren om tegemoet te komen aan de slecht politiek gemotiveerde en een even onwetende minderheid zou de echte ramp zijn. .
Terwijl de reguliere media hun aandacht met laser op Griekenland hebben gericht, is de benarde situatie van de rest van de PIIGS gemakshalve vergeten. Volgens het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en het CIA World Factbook was Italië (in 2010) de achtste economie ter wereld en de vierde grootste van Europa in termen van nominaal bbp en de tiende grootste economie in de wereld. wereld en op vier na grootste in Europa in termen van koopkrachtpariteit BBP. Italië is lid van de Groep van Acht (G8) geïndustrialiseerde landen, de Europese Unie en de OESO. Italië heeft een gediversifieerde industriële economie met een hoog bruto binnenlands product (bbp) per hoofd van de bevolking en een ontwikkelde infrastructuur. Met dit in gedachten, hoe vormen een land, zijn mensen, zijn zakelijke belangen een ordelijke rij om de euro te verlaten? Kon Duitsland, of zelfs Frankrijk?
Het vergelijken en contrasteren van Italië met Griekenland levert fascinerende lectuur op; Volgens gegevens van de Wereldbank voor het jaar 27 is Griekenland de 34e economie van de wereld qua nominaal bruto binnenlands product (BBP) en de 2009e grootste qua koopkrachtpariteit (PPP). Het Griekse bbp vertegenwoordigt met ongeveer $ 300 miljard ongeveer 0.5% van de wereldproductie. De overheidsschuld van $ 470 miljard is alleen groot in verhouding tot de omvang van de Griekse economie, maar minder dan 1% van de wereldwijde schuld en minder dan de helft is in handen van particuliere banken (voornamelijk Griekse). Barclays Capital schat dat slechts enkele wereldwijd belangrijke buitenlandse banken bijna 10% van hun Tier 1-kapitaal in Griekse staatsobligaties houden, terwijl de meerderheid veel minder bezit.
Als je over die gegevens nadenkt, zou het je kunnen vergeven worden als je je afvraagt waarom het Griekse 'probleem' intensief wordt uitvergroot, gezien de relatief kleine impact die het unieke gebrek zou hebben. Het antwoord zou kunnen zijn dat eurosceptici een keer in de tien jaar kans zien om zich los te maken van politieke en niet monetaire harmonie. De echte angst zou van de politieke isolationisten kunnen zijn dat als Europa als Verenigde Staten van Europa deze crisis te boven komt, het ondoordringbaar zal zijn geworden en de isolationisten die tegen de vooruitgang jammeren, zullen weerklinken in de wind.
Europese banken verliezen deposito's omdat spaarders en geldfondsen geschrokken van de schuldencrisis in de regio op zoek zijn naar havens, een trend die de economische en financiële omstandigheden zou kunnen verslechteren. Griekse banken hebben de afgelopen twaalf maanden een vlucht van circa 19% meegemaakt, terwijl Ierse banken getuige waren van een vlucht van circa 40%. Het is fascinerend om te beseffen dat de blootstelling van Britse banken aan Griekse schulden circa € 2.5 miljard bedraagt, terwijl de blootstelling aan Ierse schulden circa £ 200 miljard bedraagt. Ierland is een "vriend van het VK die zal worden geholpen" volgens Britse politici, dit ondanks de enorme blootstelling en risico's die de Britse banken hebben die 'eigendom' zijn van de belastingbetaler. Het lijkt erop dat het Britse politieke wantrouwen jegens 'Europa' zich niet uitstrekt tot over de Ierse Zee.
Het gerucht werd eindelijk werkelijkheid, aangezien twee grote Franse banken door Moody's werden gedegradeerd. De kredietwaardigheid van Credit Agricole SA en Societe Generale SA werd door Moody's één niveau verlaagd tot Aa2. Ze zullen daar misschien niet stoppen met BNP Paribas onder intensieve controle. Het nieuws kreeg een gedempte reactie van de markten met CA-aandelen die op een bepaald moment tijdens de sessie van vanochtend met 5% zijn gestegen.
De Europese aandelen zijn in de ochtendhandel gestegen als gevolg van speculatie dat China steun zou kunnen bieden aan de regio, ondanks het feit dat premier Wen Jiabao beweerde dat landen niet op reddingsoperaties moeten vertrouwen. China dat optreedt als de bank van de laatste reserve voor Europa, in tegenstelling tot het IMF, is een interessant concept. De STOXX-index is 0.3% gestegen, de DAX is 0.08% gestegen, de CAC is 0.4% gestegen. de MIB de beurs van Italië en de index van de veertig meest gekapitaliseerde Italiaanse bedrijven is gestegen
5%, deze index is jaar op jaar met 34.44% gedaald. De ftse is momenteel vlak, de dagelijkse toekomst van SPX suggereert een opening van 0.5% naar beneden. Goud daalde $ 5 per ounce en Brent-ruwe olie daalde een aanzienlijke $ 252 per vat. In de Aziatische handel sloot de Nikkei met 1.14%, de CSI met 0.47% en de Hang Seng met 0.08%.
De Amerikaanse dollar was sterk in de nachtelijke ochtendhandel en boekte aanzienlijke winsten ten opzichte van de Australische dollar en de Loonie (Canadese dollar). De winsten ten opzichte van de Zwitserse frank, de euro en het pond waren bescheiden. De yen en frank hebben een bescheiden stijging geboekt ten opzichte van de belangrijkste valuta's.
Belangrijke Amerikaanse releases vanmiddag zijn onder meer groothandelsindexprijzen, geavanceerde detailhandelsverkopen en bedrijfsinventarissen.
crisis in de europese unieforex marktcommentarenmarktcommentaren
« Ondubbelzinnig - Aka Forex Scalping VS Werkloosheid leidt tot toenemende armoede »
Wat gebeurt er als de Europese Monetaire Unie instort?
14 sep • Marktcommentaren • 6493 weergaven • Reacties uitgeschakeld op Wat gebeurt er als de Europese Monetaire Unie instort?
Onder de vele menselijke eigenschappen die velen van ons onaangenaam vinden, moet de neiging om te zeggen "Ik zei het je toch" hoog scoren. Luisteren naar of commentaar lezen van langdurige tegenstanders van de Europese Unie, die zich nu koesteren in hun vijftien minuten gerevitaliseerde roem nu de Economische en Monetaire Unie van de Europese Unie onder grote druk komt te staan, kan ondragelijk zijn, een stilstaande klok heeft twee keer gelijk een dag…
We bevinden ons pas in de eerste fase waarin we legers van gepensioneerde politici moeten tolereren (die tegen integratie in welke vorm dan ook waren) die hun agenda's (en ongetwijfeld boeken) verkopen aan iedereen die wil luisteren of afdrukken. Maar aangezien de EMU realiteit is, zit er een enorme fout in hun argument, een vraag die niemand kan beantwoorden. Ze vermijden de vraag haastig met behulp van de vermoeide 'technieken' die hen in het verleden misschien goed van pas kwamen; “Wat zijn de kosten van verandering, hoeveel zou het 'kosten' om de vakbond op te breken. Niet in termen van het ongrijpbare sociale aspect, of de omwenteling, of het feit dat bepaalde groeiende Europese staten stuurloos zouden worden gelaten, maar hoeveel zou het kosten in koude, harde ponden, schilling en oude centen (of drachmen)? Een triljoen euro, twee triljoen euro, als de kosten om te vertrekken niet te overzien en onoverkomelijk zijn, waar is dan het voordeel en voor wie? "
Als de vraag wordt gesteld, is de stilte oorverdovend. De kosten van het uiteenvallen zijn niet te overzien, vergelijkbaar met het creëren van een wolkenkrabber met een bovenbouw waarvan de funderingen al aanwezig, gebouwd en betaald zijn, het project openscheuren om tegemoet te komen aan de slecht politiek gemotiveerde en een even onwetende minderheid zou de echte ramp zijn. .
Terwijl de reguliere media hun aandacht met laser op Griekenland hebben gericht, is de benarde situatie van de rest van de PIIGS gemakshalve vergeten. Volgens het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en het CIA World Factbook was Italië (in 2010) de achtste economie ter wereld en de vierde grootste van Europa in termen van nominaal bbp en de tiende grootste economie in de wereld. wereld en op vier na grootste in Europa in termen van koopkrachtpariteit BBP. Italië is lid van de Groep van Acht (G8) geïndustrialiseerde landen, de Europese Unie en de OESO. Italië heeft een gediversifieerde industriële economie met een hoog bruto binnenlands product (bbp) per hoofd van de bevolking en een ontwikkelde infrastructuur. Met dit in gedachten, hoe vormen een land, zijn mensen, zijn zakelijke belangen een ordelijke rij om de euro te verlaten? Kon Duitsland, of zelfs Frankrijk?
Het vergelijken en contrasteren van Italië met Griekenland levert fascinerende lectuur op; Volgens gegevens van de Wereldbank voor het jaar 27 is Griekenland de 34e economie van de wereld qua nominaal bruto binnenlands product (BBP) en de 2009e grootste qua koopkrachtpariteit (PPP). Het Griekse bbp vertegenwoordigt met ongeveer $ 300 miljard ongeveer 0.5% van de wereldproductie. De overheidsschuld van $ 470 miljard is alleen groot in verhouding tot de omvang van de Griekse economie, maar minder dan 1% van de wereldwijde schuld en minder dan de helft is in handen van particuliere banken (voornamelijk Griekse). Barclays Capital schat dat slechts enkele wereldwijd belangrijke buitenlandse banken bijna 10% van hun Tier 1-kapitaal in Griekse staatsobligaties houden, terwijl de meerderheid veel minder bezit.
Als je over die gegevens nadenkt, zou het je kunnen vergeven worden als je je afvraagt waarom het Griekse 'probleem' intensief wordt uitvergroot, gezien de relatief kleine impact die het unieke gebrek zou hebben. Het antwoord zou kunnen zijn dat eurosceptici een keer in de tien jaar kans zien om zich los te maken van politieke en niet monetaire harmonie. De echte angst zou van de politieke isolationisten kunnen zijn dat als Europa als Verenigde Staten van Europa deze crisis te boven komt, het ondoordringbaar zal zijn geworden en de isolationisten die tegen de vooruitgang jammeren, zullen weerklinken in de wind.
Europese banken verliezen deposito's omdat spaarders en geldfondsen geschrokken van de schuldencrisis in de regio op zoek zijn naar havens, een trend die de economische en financiële omstandigheden zou kunnen verslechteren. Griekse banken hebben de afgelopen twaalf maanden een vlucht van circa 19% meegemaakt, terwijl Ierse banken getuige waren van een vlucht van circa 40%. Het is fascinerend om te beseffen dat de blootstelling van Britse banken aan Griekse schulden circa € 2.5 miljard bedraagt, terwijl de blootstelling aan Ierse schulden circa £ 200 miljard bedraagt. Ierland is een "vriend van het VK die zal worden geholpen" volgens Britse politici, dit ondanks de enorme blootstelling en risico's die de Britse banken hebben die 'eigendom' zijn van de belastingbetaler. Het lijkt erop dat het Britse politieke wantrouwen jegens 'Europa' zich niet uitstrekt tot over de Ierse Zee.
Het gerucht werd eindelijk werkelijkheid, aangezien twee grote Franse banken door Moody's werden gedegradeerd. De kredietwaardigheid van Credit Agricole SA en Societe Generale SA werd door Moody's één niveau verlaagd tot Aa2. Ze zullen daar misschien niet stoppen met BNP Paribas onder intensieve controle. Het nieuws kreeg een gedempte reactie van de markten met CA-aandelen die op een bepaald moment tijdens de sessie van vanochtend met 5% zijn gestegen.
De Europese aandelen zijn in de ochtendhandel gestegen als gevolg van speculatie dat China steun zou kunnen bieden aan de regio, ondanks het feit dat premier Wen Jiabao beweerde dat landen niet op reddingsoperaties moeten vertrouwen. China dat optreedt als de bank van de laatste reserve voor Europa, in tegenstelling tot het IMF, is een interessant concept. De STOXX-index is 0.3% gestegen, de DAX is 0.08% gestegen, de CAC is 0.4% gestegen. de MIB de beurs van Italië en de index van de veertig meest gekapitaliseerde Italiaanse bedrijven is gestegen
5%, deze index is jaar op jaar met 34.44% gedaald. De ftse is momenteel vlak, de dagelijkse toekomst van SPX suggereert een opening van 0.5% naar beneden. Goud daalde $ 5 per ounce en Brent-ruwe olie daalde een aanzienlijke $ 252 per vat. In de Aziatische handel sloot de Nikkei met 1.14%, de CSI met 0.47% en de Hang Seng met 0.08%.
De Amerikaanse dollar was sterk in de nachtelijke ochtendhandel en boekte aanzienlijke winsten ten opzichte van de Australische dollar en de Loonie (Canadese dollar). De winsten ten opzichte van de Zwitserse frank, de euro en het pond waren bescheiden. De yen en frank hebben een bescheiden stijging geboekt ten opzichte van de belangrijkste valuta's.
Belangrijke Amerikaanse releases vanmiddag zijn onder meer groothandelsindexprijzen, geavanceerde detailhandelsverkopen en bedrijfsinventarissen.
crisis in de europese unieforex marktcommentarenmarktcommentaren
« Ondubbelzinnig - Aka Forex Scalping VS Werkloosheid leidt tot toenemende armoede »