16 Δεκεμβρίου • Σχόλια αγοράς • 4545 Προβολές • Comments Off στο Sacré Bleu, La Fin De L'Entente Cordiale
Ο γαλλικός όρος Entente Cordiale, που μεταφράστηκε ως «εγκάρδια συμφωνία» ή «εγκάρδια κατανόηση», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά το 1844 για να υποδηλώσει την αναγνώριση κοινών συμφερόντων μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας. Όταν χρησιμοποιείται σήμερα, ο όρος σημαίνει σχεδόν πάντα το δεύτερο Entente Cordiale, δηλαδή τη γραπτή και εν μέρει μυστική συμφωνία που υπεγράφη στο Λονδίνο μεταξύ των δύο δυνάμεων στις 8 Απριλίου 1904.
Η συμφωνία ήταν μια αλλαγή και για τις δύο χώρες. Η Γαλλία είχε απομονωθεί από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, κυρίως ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του γερμανού καγκελάριου Otto von Bismarck να απομακρύνει τη Γαλλία από πιθανούς συμμάχους, καθώς πιστεύεται ότι η Γαλλία θα μπορούσε ενδεχομένως να επιδιώξει εκδίκηση για την ήττα της στον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870–71.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε διατηρήσει μια πολιτική «θαυμάσιας απομόνωσης» στην ευρωπαϊκή ήπειρο για σχεδόν έναν αιώνα, παρεμβαίνοντας στις ηπειρωτικές υποθέσεις μόνο όταν κρίθηκε απαραίτητο για την προστασία των βρετανικών συμφερόντων και τη διατήρηση της ηπειρωτικής ισορροπίας εξουσίας. Η κατάσταση και για τις δύο χώρες άλλαξε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα.
Η αλλαγή είχε τις ρίζες της σε μια βρετανική απώλεια εμπιστοσύνης μετά τις ταπεινώσεις που βίωσαν κατά τη διάρκεια του παρατεταμένου πολέμου τους στον Δεύτερο Πόλεμο Boer και έναν αυξανόμενο φόβο ότι η χώρα ήταν απομονωμένη μπροστά σε μια δυνητικά επιθετική Γερμανία.
Ήδη από τον Μάρτιο του 1881, ο Γάλλος πολιτικός Λεόν Γκαμπέτα και ο τότε πρίγκιπας της Ουαλίας, Άλμπερτ Έντουαρντ, συναντήθηκαν στο Château de Breteuil για να συζητήσουν μια συμμαχία εναντίον της Γερμανίας. Ωστόσο, ο αγώνας για την Αφρική εμπόδισε τις χώρες να συμβιβαστούν. Με πρωτοβουλία του γραμματέα της αποικίας Joseph Chamberlain, πραγματοποιήθηκαν τρεις γύροι βρετανικών-γερμανικών συνομιλιών μεταξύ 1898 και 1901. Αφού ο Άλμπερτ Έντουαρντ έγινε βασιλιάς Έντουαρντ VII, αρνήθηκε να προσχωρήσει στην Τριπλή Συμμαχία, διέκοψε τις διαπραγματεύσεις με το Βερολίνο και αναβίωσε την ιδέα μιας βρετανικής-γαλλικής συμμαχίας ..
Η τρέχουσα ευγενική αίσθηση του tat, σχετικά με την προφανή διαμάχη μεταξύ ανώτερων αξιωματούχων στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, αποδεικνύεται ότι είναι μουσική στα αυτιά των συνηθισμένων υπόπτων στα κυριότερα μέσα ενημέρωσης του Ηνωμένου Βασιλείου. Παραδόξως το εφευρεθέν επιχείρημα φαίνεται τώρα να επικεντρώνεται σε ποια χώρα έχει την «καλύτερη χειρότερη» οικονομία και ποιος θα πρέπει να χάσει την βαθμολογία ΑΑΑ πρώτα.
Καθώς κάθε χώρα κοιτάζει υπνωτικά την οικονομική άβυσσο και η Μεγάλη Βρετανία οδηγείται σε ένα στυλ «θαυμάσιας απομόνωσης» που δεν έγινε μάρτυρας από τη δεκαετία του 1800, οι χώρες διαφωνούν για το ποιος θα έπρεπε να ωθηθεί πρώτα στα βάθη του απύθμεθου και απροσδιόριστου λάκκου. Η διαμάχη ήταν μια σκόπιμα σχεδιασμένη πολιτική, προκειμένου να αποπροσανατολίσει προσωρινά την προσοχή του κοινού μακριά από τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ωστόσο, ως κόλπο δημοσιότητας, η ραδιενεργή διάσπαση αυτού του πυρηνικού πολέμου των λέξεων θα είναι άμεση. Τα συλλογικά ευρωπαϊκά ηγετικά στελέχη των ηγετών θα πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στις κρίσιμες πτυχές της κατάρρευσης που αντιμετωπίζει η ζώνη, μια κατάρρευση από την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την απομόνωσή του, δεν μπορεί να μονωθεί ..
Η χθεσινή προειδοποίηση του επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ότι ο κόσμος κινδυνεύει να επαναλάβει την κατάθλιψη της δεκαετίας του 1930, εκτός εάν ληφθεί συντονισμένη δράση που συνεχίζει να αντηχεί γύρω από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ο ισχυρισμός έχει κυριαρχήσει σε πολλές από τις πρώτες σελίδες του Ηνωμένου Βασιλείου που μοιράζονται το κεντρικό στάδιο με την επίθεση της Γαλλίας στην πιστοληπτική ικανότητα της Βρετανίας AAA. Έχουν περάσει έντεκα ημέρες από τότε που η Standard & Poor's προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να μειώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας κατά δύο εγκοπές ως προς το αν η βαθμολογία της Γαλλίας μπορεί να δει το έτος έξω απομένει να δούμε.
Το ιταλικό κοινοβούλιο αναμένεται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό έκτακτης ανάγκης του τεχνοκράτη Mario Monti στις 11 π.μ. ώρα GMT (τοπική ώρα το μεσημέρι). Η ψηφοφορία κλήθηκε σε μια προσπάθεια του Μόντι να επιταχύνει την εφαρμογή του πακέτου λιτότητας του και να καθησυχάσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι μπορεί να κάνει τις αλλαγές που έχει υποσχεθεί. Έχουν περάσει λιγότερες από έξι εβδομάδες από τότε που η κυριαρχία του Μπερλουσκόνι ως πρωθυπουργού της Ιταλίας βυθίστηκε με άλλη ψήφο εμπιστοσύνης. Ο προϋπολογισμός πρέπει να περάσει, ούτε το κεντροδεξιό κόμμα PDL του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ή το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα δεν επιθυμούν να κατηγορηθούν για φλεγμονή της κρίσης.
ΕυρωζώνηΓαλλίαuk
« Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ χρησιμοποιεί τη λέξη «Δ» Το Triple Witching στο Freaky Friday δεν μπορεί να κάνει ένα ξόρκι σε ένα κακό στοίχημα σε ευρώ »
Sacré Bleu, La Fin De L'Entente Cordiale
16 Δεκεμβρίου • Σχόλια αγοράς • 4545 Προβολές • Comments Off στο Sacré Bleu, La Fin De L'Entente Cordiale
Ο γαλλικός όρος Entente Cordiale, που μεταφράστηκε ως «εγκάρδια συμφωνία» ή «εγκάρδια κατανόηση», χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα Αγγλικά το 1844 για να υποδηλώσει την αναγνώριση κοινών συμφερόντων μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας. Όταν χρησιμοποιείται σήμερα, ο όρος σημαίνει σχεδόν πάντα το δεύτερο Entente Cordiale, δηλαδή τη γραπτή και εν μέρει μυστική συμφωνία που υπεγράφη στο Λονδίνο μεταξύ των δύο δυνάμεων στις 8 Απριλίου 1904.
Η συμφωνία ήταν μια αλλαγή και για τις δύο χώρες. Η Γαλλία είχε απομονωθεί από τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, κυρίως ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του γερμανού καγκελάριου Otto von Bismarck να απομακρύνει τη Γαλλία από πιθανούς συμμάχους, καθώς πιστεύεται ότι η Γαλλία θα μπορούσε ενδεχομένως να επιδιώξει εκδίκηση για την ήττα της στον γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870–71.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε διατηρήσει μια πολιτική «θαυμάσιας απομόνωσης» στην ευρωπαϊκή ήπειρο για σχεδόν έναν αιώνα, παρεμβαίνοντας στις ηπειρωτικές υποθέσεις μόνο όταν κρίθηκε απαραίτητο για την προστασία των βρετανικών συμφερόντων και τη διατήρηση της ηπειρωτικής ισορροπίας εξουσίας. Η κατάσταση και για τις δύο χώρες άλλαξε την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα.
Η αλλαγή είχε τις ρίζες της σε μια βρετανική απώλεια εμπιστοσύνης μετά τις ταπεινώσεις που βίωσαν κατά τη διάρκεια του παρατεταμένου πολέμου τους στον Δεύτερο Πόλεμο Boer και έναν αυξανόμενο φόβο ότι η χώρα ήταν απομονωμένη μπροστά σε μια δυνητικά επιθετική Γερμανία.
Ήδη από τον Μάρτιο του 1881, ο Γάλλος πολιτικός Λεόν Γκαμπέτα και ο τότε πρίγκιπας της Ουαλίας, Άλμπερτ Έντουαρντ, συναντήθηκαν στο Château de Breteuil για να συζητήσουν μια συμμαχία εναντίον της Γερμανίας. Ωστόσο, ο αγώνας για την Αφρική εμπόδισε τις χώρες να συμβιβαστούν. Με πρωτοβουλία του γραμματέα της αποικίας Joseph Chamberlain, πραγματοποιήθηκαν τρεις γύροι βρετανικών-γερμανικών συνομιλιών μεταξύ 1898 και 1901. Αφού ο Άλμπερτ Έντουαρντ έγινε βασιλιάς Έντουαρντ VII, αρνήθηκε να προσχωρήσει στην Τριπλή Συμμαχία, διέκοψε τις διαπραγματεύσεις με το Βερολίνο και αναβίωσε την ιδέα μιας βρετανικής-γαλλικής συμμαχίας ..
Η τρέχουσα ευγενική αίσθηση του tat, σχετικά με την προφανή διαμάχη μεταξύ ανώτερων αξιωματούχων στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, αποδεικνύεται ότι είναι μουσική στα αυτιά των συνηθισμένων υπόπτων στα κυριότερα μέσα ενημέρωσης του Ηνωμένου Βασιλείου. Παραδόξως το εφευρεθέν επιχείρημα φαίνεται τώρα να επικεντρώνεται σε ποια χώρα έχει την «καλύτερη χειρότερη» οικονομία και ποιος θα πρέπει να χάσει την βαθμολογία ΑΑΑ πρώτα.
Καθώς κάθε χώρα κοιτάζει υπνωτικά την οικονομική άβυσσο και η Μεγάλη Βρετανία οδηγείται σε ένα στυλ «θαυμάσιας απομόνωσης» που δεν έγινε μάρτυρας από τη δεκαετία του 1800, οι χώρες διαφωνούν για το ποιος θα έπρεπε να ωθηθεί πρώτα στα βάθη του απύθμεθου και απροσδιόριστου λάκκου. Η διαμάχη ήταν μια σκόπιμα σχεδιασμένη πολιτική, προκειμένου να αποπροσανατολίσει προσωρινά την προσοχή του κοινού μακριά από τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Ωστόσο, ως κόλπο δημοσιότητας, η ραδιενεργή διάσπαση αυτού του πυρηνικού πολέμου των λέξεων θα είναι άμεση. Τα συλλογικά ευρωπαϊκά ηγετικά στελέχη των ηγετών θα πρέπει τώρα να επικεντρωθούν στις κρίσιμες πτυχές της κατάρρευσης που αντιμετωπίζει η ζώνη, μια κατάρρευση από την οποία το Ηνωμένο Βασίλειο, παρά την απομόνωσή του, δεν μπορεί να μονωθεί ..
Η χθεσινή προειδοποίηση του επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ ότι ο κόσμος κινδυνεύει να επαναλάβει την κατάθλιψη της δεκαετίας του 1930, εκτός εάν ληφθεί συντονισμένη δράση που συνεχίζει να αντηχεί γύρω από τις χρηματοπιστωτικές αγορές. Ο ισχυρισμός έχει κυριαρχήσει σε πολλές από τις πρώτες σελίδες του Ηνωμένου Βασιλείου που μοιράζονται το κεντρικό στάδιο με την επίθεση της Γαλλίας στην πιστοληπτική ικανότητα της Βρετανίας AAA. Έχουν περάσει έντεκα ημέρες από τότε που η Standard & Poor's προειδοποίησε ότι θα μπορούσε να μειώσει την πιστοληπτική ικανότητα της Γαλλίας κατά δύο εγκοπές ως προς το αν η βαθμολογία της Γαλλίας μπορεί να δει το έτος έξω απομένει να δούμε.
Το ιταλικό κοινοβούλιο αναμένεται να ψηφίσει τον προϋπολογισμό έκτακτης ανάγκης του τεχνοκράτη Mario Monti στις 11 π.μ. ώρα GMT (τοπική ώρα το μεσημέρι). Η ψηφοφορία κλήθηκε σε μια προσπάθεια του Μόντι να επιταχύνει την εφαρμογή του πακέτου λιτότητας του και να καθησυχάσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι μπορεί να κάνει τις αλλαγές που έχει υποσχεθεί. Έχουν περάσει λιγότερες από έξι εβδομάδες από τότε που η κυριαρχία του Μπερλουσκόνι ως πρωθυπουργού της Ιταλίας βυθίστηκε με άλλη ψήφο εμπιστοσύνης. Ο προϋπολογισμός πρέπει να περάσει, ούτε το κεντροδεξιό κόμμα PDL του Σίλβιο Μπερλουσκόνι ή το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα δεν επιθυμούν να κατηγορηθούν για φλεγμονή της κρίσης.
ΕυρωζώνηΓαλλίαuk
« Η Κριστίν Λαγκάρντ του ΔΝΤ χρησιμοποιεί τη λέξη «Δ» Το Triple Witching στο Freaky Friday δεν μπορεί να κάνει ένα ξόρκι σε ένα κακό στοίχημα σε ευρώ »