Ssshhh..fluister het zachtjes maar dat bezuinigings "spul" werkt gewoon niet. U had het nooit geraden, maar pas nu, aangezien Spanje bijvoorbeeld omkeert in een negatieve 'groei' en 51.5% van zijn jongvolwassenen werkloos is, zijn de groten en goeden van het IMF, de EU, de ECB en de Wereldbank te beginnen om de 'wijsheid' van soberheid in twijfel te trekken.
Dat klopt, een economische puzzel, waarvan zelfs middelbare scholieren die economie studeren zouden kunnen bedenken dat het niet zou werken, niet werkt. Schrap miljoenen banen, verlaag de overheidsuitgaven en mensen kunnen of willen ze niet uitgeven (vanwege diepgewortelde angst voor financiële onzekerheid) en de economieën beladen met 'sober' dogma's, geleverd met zo'n religieuze ijver door een leger van technocratische apparatchiks, zoek achteruit. Een diepe recessie is nu weer op de radar voor de eurozone, ook al zou de 'kleine' kwestie van Griekenland deze week zijn opgelost.
Ja, dat hebben we nooit zien aankomen, toch? Bestrooi anti-groeidogma's, zoals het gooien van onkruidverdelger op een gezond gazon in de zomer, en het resultaat kan samentrekking zijn. De echte zorg is dat de bancaire en politieke elite het wel 'zagen aankomen', ze wisten precies wat er zou gebeuren met de economieën en ergo het welzijn van de burgers van de PIIGS als deze bezuinigingsmaatregelen zouden worden ingevoerd, maar ze volgden als hun taak was om het systeem, hun systeem, te redden, ongeacht de prijs die de meerderheid uiteindelijk voor de komende generaties zou moeten betalen.
Ondanks het voortdurende handwringen en onheilsprofetieën door onze politieke leiders in 2008-2009 waren er andere manieren om het monetaire systeem te herstellen zonder verhaal op de methoden die de westerse regering verkoos. Laten we niet vergeten dat Azië de potentiële ineenstorting in 2008-2009 nog steeds de "westerse bankencrisis" noemt. En zoals velen van ons in 2008-2009 moeite hebben gedaan om erop te wijzen dat het vermijden van een grote recessie later onvoorziene gevolgen zou kunnen hebben in de vorm van een grotere depressie ...
Het bewijs van een alternatief is en was IJsland. Er is een virtuele black-out van nieuws over hoe goed IJsland is hersteld en op zo'n spectaculaire manier gezien de relatief korte tijd die is verstreken. Hoewel de besluitvormers van IJsland 'het mondiale banksysteem niet volledig de vinger hebben gelegd (ze accepteerden wel een IMF-reddingsoperatie in miljoenen in plaats van miljarden), hebben ze de klappen opgevangen en zijn ze hersteld. Hun banken en, nog belangrijker, de aandeelhouders die het risico namen, werden in alle opzichten weggevaagd.
IJsland heeft zijn banken niet uitgebalanceerd en ze ervaren een groei van 3% (en helemaal geen bezuinigingsmaatregelen), dit is tien keer het huidige 'groei'-niveau van Spanje. Zoals IJsland was, (zoals we destijds geloofden) het land in de grootste puinhoop, bewijst hun herstel, in zo'n korte tijd, zeker dat het redden van banken; het overhevelen van de schuld aan belastingbetalers en het noemen van staatsschuld en het opleggen van bezuinigingsmaatregelen is in feite economische zelfmoord.
Het is zeker de moeite waard om de tijd te nemen om de benarde situatie van IJsland te overwegen versus die van Spanje, Griekenland, Ierland, Italië en Portugal .. oh en Frankrijk. Wat volgt is een korte geschiedenis van de crisis en de mening van beroemdheden zoals Joseph Sitglitz die je hieronder kunt bekijken: "De lessen uit de IJslandse economische crisis", "IJslands crisis en herstel"
IJslandse crisis
De IJslandse financiële crisis van 2008-2009 was een grote aanhoudende economische en politieke crisis in IJsland, waarbij alle drie de belangrijkste commerciële banken van het land ineenstortten als gevolg van hun moeilijkheden bij het herfinancieren van hun kortlopende schulden en een run op deposito's in het Verenigd Koninkrijk. In verhouding tot de omvang van zijn economie, is de ineenstorting van het bankwezen in IJsland de grootste in de economische geschiedenis die ooit door een land is geleden.
De financiële crisis in IJsland had ernstige gevolgen voor de IJslandse economie. De nationale munteenheid daalde fors in waarde, transacties in vreemde valuta werden vrijwel wekenlang opgeschort en de marktkapitalisatie van de IJslandse effectenbeurs daalde met meer dan 90%. Als gevolg van de crisis maakte IJsland een ernstige recessie door; Het bruto binnenlands product van de natie is in de eerste zes maanden van 5.5 in reële termen met 2009% gedaald. De volledige kosten van de crisis kunnen nog niet worden bepaald, maar schattingen suggereren nu al dat het meer dan 75% van het bbp van 2007 van het land bedraagt. Buiten IJsland vonden meer dan een half miljoen spaarders (veel meer dan de hele bevolking van IJsland) hun bankrekeningen bevroren te midden van een diplomatiek argument over een depositoverzekering. De Duitse bank BayernLB leed aan verliezen tot € 1.5 miljard en moest hulp zoeken bij de Duitse federale overheid. De regering van het eiland Man betaalde de helft van haar reserves, gelijk aan 7.5% van het bbp van het eiland, uit in depositoverzekeringen.
De financiële positie van IJsland is sinds de crash gestaag verbeterd. De economische krimp en de stijging van de werkloosheid lijken eind 2010 te zijn gestopt en de groei is medio 2011 aan de gang. Drie belangrijke factoren waren in dit opzicht belangrijk ...
Ten eerste de noodwetgeving die in oktober 2008 door het IJslandse parlement is aangenomen en die diende om de impact van de financiële crisis op het land te minimaliseren. De financiële toezichthoudende autoriteit van IJsland gebruikte de noodwetgeving om de binnenlandse activiteiten van de drie grootste banken over te nemen. De veel grotere buitenlandse activiteiten van de banken werden onder curatele gesteld.
Een tweede belangrijke factor was het succes van de IMF Stand-By-Arrangement in het land sinds november 2008. De SBA omvat drie pijlers. De eerste pijler is een programma van begrotingsconsolidatie op middellange termijn, met pijnlijke bezuinigingsmaatregelen en aanzienlijke belastingverhogingen. Het resultaat is dat de schulden van de centrale overheid zijn gestabiliseerd op ongeveer 80 à 90 procent van het bbp. Een tweede pijler is de wederopstanding van een levensvatbaar maar sterk ingekrompen binnenlands banksysteem. Een derde pijler is de invoering van kapitaalcontroles en het werk om deze geleidelijk op te heffen om de normale financiële banden met de buitenwereld te herstellen. Een belangrijk resultaat van de noodwetgeving en de SBA is dat het land vanaf 2010 niet ernstig is getroffen door de Europese staatsschuldencrisis.
Ondanks een controversieel debat met Groot-Brittannië en Nederland over de kwestie van een staatsgarantie op de Icesave-deposito's van Landsbanki in deze landen, zijn credit default swaps op IJslandse staatsschulden gestaag afgenomen van meer dan 1000 punten voorafgaand aan de crash in 2008 tot ongeveer 200 punten in juni 2011. Het feit dat de activa van de failliete Landsbanki-filialen nu naar schatting de meeste claims van deposanten dekken, heeft de bezorgdheid over de situatie weggenomen.
Ten slotte was de derde belangrijke factor achter de oplossing van de financiële crisis het besluit van de regering van IJsland om in juli 2009 het lidmaatschap van de EU aan te vragen. Een teken van het succes werd onthuld toen de IJslandse regering met succes $ 1 miljard ophaalde met een obligatie-uitgifte op 9 juni 2011. Deze ontwikkeling geeft aan dat internationale investeerders de overheid en het nieuwe banksysteem, met twee van de drie grootste banken nu in buitenlandse handen, een schone zaak hebben gegeven.
Joseph Stiglitz - "De lessen van de economische crisis in IJsland"
Maakt het herstel van IJsland hen de echte posterjongen voor de financiële crash?
30 jan • Marktcommentaren • 10648 weergaven • hoe 1 op Maakt het herstel van IJsland hen de echte posterjongen voor de financiële crash?
Ssshhh..fluister het zachtjes maar dat bezuinigings "spul" werkt gewoon niet. U had het nooit geraden, maar pas nu, aangezien Spanje bijvoorbeeld omkeert in een negatieve 'groei' en 51.5% van zijn jongvolwassenen werkloos is, zijn de groten en goeden van het IMF, de EU, de ECB en de Wereldbank te beginnen om de 'wijsheid' van soberheid in twijfel te trekken.
Dat klopt, een economische puzzel, waarvan zelfs middelbare scholieren die economie studeren zouden kunnen bedenken dat het niet zou werken, niet werkt. Schrap miljoenen banen, verlaag de overheidsuitgaven en mensen kunnen of willen ze niet uitgeven (vanwege diepgewortelde angst voor financiële onzekerheid) en de economieën beladen met 'sober' dogma's, geleverd met zo'n religieuze ijver door een leger van technocratische apparatchiks, zoek achteruit. Een diepe recessie is nu weer op de radar voor de eurozone, ook al zou de 'kleine' kwestie van Griekenland deze week zijn opgelost.
Ja, dat hebben we nooit zien aankomen, toch? Bestrooi anti-groeidogma's, zoals het gooien van onkruidverdelger op een gezond gazon in de zomer, en het resultaat kan samentrekking zijn. De echte zorg is dat de bancaire en politieke elite het wel 'zagen aankomen', ze wisten precies wat er zou gebeuren met de economieën en ergo het welzijn van de burgers van de PIIGS als deze bezuinigingsmaatregelen zouden worden ingevoerd, maar ze volgden als hun taak was om het systeem, hun systeem, te redden, ongeacht de prijs die de meerderheid uiteindelijk voor de komende generaties zou moeten betalen.
Ondanks het voortdurende handwringen en onheilsprofetieën door onze politieke leiders in 2008-2009 waren er andere manieren om het monetaire systeem te herstellen zonder verhaal op de methoden die de westerse regering verkoos. Laten we niet vergeten dat Azië de potentiële ineenstorting in 2008-2009 nog steeds de "westerse bankencrisis" noemt. En zoals velen van ons in 2008-2009 moeite hebben gedaan om erop te wijzen dat het vermijden van een grote recessie later onvoorziene gevolgen zou kunnen hebben in de vorm van een grotere depressie ...
Het bewijs van een alternatief is en was IJsland. Er is een virtuele black-out van nieuws over hoe goed IJsland is hersteld en op zo'n spectaculaire manier gezien de relatief korte tijd die is verstreken. Hoewel de besluitvormers van IJsland 'het mondiale banksysteem niet volledig de vinger hebben gelegd (ze accepteerden wel een IMF-reddingsoperatie in miljoenen in plaats van miljarden), hebben ze de klappen opgevangen en zijn ze hersteld. Hun banken en, nog belangrijker, de aandeelhouders die het risico namen, werden in alle opzichten weggevaagd.
IJsland heeft zijn banken niet uitgebalanceerd en ze ervaren een groei van 3% (en helemaal geen bezuinigingsmaatregelen), dit is tien keer het huidige 'groei'-niveau van Spanje. Zoals IJsland was, (zoals we destijds geloofden) het land in de grootste puinhoop, bewijst hun herstel, in zo'n korte tijd, zeker dat het redden van banken; het overhevelen van de schuld aan belastingbetalers en het noemen van staatsschuld en het opleggen van bezuinigingsmaatregelen is in feite economische zelfmoord.
Het is zeker de moeite waard om de tijd te nemen om de benarde situatie van IJsland te overwegen versus die van Spanje, Griekenland, Ierland, Italië en Portugal .. oh en Frankrijk. Wat volgt is een korte geschiedenis van de crisis en de mening van beroemdheden zoals Joseph Sitglitz die je hieronder kunt bekijken: "De lessen uit de IJslandse economische crisis", "IJslands crisis en herstel"
IJslandse crisis
De IJslandse financiële crisis van 2008-2009 was een grote aanhoudende economische en politieke crisis in IJsland, waarbij alle drie de belangrijkste commerciële banken van het land ineenstortten als gevolg van hun moeilijkheden bij het herfinancieren van hun kortlopende schulden en een run op deposito's in het Verenigd Koninkrijk. In verhouding tot de omvang van zijn economie, is de ineenstorting van het bankwezen in IJsland de grootste in de economische geschiedenis die ooit door een land is geleden.
De financiële crisis in IJsland had ernstige gevolgen voor de IJslandse economie. De nationale munteenheid daalde fors in waarde, transacties in vreemde valuta werden vrijwel wekenlang opgeschort en de marktkapitalisatie van de IJslandse effectenbeurs daalde met meer dan 90%. Als gevolg van de crisis maakte IJsland een ernstige recessie door; Het bruto binnenlands product van de natie is in de eerste zes maanden van 5.5 in reële termen met 2009% gedaald. De volledige kosten van de crisis kunnen nog niet worden bepaald, maar schattingen suggereren nu al dat het meer dan 75% van het bbp van 2007 van het land bedraagt. Buiten IJsland vonden meer dan een half miljoen spaarders (veel meer dan de hele bevolking van IJsland) hun bankrekeningen bevroren te midden van een diplomatiek argument over een depositoverzekering. De Duitse bank BayernLB leed aan verliezen tot € 1.5 miljard en moest hulp zoeken bij de Duitse federale overheid. De regering van het eiland Man betaalde de helft van haar reserves, gelijk aan 7.5% van het bbp van het eiland, uit in depositoverzekeringen.
De financiële positie van IJsland is sinds de crash gestaag verbeterd. De economische krimp en de stijging van de werkloosheid lijken eind 2010 te zijn gestopt en de groei is medio 2011 aan de gang. Drie belangrijke factoren waren in dit opzicht belangrijk ...
Ten eerste de noodwetgeving die in oktober 2008 door het IJslandse parlement is aangenomen en die diende om de impact van de financiële crisis op het land te minimaliseren. De financiële toezichthoudende autoriteit van IJsland gebruikte de noodwetgeving om de binnenlandse activiteiten van de drie grootste banken over te nemen. De veel grotere buitenlandse activiteiten van de banken werden onder curatele gesteld.
Een tweede belangrijke factor was het succes van de IMF Stand-By-Arrangement in het land sinds november 2008. De SBA omvat drie pijlers. De eerste pijler is een programma van begrotingsconsolidatie op middellange termijn, met pijnlijke bezuinigingsmaatregelen en aanzienlijke belastingverhogingen. Het resultaat is dat de schulden van de centrale overheid zijn gestabiliseerd op ongeveer 80 à 90 procent van het bbp. Een tweede pijler is de wederopstanding van een levensvatbaar maar sterk ingekrompen binnenlands banksysteem. Een derde pijler is de invoering van kapitaalcontroles en het werk om deze geleidelijk op te heffen om de normale financiële banden met de buitenwereld te herstellen. Een belangrijk resultaat van de noodwetgeving en de SBA is dat het land vanaf 2010 niet ernstig is getroffen door de Europese staatsschuldencrisis.
Ondanks een controversieel debat met Groot-Brittannië en Nederland over de kwestie van een staatsgarantie op de Icesave-deposito's van Landsbanki in deze landen, zijn credit default swaps op IJslandse staatsschulden gestaag afgenomen van meer dan 1000 punten voorafgaand aan de crash in 2008 tot ongeveer 200 punten in juni 2011. Het feit dat de activa van de failliete Landsbanki-filialen nu naar schatting de meeste claims van deposanten dekken, heeft de bezorgdheid over de situatie weggenomen.
Ten slotte was de derde belangrijke factor achter de oplossing van de financiële crisis het besluit van de regering van IJsland om in juli 2009 het lidmaatschap van de EU aan te vragen. Een teken van het succes werd onthuld toen de IJslandse regering met succes $ 1 miljard ophaalde met een obligatie-uitgifte op 9 juni 2011. Deze ontwikkeling geeft aan dat internationale investeerders de overheid en het nieuwe banksysteem, met twee van de drie grootste banken nu in buitenlandse handen, een schone zaak hebben gegeven.
Joseph Stiglitz - "De lessen van de economische crisis in IJsland"
www.youtube.com/watch?v=HaZQSmsWj1g
IJslandJoseph Stiglitz
« SHIBOR, wordt dit het acroniem van het decennium voor FX-handelaren? 39% Forextraders zijn winstgevend »