1 فوریه • تفسیرهای بازار • 7223 بازدید • 3 نظرات در بیان اصلی ژاپنی برای کاهش کمی
量 的 金融 緩和 ، ryōteki kin'yū kanwa
بازارها طی یک ماه گذشته یا تحت روند نرم شدن قرار داشته اند ، با توجه به اینکه انتظار می رود QE بیشتری توسط بانک انگلیس انگلیس احتمالاً در جلسه ماهانه بعدی آنها برگزار شود. با توجه به اینکه موضوع داغ است ، شاید ارزش داشته باشد نگاهی ساده به ریشه ها ، سازوکار و مزایای سوال برانگیز این نسخه غیرمعمول سیاست های پولی داشته باشید که به بخشی از فرهنگ زبان امروز تبدیل شده است.
مسئله QE بیشتر و روایت شدید همراه با آن ، دوباره در ایالات متحده آمریکا مطرح شده است. هر جلسه بانک فدرال همراه با گمانه زنی های شدید و جستجوی سرنخ هایی در مورد اینکه آیا بانک مرکزی فدرال (در قالب بن برنانکه) بازارها را برای اعلام QE 3 مقدماتی ارائه می دهد یا خیر ، همراه است.
یکی از جنبه های جالب QE این واقعیت است که در اصطلاح پولی امروزی ، اولین تجسم توسط ژاپن انجام شد تا بتواند کشور را از آن اقتصاد راکد که در گذشته رکود تورمی را متحمل شده بود ، خارج کند. پیش بینی این بود که نسخه QE ژاپن با توجه به اثبات اقتصادی که هنوز راکد است ، شکست خورد. برخی از مفسران اظهار می دارند که علی رغم اینکه یک نیروگاه تولیدی است ، سومین اقتصاد بزرگ جهانی نتوانسته است در یک دوره 20 ساله و بیش از XNUMX سال بهبود یابد.
بدهی ترکیبی در برابر سطح تولید ناخالص داخلی ژاپن از نظر اقتصادی وحشتناک است. بدهی ترکیبی در برابر تولید ناخالص داخلی بیش از 600٪ است و بدهی چهار میلیاردی آن (تقریباً 13 تریلیون دلار) جای نگرانی دارد زیرا بدهی ژاپن پس از سالها اقدامات پمپ اولیه توسط دولتها در حال حاضر بزرگترین جهان صنعتی است که تقریباً دو برابر تولید ناخالص داخلی است. بیهوده است که یک افت اقتصادی طولانی را دستگیر کنیم. همچنین انتظار می رود هزینه های دولت برای سال تا مارس به 106.40 تریلیون رکورد برسد ، زیرا مجموعه ای از بودجه های اضافی وضعیت مالی پیچیده کشور را تشدید می کند.
با نادیده گرفتن این س ofال که بانک مرکزی انگلیس در هنگام تصمیم گیری QE چقدر "استقلال" دارد ، سیاست گذاران در انگلیس ظاهراً در حال استفاده از کاهش کمی بیشتر به دلیل انقباض در عرضه پول هستند.
اوایل این هفته پس از انتشار اطلاعاتی از سوی BoE که انقباض در عرضه پول همراه با ضعف وام از سوی شرکت ها و خانوارها را نشان می داد ، چشم انداز اقدامات جدید بانک انگلیس (برای افزایش غیر مستقیم رشد) افزایش یافت. خبر کاهش اعتبار ، تحلیلگران سیتی را متقاعد کرد که هنگامی که هفته آینده جلسه کمتری از سیاست های پولی بانک را برگزار می کند ، دور جدیدی از تخفیف کمی اعلام خواهد شد.
BoE موج اول QE را در اوایل سال 2009 اعلام کرد و طی 200 ماه آینده 12 میلیارد پوند گیلت دولتی خریداری کرد. با گسترش اثرات بحران منطقه یورو در پاییز 2011 در کانال ، بانک اعلام کرد که در یک برنامه سه ماهه 75 میلیارد پوند دیگر گیلت خریداری خواهد کرد. اکنون در حال پایان است.
چاپ پول
تخفیف کمی توسط رسانه ها و تحلیل گران مالی "چاپ پول" نامیده شده است. با این حال ، بانک های مرکزی اظهار می کنند که استفاده از پول تازه ایجاد شده در QE متفاوت است. با استفاده از QE ، پول تازه ایجاد شده برای خرید اوراق قرضه دولتی یا سایر دارایی های مالی مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که اصطلاح چاپ پول معمولاً به این معنی است که پول تازه ضرب شده برای تأمین مستقیم کسری های دولت یا پرداخت بدهی دولت (همچنین به عنوان درآمدزایی از بدهی دولت شناخته می شود) )
اولین استفاده مدرن امروزی از کاهش کمی
اصطلاح اصلی ژاپنی برای تسهیل کمی (量 的 金融 緩和 ، ryōteki kin'yū kanwa)) ، برای اولین بار توسط یک بانک مرکزی در انتشارات بانک ژاپن استفاده شد. بانک ژاپن سیاستی را با این نام در 19 مارس 2001 اتخاذ کرد. با این حال ، در اعلامیه رسمی پولی بانک ژاپن در این تاریخ هیچ استفاده ای از این عبارت (یا عبارتی با استفاده از "کمی") در اصل ژاپنی نشده است. بیانیه یا ترجمه انگلیسی آن. در واقع ، بانک ژاپن سالها ، از جمله اواخر فوریه 2001 ، ادعا می کرد که "کاهش کمی م effectiveثر نیست" و استفاده از آن را برای سیاست های پولی رد کرد.
کاهش کمی (QE) چیست؟
تخفیف کمی (QE) یک سیاست پولی است که توسط بانکهای مرکزی برای تحریک اقتصاد ملی در صورت بی اثر بودن سیاست پولی متعارف مورد استفاده قرار می گیرد. یک بانک مرکزی دارایی های مالی را خریداری می کند تا مقدار از پیش تعیین شده پول را به اقتصاد تزریق کند. این امر از سیاست معمول خرید یا فروش اوراق قرضه دولتی برای حفظ نرخ بهره بازار در یک مقدار مشخص مشخص متمایز می شود.
یک بانک مرکزی با خرید دارایی های مالی از بانک ها و سایر مشاغل بخش خصوصی با پول جدید ایجاد شده الکترونیکی ، تخفیف کمی را اعمال می کند. این اقدام باعث افزایش ذخایر مازاد بانک ها و همچنین افزایش قیمت دارایی های مالی خریداری شده می شود که بازده آنها را کاهش می دهد.
سیاست پولی انبساطی معمولاً شامل بانک مرکزی خرید اوراق قرضه کوتاه مدت دولتی به منظور کاهش نرخ بهره کوتاه مدت بازار است (با استفاده از ترکیبی از تسهیلات وام دهی ثابت. با این وجود ، وقتی نرخ های بهره کوتاه مدت یا به صفر برسند یا نزدیک به آن باشند) ، سیاست پولی عادی دیگر نمی تواند نرخ بهره را کاهش دهد. پس از آن ممکن است مقامات پولی از تخفیف کمی برای تحریک بیشتر اقتصاد با خرید دارایی با سررسید طولانی تر از اوراق قرضه کوتاه مدت دولت استفاده کنند و در نتیجه نرخ بهره بلند مدت بیشتر را کاهش دهد منحنی عملکرد
برای کمک به اطمینان از پایین آمدن تورم زیر هدف ، می توان از تخفیف کمی استفاده کرد. اگر بانک ها ذخایر اضافی را وام ندهند ، خطرات این سیاست موثرتر از آن است که برای اقدام در برابر تورم - منجر به تورم بالاتر ، یا به اندازه کافی موثر نیست -.
آیا کاهش کمی کار می کند؟
به گفته صندوق بین المللی پول ، سیاست های کاهش کمی بانک های مرکزی از ابتدای بحران مالی اواخر سال 2000 به کاهش ریسک های سیستمی پس از ورشکستگی برادران لیمن کمک کرده است. صندوق بین المللی پول اظهار داشت که این سیاست ها همچنین به بهبود اعتماد به نفس بازار و کاهش رکود در کشورهای G-7 در نیمه دوم سال 2009 کمک کرده است.
در نوامبر 2010 ، گروهی از اقتصاددانان و فعالان سیاسی جمهوری خواه محافظه کار نامه سرگشاده ای به رئیس بانک مرکزی فدرال ایالات متحده ، بن برنانکه ، در مورد کارآیی برنامه QE فدرال رزرو منتشر کردند. بانک فدرال پاسخ داد که اقدامات آنها نشان دهنده فضای اقتصادی بیکاری بالا و تورم پایین است.
اگر مقدار تخفیف بیش از حد تخمین زده شود و پول زیادی ایجاد شود ، کاهش کمی ممکن است باعث تورم بالاتر از حد مطلوب شود. در غیر اینصورت ، اگر بانکها تمایل به پرداخت وام به مشاغل کوچک و خانوارها برای دامن زدن به تقاضا نداشته باشند ، ممکن است شکست بخورد. تخفیف کمی می تواند روند کاهش میزان سود را کاهش دهد زیرا باعث کاهش بازده می شود. اما در چارچوب اقتصاد جهانی ، نرخ بهره پایین ممکن است به طور غیر مستقیم حباب های دارایی را در سایر اقتصادها ایجاد کند.
افزایش عرضه پول اثر تورمی دارد (همانطور که با افزایش نرخ تورم سالانه نشان داده می شود). یک فاصله زمانی بین رشد پول و تورم وجود دارد ، فشارهای تورمی مرتبط با رشد پول از QE می توانند قبل از اقدام بانک مرکزی برای مقابله با آنها ایجاد شود. درصورتی که اقتصاد سیستم از سرعت افزایش عرضه پول از محل کاهش برخوردار شود ، خطرات تورمی کاهش می یابد. اگر تولید در اقتصادی به دلیل افزایش عرضه پول افزایش یابد ، ممکن است ارزش یک واحد پولی نیز افزایش یابد ، حتی اگر ارز بیشتری در دسترس باشد.
به عنوان مثال ، اگر اقتصاد یک کشور افزایش قابل توجهی در تولید حداقل به میزان مبلغ بدهی کسب شده ایجاد کند ، فشارهای تورمی برابر می شوند. این تنها در صورتی اتفاق می افتد که بانک های عضو به جای احتکار وجه نقد اضافی ، پول اضافی را واقعاً وام دهند. در زمان تولید اقتصادی بالا ، بانک مرکزی همیشه این امکان را دارد که از طریق افزایش نرخ بهره یا سایر روش ها ، ذخایر را به سطوح بالاتر برگرداند ، و به طور موثر مراحل تخفیف داده شده را معکوس کند. در اقتصادهایی که تقاضای پولی نسبت به نرخ بهره بسیار کشش ناپذیر است ، یا نرخ بهره نزدیک به صفر است (علائمی که نشان دهنده دام نقدینگی است) ، می توان برای تقویت عرضه پولی و با فرض اینکه اقتصاد خوب است ، تخفیف کمی انجام داد زیر پتانسیل (در داخل مرزهای تولید) ، اثر تورمی اصلاً وجود ندارد یا خیلی کمتر.
افزایش حجم پول ، نرخ ارز یک کشور را در مقابل ارزهای دیگر کاهش می دهد. این ویژگی QE مستقیماً به نفع صادرکنندگان ساکن در کشور است که QE را انجام می دهند و بدهکارانی که بدهی های آنها با آن واحد پول انجام می شود ، به دلیل ارزآوری ارز و بدهی. با این حال ، با کاهش ارزش واقعی دارایی های آنها ، مستقیماً به طلبکاران و دارندگان ارز آسیب می زند. کاهش ارزش پول به طور مستقیم به واردکنندگان آسیب می زند زیرا هزینه کالاهای وارداتی با کاهش ارزش پول متورم می شود.
پول جدید را بانکها می توانند برای سرمایه گذاری در بازارهای در حال ظهور ، اقتصادهای مستقر در کالاها ، کالاها و فرصتهای غیر محلی به جای وام به مشاغل محلی که در گرفتن وام مشکل دارند ، استفاده کنند.
تغذیهژاپنکاهش کمی
« با خشک شدن جوهر در معامله ، رنج در یونان از بین نخواهد رفت یوگای فارکس »
بیان اصلی ژاپنی برای کاهش کمی
1 فوریه • تفسیرهای بازار • 7223 بازدید • 3 نظرات در بیان اصلی ژاپنی برای کاهش کمی
量 的 金融 緩和 ، ryōteki kin'yū kanwa
بازارها طی یک ماه گذشته یا تحت روند نرم شدن قرار داشته اند ، با توجه به اینکه انتظار می رود QE بیشتری توسط بانک انگلیس انگلیس احتمالاً در جلسه ماهانه بعدی آنها برگزار شود. با توجه به اینکه موضوع داغ است ، شاید ارزش داشته باشد نگاهی ساده به ریشه ها ، سازوکار و مزایای سوال برانگیز این نسخه غیرمعمول سیاست های پولی داشته باشید که به بخشی از فرهنگ زبان امروز تبدیل شده است.
مسئله QE بیشتر و روایت شدید همراه با آن ، دوباره در ایالات متحده آمریکا مطرح شده است. هر جلسه بانک فدرال همراه با گمانه زنی های شدید و جستجوی سرنخ هایی در مورد اینکه آیا بانک مرکزی فدرال (در قالب بن برنانکه) بازارها را برای اعلام QE 3 مقدماتی ارائه می دهد یا خیر ، همراه است.
یکی از جنبه های جالب QE این واقعیت است که در اصطلاح پولی امروزی ، اولین تجسم توسط ژاپن انجام شد تا بتواند کشور را از آن اقتصاد راکد که در گذشته رکود تورمی را متحمل شده بود ، خارج کند. پیش بینی این بود که نسخه QE ژاپن با توجه به اثبات اقتصادی که هنوز راکد است ، شکست خورد. برخی از مفسران اظهار می دارند که علی رغم اینکه یک نیروگاه تولیدی است ، سومین اقتصاد بزرگ جهانی نتوانسته است در یک دوره 20 ساله و بیش از XNUMX سال بهبود یابد.
بدهی ترکیبی در برابر سطح تولید ناخالص داخلی ژاپن از نظر اقتصادی وحشتناک است. بدهی ترکیبی در برابر تولید ناخالص داخلی بیش از 600٪ است و بدهی چهار میلیاردی آن (تقریباً 13 تریلیون دلار) جای نگرانی دارد زیرا بدهی ژاپن پس از سالها اقدامات پمپ اولیه توسط دولتها در حال حاضر بزرگترین جهان صنعتی است که تقریباً دو برابر تولید ناخالص داخلی است. بیهوده است که یک افت اقتصادی طولانی را دستگیر کنیم. همچنین انتظار می رود هزینه های دولت برای سال تا مارس به 106.40 تریلیون رکورد برسد ، زیرا مجموعه ای از بودجه های اضافی وضعیت مالی پیچیده کشور را تشدید می کند.
با نادیده گرفتن این س ofال که بانک مرکزی انگلیس در هنگام تصمیم گیری QE چقدر "استقلال" دارد ، سیاست گذاران در انگلیس ظاهراً در حال استفاده از کاهش کمی بیشتر به دلیل انقباض در عرضه پول هستند.
اوایل این هفته پس از انتشار اطلاعاتی از سوی BoE که انقباض در عرضه پول همراه با ضعف وام از سوی شرکت ها و خانوارها را نشان می داد ، چشم انداز اقدامات جدید بانک انگلیس (برای افزایش غیر مستقیم رشد) افزایش یافت. خبر کاهش اعتبار ، تحلیلگران سیتی را متقاعد کرد که هنگامی که هفته آینده جلسه کمتری از سیاست های پولی بانک را برگزار می کند ، دور جدیدی از تخفیف کمی اعلام خواهد شد.
BoE موج اول QE را در اوایل سال 2009 اعلام کرد و طی 200 ماه آینده 12 میلیارد پوند گیلت دولتی خریداری کرد. با گسترش اثرات بحران منطقه یورو در پاییز 2011 در کانال ، بانک اعلام کرد که در یک برنامه سه ماهه 75 میلیارد پوند دیگر گیلت خریداری خواهد کرد. اکنون در حال پایان است.
چاپ پول
تخفیف کمی توسط رسانه ها و تحلیل گران مالی "چاپ پول" نامیده شده است. با این حال ، بانک های مرکزی اظهار می کنند که استفاده از پول تازه ایجاد شده در QE متفاوت است. با استفاده از QE ، پول تازه ایجاد شده برای خرید اوراق قرضه دولتی یا سایر دارایی های مالی مورد استفاده قرار می گیرد ، در حالی که اصطلاح چاپ پول معمولاً به این معنی است که پول تازه ضرب شده برای تأمین مستقیم کسری های دولت یا پرداخت بدهی دولت (همچنین به عنوان درآمدزایی از بدهی دولت شناخته می شود) )
اولین استفاده مدرن امروزی از کاهش کمی
اصطلاح اصلی ژاپنی برای تسهیل کمی (量 的 金融 緩和 ، ryōteki kin'yū kanwa)) ، برای اولین بار توسط یک بانک مرکزی در انتشارات بانک ژاپن استفاده شد. بانک ژاپن سیاستی را با این نام در 19 مارس 2001 اتخاذ کرد. با این حال ، در اعلامیه رسمی پولی بانک ژاپن در این تاریخ هیچ استفاده ای از این عبارت (یا عبارتی با استفاده از "کمی") در اصل ژاپنی نشده است. بیانیه یا ترجمه انگلیسی آن. در واقع ، بانک ژاپن سالها ، از جمله اواخر فوریه 2001 ، ادعا می کرد که "کاهش کمی م effectiveثر نیست" و استفاده از آن را برای سیاست های پولی رد کرد.
کاهش کمی (QE) چیست؟
تخفیف کمی (QE) یک سیاست پولی است که توسط بانکهای مرکزی برای تحریک اقتصاد ملی در صورت بی اثر بودن سیاست پولی متعارف مورد استفاده قرار می گیرد. یک بانک مرکزی دارایی های مالی را خریداری می کند تا مقدار از پیش تعیین شده پول را به اقتصاد تزریق کند. این امر از سیاست معمول خرید یا فروش اوراق قرضه دولتی برای حفظ نرخ بهره بازار در یک مقدار مشخص مشخص متمایز می شود.
یک بانک مرکزی با خرید دارایی های مالی از بانک ها و سایر مشاغل بخش خصوصی با پول جدید ایجاد شده الکترونیکی ، تخفیف کمی را اعمال می کند. این اقدام باعث افزایش ذخایر مازاد بانک ها و همچنین افزایش قیمت دارایی های مالی خریداری شده می شود که بازده آنها را کاهش می دهد.
سیاست پولی انبساطی معمولاً شامل بانک مرکزی خرید اوراق قرضه کوتاه مدت دولتی به منظور کاهش نرخ بهره کوتاه مدت بازار است (با استفاده از ترکیبی از تسهیلات وام دهی ثابت. با این وجود ، وقتی نرخ های بهره کوتاه مدت یا به صفر برسند یا نزدیک به آن باشند) ، سیاست پولی عادی دیگر نمی تواند نرخ بهره را کاهش دهد. پس از آن ممکن است مقامات پولی از تخفیف کمی برای تحریک بیشتر اقتصاد با خرید دارایی با سررسید طولانی تر از اوراق قرضه کوتاه مدت دولت استفاده کنند و در نتیجه نرخ بهره بلند مدت بیشتر را کاهش دهد منحنی عملکرد
برای کمک به اطمینان از پایین آمدن تورم زیر هدف ، می توان از تخفیف کمی استفاده کرد. اگر بانک ها ذخایر اضافی را وام ندهند ، خطرات این سیاست موثرتر از آن است که برای اقدام در برابر تورم - منجر به تورم بالاتر ، یا به اندازه کافی موثر نیست -.
آیا کاهش کمی کار می کند؟
به گفته صندوق بین المللی پول ، سیاست های کاهش کمی بانک های مرکزی از ابتدای بحران مالی اواخر سال 2000 به کاهش ریسک های سیستمی پس از ورشکستگی برادران لیمن کمک کرده است. صندوق بین المللی پول اظهار داشت که این سیاست ها همچنین به بهبود اعتماد به نفس بازار و کاهش رکود در کشورهای G-7 در نیمه دوم سال 2009 کمک کرده است.
در نوامبر 2010 ، گروهی از اقتصاددانان و فعالان سیاسی جمهوری خواه محافظه کار نامه سرگشاده ای به رئیس بانک مرکزی فدرال ایالات متحده ، بن برنانکه ، در مورد کارآیی برنامه QE فدرال رزرو منتشر کردند. بانک فدرال پاسخ داد که اقدامات آنها نشان دهنده فضای اقتصادی بیکاری بالا و تورم پایین است.
اگر مقدار تخفیف بیش از حد تخمین زده شود و پول زیادی ایجاد شود ، کاهش کمی ممکن است باعث تورم بالاتر از حد مطلوب شود. در غیر اینصورت ، اگر بانکها تمایل به پرداخت وام به مشاغل کوچک و خانوارها برای دامن زدن به تقاضا نداشته باشند ، ممکن است شکست بخورد. تخفیف کمی می تواند روند کاهش میزان سود را کاهش دهد زیرا باعث کاهش بازده می شود. اما در چارچوب اقتصاد جهانی ، نرخ بهره پایین ممکن است به طور غیر مستقیم حباب های دارایی را در سایر اقتصادها ایجاد کند.
افزایش عرضه پول اثر تورمی دارد (همانطور که با افزایش نرخ تورم سالانه نشان داده می شود). یک فاصله زمانی بین رشد پول و تورم وجود دارد ، فشارهای تورمی مرتبط با رشد پول از QE می توانند قبل از اقدام بانک مرکزی برای مقابله با آنها ایجاد شود. درصورتی که اقتصاد سیستم از سرعت افزایش عرضه پول از محل کاهش برخوردار شود ، خطرات تورمی کاهش می یابد. اگر تولید در اقتصادی به دلیل افزایش عرضه پول افزایش یابد ، ممکن است ارزش یک واحد پولی نیز افزایش یابد ، حتی اگر ارز بیشتری در دسترس باشد.
به عنوان مثال ، اگر اقتصاد یک کشور افزایش قابل توجهی در تولید حداقل به میزان مبلغ بدهی کسب شده ایجاد کند ، فشارهای تورمی برابر می شوند. این تنها در صورتی اتفاق می افتد که بانک های عضو به جای احتکار وجه نقد اضافی ، پول اضافی را واقعاً وام دهند. در زمان تولید اقتصادی بالا ، بانک مرکزی همیشه این امکان را دارد که از طریق افزایش نرخ بهره یا سایر روش ها ، ذخایر را به سطوح بالاتر برگرداند ، و به طور موثر مراحل تخفیف داده شده را معکوس کند. در اقتصادهایی که تقاضای پولی نسبت به نرخ بهره بسیار کشش ناپذیر است ، یا نرخ بهره نزدیک به صفر است (علائمی که نشان دهنده دام نقدینگی است) ، می توان برای تقویت عرضه پولی و با فرض اینکه اقتصاد خوب است ، تخفیف کمی انجام داد زیر پتانسیل (در داخل مرزهای تولید) ، اثر تورمی اصلاً وجود ندارد یا خیلی کمتر.
افزایش حجم پول ، نرخ ارز یک کشور را در مقابل ارزهای دیگر کاهش می دهد. این ویژگی QE مستقیماً به نفع صادرکنندگان ساکن در کشور است که QE را انجام می دهند و بدهکارانی که بدهی های آنها با آن واحد پول انجام می شود ، به دلیل ارزآوری ارز و بدهی. با این حال ، با کاهش ارزش واقعی دارایی های آنها ، مستقیماً به طلبکاران و دارندگان ارز آسیب می زند. کاهش ارزش پول به طور مستقیم به واردکنندگان آسیب می زند زیرا هزینه کالاهای وارداتی با کاهش ارزش پول متورم می شود.
پول جدید را بانکها می توانند برای سرمایه گذاری در بازارهای در حال ظهور ، اقتصادهای مستقر در کالاها ، کالاها و فرصتهای غیر محلی به جای وام به مشاغل محلی که در گرفتن وام مشکل دارند ، استفاده کنند.
تغذیهژاپنکاهش کمی
« با خشک شدن جوهر در معامله ، رنج در یونان از بین نخواهد رفت یوگای فارکس »