8 februari • Marktcommentaren • 6593 weergaven • Reacties uitgeschakeld op zesenveertig miljoen Amerikanen kunnen er gewoon niet uitkomen
Het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) biedt financiële steun voor de aankoop van voedsel aan mensen met een laag en geen inkomen en aan gezinnen die in de VS wonen.Het is een federaal hulpprogramma dat wordt beheerd door de Food and Nutrition Service van het Amerikaanse ministerie van Landbouw, maar de voordelen worden verdeeld door de afzonderlijke Amerikaanse staten. Het is historisch en algemeen bekend als het "Voedselzegelprogramma".
In het fiscale jaar 2010 werd $ 65 miljard aan voedselbonnen uitgedeeld, met een gemiddeld voordeel per ontvanger in een huishouden van $ 133 per maand. In oktober 2011 ontvingen 46,224,722 Amerikanen voedselbonnen. In Washington, DC en Mississippi ontvangt meer dan een vijfde van de inwoners voedselbonnen. Ontvangers moeten ten hoogste een inkomen hebben dat bijna arm is om voor een uitkering in aanmerking te komen.
Sinds juni 2004 hebben alle staten Electronic Benefit Transfer (debetkaart) gebruikt voor alle voordelen van voedselbonnen. Voor het grootste deel van zijn geschiedenis gebruikte het programma echter in feite in papier gedenomineerde postzegels of kortingsbonnen ter waarde van US $ 1 (bruin), $ 5 (blauw) en $ 10 (groen). Deze stempels kunnen worden gebruikt om voorverpakt eetbaar voedsel te kopen, ongeacht de voedingswaarde (bijvoorbeeld frisdranken en zoetwaren kunnen worden gekocht op voedselbonnen).
Eind jaren negentig werd het voedselbonprogramma vernieuwd en werden de feitelijke postzegels afgebouwd ten gunste van een gespecialiseerd debetkaartsysteem dat bekend staat als Electronic Benefit Transfer (EBT), geleverd door particuliere aannemers. Veel staten hebben het gebruik van de EBT-kaart ook voor welzijnsprogramma's voor openbare hulp samengevoegd. De boerderijwet van 1990 hernoemde het Food Stamp Program tot het Supplemental Nutrition Assistance Program (vanaf oktober 2008) en verving alle verwijzingen naar "stempel" of "coupon" in de federale wet naar "kaart" of "EBT".
De vernedering moet voor veel van de 46 miljoen volwassenen die het Amerikaanse voedselbonprogramma ontvangen ondraaglijk zijn. Velen zullen kinderen krijgen om voor te zorgen en op een bevolking van circa 312 miljoen ontvangt circa 15% van de bevolking deze uitkering. Het SNAP-programma stond onlangs hoog op de nieuwsagenda in de VS vanwege twee problemen: ten eerste kunnen in bepaalde delen van Amerika de inkomende callcenters niet omgaan met het onderzoeksniveau en ten tweede is er de roerige beweging van een politieke en administratieve beweging degenen die postzegels ontvangen, weg van de aankoop van wat kan worden aangemerkt als 'junkfood'-artikelen.
Telefoonlijn voor voedselstempels laat 350,000 oproepen per maand vallen
Vijf van de zes oproepen naar het telefoonnetwerk van San Diego County, bedoeld om mensen te helpen bij het aanvragen van voedselbonnen en andere voordelen, komen niet door. Degenen die dat wel doen, moeten gemiddeld meer dan 30 minuten wachten. Meer dan 350,000 telefoontjes per maand worden niet beantwoord, omdat de County Health and Human Services Agency niet genoeg werknemers heeft aangenomen of niet genoeg telefoonlijnen heeft aangelegd. Het systeem ontvangt ongeveer 68,000 oproepen per maand.
Florida: staatswetgevers zouden kunnen stemmen om te voorkomen dat mensen voedselbonnen gebruiken om junkfood te kopen
Staatswetgevers zouden kunnen stemmen om te voorkomen dat mensen voedselbonnen gebruiken om junkfood te kopen. Een wetsvoorstel om snoep, cola en koekjes toe te voegen aan de lijst met items die voedselzegels niet dekken, is door een senaatscommissie gepasseerd.
Staatsenator Ronda Storms sponsort wetgeving die junkfood zou toevoegen aan de lijst van items die niet onder de uitkering vallen;
In deze tijden waarin we al deze bezuinigingen doorvoeren op het niveau van de staat, het lokale niveau, de federale overheid. We bezuinigen overal. Is het echt een hoge prioriteit voor ons om chips voor mensen te kopen?
Afgevaardigde Mark Pafford noemt het wetsvoorstel hardhandig;
Het is zeker de overheid die veel te ver gaat in privé-familiezaken.
Vorig jaar claimden drie miljoen Floridianen vijf miljard dollar aan voedselbonnen, en het wetsvoorstel kan tijdens het proces veel tegenstand ondervinden. Jello, ijs, pretzels, popcorn, ijslollys, chips, donuts en cupcakes zijn slechts enkele van de items die zouden worden verboden. Maar het junkfood-element van het wetsvoorstel moet misschien worden geëlimineerd om steun te krijgen om de maatregel te halen.
In het rijkste land ter wereld tart het de overtuiging dat circa vijftien procent van de bevolking honger zou lijden zonder overheidssteun. Aanvankelijk geen hulp krijgen, vanwege een slechte afhandeling van het callcenter, klinkt niet helemaal waar in zo'n technisch geavanceerde samenleving waar een leger van thuiswerkers zou kunnen helpen met de aanvragen. Deze mislukking suggereert dat er een opzettelijk beleid van ontkenning door uitputting is ingevoerd.
Het tweede probleem is echter eigenlijk nogal alarmerend: als een overheid voedingsvoordelen biedt, moet ze dan (van rechtswege) de mogelijkheid hebben om aan te geven waaraan dat voordeel moet worden besteed? Een rechtvaardige samenleving zou toch verwachten dat de aankoop van alcohol verboden is, maar heeft een overheid het recht om die keuze tot een verboden lijst van voedselproducten te beperken? De Amerikaanse armen op SNAP kunnen geen driegangenmaaltijd bereiden met de beste ingrediënten, ze hebben misschien geen toegang tot kookfaciliteiten, of brandstof of constant stromend water. En als je denkt dat dat leest als een beschrijving van de derde wereld en niet als de machtige VS, denk dan nog eens goed na.
Meer dan tien miljoen Amerikanen kunnen het zich niet veroorloven om hun huis zonder hulp te verwarmen, vandaar het cliché dat "Ze kopen gewoon pizza en patat met deze hand-out" niet helemaal wassen. De armen zijn gedreven om het goedkoopste, gemakkelijkste voedsel te kopen dat er is, een gezonde, zelfgemaakte driegangenmaaltijd is voor velen een droomland.
Dit laatste knutselen aan het SNAP-programma is meer dan soberheid, dit is nu het aangaan van een fenomeen met een veel meer huiveringwekkend eindspel, de naam van dit fenomeen begint ook met de letter "F".
Er is geen geschikte uitdrukking om uit te leggen of te begrijpen waarom regeringen in tijden van economische tegenspoed veel harder optreden tegen de armere elementen van de samenleving, maar helaas is het een uitgesleten tactiek en een platgetreden pad. Terwijl onze bancaire broederschap miljarden aan off-shore sociaal nutteloze investeringen ophaalt, worden de armen in de VS, Europa en het VK armer en hongeriger en een doelwit van slachtofferschap.
Het is alsof de regeringen van de dag hun bevolking willen verdelen en hen willen aanmoedigen om met de vinger te wijzen en de schuld te verdelen van de schuldigen die een sloopkogel naar het financiële systeem hebben gebracht.
De redenen zijn zo oud als de politiek en helaas werkt deze verontrustende pathologie ... voor degenen die aan de macht zijn ...
snappentoepassingen
« FX ponsen in trossen Proost! Kan Plato's logica het Griekse probleem oplossen? »
Zesenveertig miljoen Amerikanen kunnen er gewoon niet uitkomen
8 februari • Marktcommentaren • 6593 weergaven • Reacties uitgeschakeld op zesenveertig miljoen Amerikanen kunnen er gewoon niet uitkomen
Het Supplemental Nutrition Assistance Program (SNAP) biedt financiële steun voor de aankoop van voedsel aan mensen met een laag en geen inkomen en aan gezinnen die in de VS wonen.Het is een federaal hulpprogramma dat wordt beheerd door de Food and Nutrition Service van het Amerikaanse ministerie van Landbouw, maar de voordelen worden verdeeld door de afzonderlijke Amerikaanse staten. Het is historisch en algemeen bekend als het "Voedselzegelprogramma".
In het fiscale jaar 2010 werd $ 65 miljard aan voedselbonnen uitgedeeld, met een gemiddeld voordeel per ontvanger in een huishouden van $ 133 per maand. In oktober 2011 ontvingen 46,224,722 Amerikanen voedselbonnen. In Washington, DC en Mississippi ontvangt meer dan een vijfde van de inwoners voedselbonnen. Ontvangers moeten ten hoogste een inkomen hebben dat bijna arm is om voor een uitkering in aanmerking te komen.
Sinds juni 2004 hebben alle staten Electronic Benefit Transfer (debetkaart) gebruikt voor alle voordelen van voedselbonnen. Voor het grootste deel van zijn geschiedenis gebruikte het programma echter in feite in papier gedenomineerde postzegels of kortingsbonnen ter waarde van US $ 1 (bruin), $ 5 (blauw) en $ 10 (groen). Deze stempels kunnen worden gebruikt om voorverpakt eetbaar voedsel te kopen, ongeacht de voedingswaarde (bijvoorbeeld frisdranken en zoetwaren kunnen worden gekocht op voedselbonnen).
Eind jaren negentig werd het voedselbonprogramma vernieuwd en werden de feitelijke postzegels afgebouwd ten gunste van een gespecialiseerd debetkaartsysteem dat bekend staat als Electronic Benefit Transfer (EBT), geleverd door particuliere aannemers. Veel staten hebben het gebruik van de EBT-kaart ook voor welzijnsprogramma's voor openbare hulp samengevoegd. De boerderijwet van 1990 hernoemde het Food Stamp Program tot het Supplemental Nutrition Assistance Program (vanaf oktober 2008) en verving alle verwijzingen naar "stempel" of "coupon" in de federale wet naar "kaart" of "EBT".
De vernedering moet voor veel van de 46 miljoen volwassenen die het Amerikaanse voedselbonprogramma ontvangen ondraaglijk zijn. Velen zullen kinderen krijgen om voor te zorgen en op een bevolking van circa 312 miljoen ontvangt circa 15% van de bevolking deze uitkering. Het SNAP-programma stond onlangs hoog op de nieuwsagenda in de VS vanwege twee problemen: ten eerste kunnen in bepaalde delen van Amerika de inkomende callcenters niet omgaan met het onderzoeksniveau en ten tweede is er de roerige beweging van een politieke en administratieve beweging degenen die postzegels ontvangen, weg van de aankoop van wat kan worden aangemerkt als 'junkfood'-artikelen.
Telefoonlijn voor voedselstempels laat 350,000 oproepen per maand vallen
Vijf van de zes oproepen naar het telefoonnetwerk van San Diego County, bedoeld om mensen te helpen bij het aanvragen van voedselbonnen en andere voordelen, komen niet door. Degenen die dat wel doen, moeten gemiddeld meer dan 30 minuten wachten. Meer dan 350,000 telefoontjes per maand worden niet beantwoord, omdat de County Health and Human Services Agency niet genoeg werknemers heeft aangenomen of niet genoeg telefoonlijnen heeft aangelegd. Het systeem ontvangt ongeveer 68,000 oproepen per maand.
Florida: staatswetgevers zouden kunnen stemmen om te voorkomen dat mensen voedselbonnen gebruiken om junkfood te kopen
Staatswetgevers zouden kunnen stemmen om te voorkomen dat mensen voedselbonnen gebruiken om junkfood te kopen. Een wetsvoorstel om snoep, cola en koekjes toe te voegen aan de lijst met items die voedselzegels niet dekken, is door een senaatscommissie gepasseerd.
Staatsenator Ronda Storms sponsort wetgeving die junkfood zou toevoegen aan de lijst van items die niet onder de uitkering vallen;
In deze tijden waarin we al deze bezuinigingen doorvoeren op het niveau van de staat, het lokale niveau, de federale overheid. We bezuinigen overal. Is het echt een hoge prioriteit voor ons om chips voor mensen te kopen?
Afgevaardigde Mark Pafford noemt het wetsvoorstel hardhandig;
Het is zeker de overheid die veel te ver gaat in privé-familiezaken.
Vorig jaar claimden drie miljoen Floridianen vijf miljard dollar aan voedselbonnen, en het wetsvoorstel kan tijdens het proces veel tegenstand ondervinden. Jello, ijs, pretzels, popcorn, ijslollys, chips, donuts en cupcakes zijn slechts enkele van de items die zouden worden verboden. Maar het junkfood-element van het wetsvoorstel moet misschien worden geëlimineerd om steun te krijgen om de maatregel te halen.
In het rijkste land ter wereld tart het de overtuiging dat circa vijftien procent van de bevolking honger zou lijden zonder overheidssteun. Aanvankelijk geen hulp krijgen, vanwege een slechte afhandeling van het callcenter, klinkt niet helemaal waar in zo'n technisch geavanceerde samenleving waar een leger van thuiswerkers zou kunnen helpen met de aanvragen. Deze mislukking suggereert dat er een opzettelijk beleid van ontkenning door uitputting is ingevoerd.
Het tweede probleem is echter eigenlijk nogal alarmerend: als een overheid voedingsvoordelen biedt, moet ze dan (van rechtswege) de mogelijkheid hebben om aan te geven waaraan dat voordeel moet worden besteed? Een rechtvaardige samenleving zou toch verwachten dat de aankoop van alcohol verboden is, maar heeft een overheid het recht om die keuze tot een verboden lijst van voedselproducten te beperken? De Amerikaanse armen op SNAP kunnen geen driegangenmaaltijd bereiden met de beste ingrediënten, ze hebben misschien geen toegang tot kookfaciliteiten, of brandstof of constant stromend water. En als je denkt dat dat leest als een beschrijving van de derde wereld en niet als de machtige VS, denk dan nog eens goed na.
Meer dan tien miljoen Amerikanen kunnen het zich niet veroorloven om hun huis zonder hulp te verwarmen, vandaar het cliché dat "Ze kopen gewoon pizza en patat met deze hand-out" niet helemaal wassen. De armen zijn gedreven om het goedkoopste, gemakkelijkste voedsel te kopen dat er is, een gezonde, zelfgemaakte driegangenmaaltijd is voor velen een droomland.
Dit laatste knutselen aan het SNAP-programma is meer dan soberheid, dit is nu het aangaan van een fenomeen met een veel meer huiveringwekkend eindspel, de naam van dit fenomeen begint ook met de letter "F".
Er is geen geschikte uitdrukking om uit te leggen of te begrijpen waarom regeringen in tijden van economische tegenspoed veel harder optreden tegen de armere elementen van de samenleving, maar helaas is het een uitgesleten tactiek en een platgetreden pad. Terwijl onze bancaire broederschap miljarden aan off-shore sociaal nutteloze investeringen ophaalt, worden de armen in de VS, Europa en het VK armer en hongeriger en een doelwit van slachtofferschap.
Het is alsof de regeringen van de dag hun bevolking willen verdelen en hen willen aanmoedigen om met de vinger te wijzen en de schuld te verdelen van de schuldigen die een sloopkogel naar het financiële systeem hebben gebracht.
De redenen zijn zo oud als de politiek en helaas werkt deze verontrustende pathologie ... voor degenen die aan de macht zijn ...
snappentoepassingen
« FX ponsen in trossen Proost! Kan Plato's logica het Griekse probleem oplossen? »