14 Σεπ Σχόλια αγοράς • 14833 Προβολές • 4 Σχόλια για πτήση χρημάτων και τράβηγμα χρυσών δοντιών
Υπάρχει ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη που κρύβεται, το θέμα είναι η πτήση χρήματος και ανήκει στο ίδιο κουτί συζήτησης της Πανδώρας, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες δεν θα προτιμούσαν να είναι μέρος των τραπεζών «επενδυτικές συζητήσεις» για μεσημεριανό γεύμα ή δείπνο. .
«Άρχισα λοιπόν στο Barclays το μεσημεριανό γεύμα, πήρα όλα τα μετρητά μου έξω, αγόρασα οποιοδήποτε παλιό χρυσό στους ενεχυροδανειστήδες (τώρα κάνουν γέμιση δοντιών!), Στη συνέχεια έπεσα στο κατάστημα ανταλλαγής χρημάτων και αντάλλαξα τα χαρτονομίσματα μου για ; Francs, Yen, Krone, Aussies and Loonies..το μπλοκ πίσω από τον πάγκο σταμάτησε επιτέλους με το κουτσό "Loonies Sir?" αστείο τώρα, νομίζω ότι το καταλαβαίνει τελικά. "
«Παράξενο πώς επιμένουν στην ταυτότητα διαβατηρίου στο κατάστημα χρημάτων για να αλλάξουν μερικές εκατοντάδες λίρες. Ίσως η απόκρυψή του κάτω από το κρεβάτι δεν είναι τόσο καλή ιδέα, ίσως η «αστυνομία χρημάτων» να έρθει και να με ξυπνήσει στη μέση της νύχτας και να την ζητήσει πίσω, ή να μου δώσει μια προσοχή ενώ το μετατρέπω σε στερλίνα, ενώ κατάσχιση όλων χρυσό μου ... χαχαχαχα, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ ... έτσι; "
Η πτήση χρημάτων φαίνεται να συμβαίνει σε πολλά επίπεδα, από τα τραπεζικά ιδρύματα έως τους αρτοποιούς, η εμπιστοσύνη στα εθνικά νομίσματα διαφόρων χωρών ή κρατών, η απόδοση των επιτοκίων που προσφέρεται και η συνολική ασφάλεια πρέπει να βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα από την τραπεζική κρίση του 2008-2009. Το τελευταίο φήμη, η μετατροπή και η κατάθεση σε σκανδιναβικά νομίσματα ως ασφαλές καταφύγιο, μπορεί να επιταχυνθεί ιδιαίτερα τώρα που το ελβετικό φράγκο (προσωρινά ή με άλλο τρόπο) έχει χάσει την κατάσταση ασφαλούς καταφυγίου, ενώ το γιεν δεν μπορεί να διατηρήσει διαρκώς την κατάσταση του καταφυγίου.
Στην πραγματικότητα, η περιγραφή «καταφύγιο αποταμίευσης» των νομισμάτων θα μπορούσε (στα σημερινά χρόνια) να είναι ψευδές, τα νομίσματα θα μπορούσαν αντιστρόφως να βρίσκονται σε «κούρσα προς τα κάτω» καθώς οι θεσμικοί επενδυτές αναζητούν τις «καλύτερες από τις χειρότερες» διαθέσιμες επιλογές. Δεν είναι ότι υπάρχει πίστη στην πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης, ή οι επενδυτές πιστεύουν ότι η ελβετική κεντρική τράπεζα έχει ασκήσει εξαιρετική διαχείριση κατά τη διάρκεια των κρίσεων από το 2008, η κατάσταση του παραδείσου των γιεν και των φράγκων υπάρχει επειδή δεν είναι ευρώ, στερλίνα ή δολάρια ΗΠΑ.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες χάνουν καταθέσεις σε τεράστια επίπεδα, η κρίση χρέους έχει αφήσει πολλούς θεσμικούς και ιδιωτικούς καταθέτες να φοβούνται. Οι καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες έχουν μειωθεί κατά 19% κατά το παρελθόν έτος, η μείωση των ιρλανδικών τραπεζικών καταθέσεων ήταν θεαματική, κοντά στο 40% τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες. Οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες της ΕΕ δανείζουν λιγότερο μεταξύ τους, ενώ οι εταιρείες χρηματαγοράς των ΗΠΑ έχουν μειώσει σημαντικά την έκθεσή τους στις περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτή η συμπεριφορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ιδιαίτερα σημαντική δεδομένου ότι είναι συμπτωματική των μηνών πριν από την πιστωτική κρίση 2007-2009.
Ενώ η ΕΚΤ έχει ανεβεί στο επίπεδο για να προσφέρει βοήθεια έως και 500 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι ίδιες τράπεζες επιταχύνουν το δανεισμό, προσπαθώντας να παραμείνουν στην επιπλέον έγχυση ρευστότητας, ενώ οι καταθέσεις αιμορραγούν δεν μπορούν να είναι βιώσιμες.
Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης και η κατάθεση χρημάτων στο εσωτερικό δεν είναι αποκλειστικά η προστασία των ελληνικών και ιρλανδικών τραπεζών ή άλλων τραπεζών των PIIGS, η Γερμανία υπέστη πτώση δώδεκα τοις εκατό από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από το 2010 και μείωση 28% από το 2008. Στη Γαλλία παρόμοιες καταθέσεις έχουν συρρικνώθηκε κατά 6% από το 2010 και η Ισπανία σημείωσε πτώση 14% από τον Μάιο του 2010. Αλλά εδώ είναι ένα εντυπωσιακό αίνιγμα και σύγκριση για το γιατί, παρά τη δέσμευση κυβερνήσεων όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΚΤ να διαχωρίσουν τα χρήματα λιανικής και επένδυσης, πρέπει να ανησυχείτε για τους ιδιώτες που υιοθετούν τη συμπεριφορά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Στην Ιταλία οι λιανικές καταθέσεις μειώθηκαν μόνο κατά 1% από το 2010, αλλά άλλες εκροές από θεσμικούς καταθέτες έχουν συρρικνωθεί κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ την ίδια περίοδο, μια πτώση 13% που επιβεβαιώθηκε από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ιταλίας και της ΕΚΤ. Εάν οι μικροί επενδυτές υιοθετούσαν τις ίδιες πρακτικές πτήσης χρημάτων με τα ιδρύματα, τότε το κεφάλαιο των τραπεζών θα μπορούσε να δοκιμαστεί σοβαρά. Τα στοιχεία για καθαρά λιανικές καταθέσεις είναι δύσκολο να επιβεβαιωθούν, ωστόσο, η αποδεκτή σοφία είναι ότι αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% του συνόλου. Οι λιανικοί επενδυτές στην Ιταλία κατέχουν επίσης περίπου το 63% του τραπεζικού χρέους υπό μορφή ομολόγων, δεδομένου ότι «υπόσχονται να πληρώσουν» έως 5% έναντι ενός μέσου όρου 0.88% στις κανονικές καταθέσεις χρημάτων, η έλξη είναι προφανής. Ωστόσο, μια κοσμική πτήση από ιταλικές τράπεζες από πελάτες λιανικής θα μπορούσε να είναι τερματική.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες συνεχίζουν να πλησιάζουν την ΕΚΤ για βοήθεια, ελληνικές και ιρλανδικές τράπεζες έλαβαν συνολικά 100 δισεκατομμύρια ευρώ τον Αύγουστο και η Πορτογαλία και η Ισπανία περίπου το ίδιο. Τα δάνεια που γίνονται σε αντάλλαγμα για ομόλογα σε αυτό το στάδιο, ενώ υπάρχει πιθανή μετάδοση, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνο με ορισμένους σχολιαστές να το παρομοιάζουν με τη στάθμευση σκουπιδιών χωρίς να γεμίζουν γη. Οι τράπεζες εκτός Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας διατρέχουν κίνδυνο 1.7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε δάνεια προς τις κυβερνήσεις και τις εταιρείες αυτών των χωρών, καθώς και εγγυήσεις και συμβόλαια παραγώγων, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Για οποιονδήποτε ελαφρώς μπερδεμένος ως προς το πού βρίσκεται ο κίνδυνος και ποιο θα μπορούσε να είναι το απόλυτο χάπι, υπάρχει ο αριθμός και γι 'αυτό ο Tim Geithner συλλέγει τα μίλια του αέρα και χτυπά την κάρτα American Express
Οι Έλληνες δανειστές κατέχουν περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ του κρατικού χρέους της κυβέρνησής τους. Εάν πάρουν απώλειες 40% ή περισσότερο σε αυτά τα ομόλογα, θα εξαλείψει όλο το κεφάλαιο που κατέχουν οι τράπεζες της χώρας σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τα ομόλογα ελληνικού δημοσίου έχουν ήδη μειωθεί κατά 60% στη δευτερογενή αγορά, σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το Bloomberg. Εκτός από το φόβο μιας μετατροπής δραχμής, οι εύποροι Έλληνες μεταφέρουν χρήματα από τη χώρα για να αποφύγουν να γίνουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί στόχοι για τους φορολογούμενους. Αυτή η δυναμική λειτουργεί επίσης στην Ιταλία και αναμφίβολα υπήρξε μια σιωπηλή πρακτική στην Ιρλανδία εδώ και αρκετό καιρό.
Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν καταφύγει τώρα στη μεταφορά χρημάτων από την περιοχή θα μπορούσε είτε να θεωρηθεί ως η απόλυτη προδοσία είτε ειρωνικό, δεδομένου ότι τα θεσμικά όργανα εμπιστεύονται την Fed πέρα από τις τράπεζες που εκδίδουν. Τα μετρητά που διατηρούν οι ξένες τράπεζες στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχουν διπλασιαστεί στα 979 δισεκατομμύρια δολάρια στα τέλη Αυγούστου από 443 δισεκατομμύρια δολάρια στα τέλη Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Fed. Εάν η ΕΚΤ είναι συνεπής σε αυτήν την ενέργεια, τότε ο βρόχος προδοσίας είναι πλήρης. Εάν η κεντρική τράπεζα έχει τόσο έλλειψη εμπιστοσύνης στο δικό της νόμισμα που κλείνει τα μάτια και ενθαρρύνει ενεργά την πτήση προς το δολάριο ΗΠΑ, το οποίο με τη σειρά του χρεώνει τεράστιες καταθέσεις, πράγμα που δίνει αρνητικά επιτόκια σε αντάλλαγμα για την ασφάλεια, τότε πραγματικά ένα νέο χαμηλό και ο Nadir έχει επιτευχθεί.
Για όσους από εμάς δεν μπορούν να μεταφέρουν ένα δισεκατομμύριο περίπου στην τράπεζα Mellon της Νέας Υόρκης ίσως το κατάστημα χρημάτων, οι ενεχυροδανειστήρες και το στρώμα θα μπορούσαν να αποδειχθούν τα ασφαλή καταφύγια μας. Απλώς βεβαιωθείτε ότι έχετε ενεργοποιήσει την αλυσίδα της πόρτας όταν απαντάτε στην πόρτα τη νύχτα και πάντα ζητάτε απόδειξη ταυτότητας.
Ευρωζώνηfxccπτήση χρημάτων
« Η ανεργία των ΗΠΑ οδηγεί στην αύξηση της φτώχειας Το όνομα Bond, Eurobond »
Πτήση χρημάτων και τράβηγμα χρυσών δοντιών
14 Σεπ Σχόλια αγοράς • 14833 Προβολές • 4 Σχόλια για πτήση χρημάτων και τράβηγμα χρυσών δοντιών
Υπάρχει ένα φαινόμενο που συμβαίνει σε ολόκληρη την Ευρώπη που κρύβεται, το θέμα είναι η πτήση χρήματος και ανήκει στο ίδιο κουτί συζήτησης της Πανδώρας, οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες δεν θα προτιμούσαν να είναι μέρος των τραπεζών «επενδυτικές συζητήσεις» για μεσημεριανό γεύμα ή δείπνο. .
«Άρχισα λοιπόν στο Barclays το μεσημεριανό γεύμα, πήρα όλα τα μετρητά μου έξω, αγόρασα οποιοδήποτε παλιό χρυσό στους ενεχυροδανειστήδες (τώρα κάνουν γέμιση δοντιών!), Στη συνέχεια έπεσα στο κατάστημα ανταλλαγής χρημάτων και αντάλλαξα τα χαρτονομίσματα μου για ; Francs, Yen, Krone, Aussies and Loonies..το μπλοκ πίσω από τον πάγκο σταμάτησε επιτέλους με το κουτσό "Loonies Sir?" αστείο τώρα, νομίζω ότι το καταλαβαίνει τελικά. "
«Παράξενο πώς επιμένουν στην ταυτότητα διαβατηρίου στο κατάστημα χρημάτων για να αλλάξουν μερικές εκατοντάδες λίρες. Ίσως η απόκρυψή του κάτω από το κρεβάτι δεν είναι τόσο καλή ιδέα, ίσως η «αστυνομία χρημάτων» να έρθει και να με ξυπνήσει στη μέση της νύχτας και να την ζητήσει πίσω, ή να μου δώσει μια προσοχή ενώ το μετατρέπω σε στερλίνα, ενώ κατάσχιση όλων χρυσό μου ... χαχαχαχα, αυτό δεν θα συμβεί ποτέ ... έτσι; "
Η πτήση χρημάτων φαίνεται να συμβαίνει σε πολλά επίπεδα, από τα τραπεζικά ιδρύματα έως τους αρτοποιούς, η εμπιστοσύνη στα εθνικά νομίσματα διαφόρων χωρών ή κρατών, η απόδοση των επιτοκίων που προσφέρεται και η συνολική ασφάλεια πρέπει να βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα από την τραπεζική κρίση του 2008-2009. Το τελευταίο φήμη, η μετατροπή και η κατάθεση σε σκανδιναβικά νομίσματα ως ασφαλές καταφύγιο, μπορεί να επιταχυνθεί ιδιαίτερα τώρα που το ελβετικό φράγκο (προσωρινά ή με άλλο τρόπο) έχει χάσει την κατάσταση ασφαλούς καταφυγίου, ενώ το γιεν δεν μπορεί να διατηρήσει διαρκώς την κατάσταση του καταφυγίου.
Στην πραγματικότητα, η περιγραφή «καταφύγιο αποταμίευσης» των νομισμάτων θα μπορούσε (στα σημερινά χρόνια) να είναι ψευδές, τα νομίσματα θα μπορούσαν αντιστρόφως να βρίσκονται σε «κούρσα προς τα κάτω» καθώς οι θεσμικοί επενδυτές αναζητούν τις «καλύτερες από τις χειρότερες» διαθέσιμες επιλογές. Δεν είναι ότι υπάρχει πίστη στην πολιτική της ιαπωνικής κυβέρνησης, ή οι επενδυτές πιστεύουν ότι η ελβετική κεντρική τράπεζα έχει ασκήσει εξαιρετική διαχείριση κατά τη διάρκεια των κρίσεων από το 2008, η κατάσταση του παραδείσου των γιεν και των φράγκων υπάρχει επειδή δεν είναι ευρώ, στερλίνα ή δολάρια ΗΠΑ.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες χάνουν καταθέσεις σε τεράστια επίπεδα, η κρίση χρέους έχει αφήσει πολλούς θεσμικούς και ιδιωτικούς καταθέτες να φοβούνται. Οι καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες έχουν μειωθεί κατά 19% κατά το παρελθόν έτος, η μείωση των ιρλανδικών τραπεζικών καταθέσεων ήταν θεαματική, κοντά στο 40% τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες. Οι χρηματοπιστωτικές εταιρείες της ΕΕ δανείζουν λιγότερο μεταξύ τους, ενώ οι εταιρείες χρηματαγοράς των ΗΠΑ έχουν μειώσει σημαντικά την έκθεσή τους στις περισσότερες ευρωπαϊκές τράπεζες. Αυτή η συμπεριφορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι ιδιαίτερα σημαντική δεδομένου ότι είναι συμπτωματική των μηνών πριν από την πιστωτική κρίση 2007-2009.
Ενώ η ΕΚΤ έχει ανεβεί στο επίπεδο για να προσφέρει βοήθεια έως και 500 δισεκατομμυρίων ευρώ, οι ίδιες τράπεζες επιταχύνουν το δανεισμό, προσπαθώντας να παραμείνουν στην επιπλέον έγχυση ρευστότητας, ενώ οι καταθέσεις αιμορραγούν δεν μπορούν να είναι βιώσιμες.
Αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης και η κατάθεση χρημάτων στο εσωτερικό δεν είναι αποκλειστικά η προστασία των ελληνικών και ιρλανδικών τραπεζών ή άλλων τραπεζών των PIIGS, η Γερμανία υπέστη πτώση δώδεκα τοις εκατό από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από το 2010 και μείωση 28% από το 2008. Στη Γαλλία παρόμοιες καταθέσεις έχουν συρρικνώθηκε κατά 6% από το 2010 και η Ισπανία σημείωσε πτώση 14% από τον Μάιο του 2010. Αλλά εδώ είναι ένα εντυπωσιακό αίνιγμα και σύγκριση για το γιατί, παρά τη δέσμευση κυβερνήσεων όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η ΕΚΤ να διαχωρίσουν τα χρήματα λιανικής και επένδυσης, πρέπει να ανησυχείτε για τους ιδιώτες που υιοθετούν τη συμπεριφορά των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Στην Ιταλία οι λιανικές καταθέσεις μειώθηκαν μόνο κατά 1% από το 2010, αλλά άλλες εκροές από θεσμικούς καταθέτες έχουν συρρικνωθεί κατά 100 δισεκατομμύρια ευρώ την ίδια περίοδο, μια πτώση 13% που επιβεβαιώθηκε από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ιταλίας και της ΕΚΤ. Εάν οι μικροί επενδυτές υιοθετούσαν τις ίδιες πρακτικές πτήσης χρημάτων με τα ιδρύματα, τότε το κεφάλαιο των τραπεζών θα μπορούσε να δοκιμαστεί σοβαρά. Τα στοιχεία για καθαρά λιανικές καταθέσεις είναι δύσκολο να επιβεβαιωθούν, ωστόσο, η αποδεκτή σοφία είναι ότι αντιπροσωπεύουν περίπου το 10% του συνόλου. Οι λιανικοί επενδυτές στην Ιταλία κατέχουν επίσης περίπου το 63% του τραπεζικού χρέους υπό μορφή ομολόγων, δεδομένου ότι «υπόσχονται να πληρώσουν» έως 5% έναντι ενός μέσου όρου 0.88% στις κανονικές καταθέσεις χρημάτων, η έλξη είναι προφανής. Ωστόσο, μια κοσμική πτήση από ιταλικές τράπεζες από πελάτες λιανικής θα μπορούσε να είναι τερματική.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες συνεχίζουν να πλησιάζουν την ΕΚΤ για βοήθεια, ελληνικές και ιρλανδικές τράπεζες έλαβαν συνολικά 100 δισεκατομμύρια ευρώ τον Αύγουστο και η Πορτογαλία και η Ισπανία περίπου το ίδιο. Τα δάνεια που γίνονται σε αντάλλαγμα για ομόλογα σε αυτό το στάδιο, ενώ υπάρχει πιθανή μετάδοση, θεωρείται εξαιρετικά επικίνδυνο με ορισμένους σχολιαστές να το παρομοιάζουν με τη στάθμευση σκουπιδιών χωρίς να γεμίζουν γη. Οι τράπεζες εκτός Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας και Ισπανίας διατρέχουν κίνδυνο 1.7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε δάνεια προς τις κυβερνήσεις και τις εταιρείες αυτών των χωρών, καθώς και εγγυήσεις και συμβόλαια παραγώγων, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Για οποιονδήποτε ελαφρώς μπερδεμένος ως προς το πού βρίσκεται ο κίνδυνος και ποιο θα μπορούσε να είναι το απόλυτο χάπι, υπάρχει ο αριθμός και γι 'αυτό ο Tim Geithner συλλέγει τα μίλια του αέρα και χτυπά την κάρτα American Express
Οι Έλληνες δανειστές κατέχουν περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ του κρατικού χρέους της κυβέρνησής τους. Εάν πάρουν απώλειες 40% ή περισσότερο σε αυτά τα ομόλογα, θα εξαλείψει όλο το κεφάλαιο που κατέχουν οι τράπεζες της χώρας σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τα ομόλογα ελληνικού δημοσίου έχουν ήδη μειωθεί κατά 60% στη δευτερογενή αγορά, σύμφωνα με στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από το Bloomberg. Εκτός από το φόβο μιας μετατροπής δραχμής, οι εύποροι Έλληνες μεταφέρουν χρήματα από τη χώρα για να αποφύγουν να γίνουν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί στόχοι για τους φορολογούμενους. Αυτή η δυναμική λειτουργεί επίσης στην Ιταλία και αναμφίβολα υπήρξε μια σιωπηλή πρακτική στην Ιρλανδία εδώ και αρκετό καιρό.
Το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές έχουν καταφύγει τώρα στη μεταφορά χρημάτων από την περιοχή θα μπορούσε είτε να θεωρηθεί ως η απόλυτη προδοσία είτε ειρωνικό, δεδομένου ότι τα θεσμικά όργανα εμπιστεύονται την Fed πέρα από τις τράπεζες που εκδίδουν. Τα μετρητά που διατηρούν οι ξένες τράπεζες στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ έχουν διπλασιαστεί στα 979 δισεκατομμύρια δολάρια στα τέλη Αυγούστου από 443 δισεκατομμύρια δολάρια στα τέλη Φεβρουαρίου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Fed. Εάν η ΕΚΤ είναι συνεπής σε αυτήν την ενέργεια, τότε ο βρόχος προδοσίας είναι πλήρης. Εάν η κεντρική τράπεζα έχει τόσο έλλειψη εμπιστοσύνης στο δικό της νόμισμα που κλείνει τα μάτια και ενθαρρύνει ενεργά την πτήση προς το δολάριο ΗΠΑ, το οποίο με τη σειρά του χρεώνει τεράστιες καταθέσεις, πράγμα που δίνει αρνητικά επιτόκια σε αντάλλαγμα για την ασφάλεια, τότε πραγματικά ένα νέο χαμηλό και ο Nadir έχει επιτευχθεί.
Για όσους από εμάς δεν μπορούν να μεταφέρουν ένα δισεκατομμύριο περίπου στην τράπεζα Mellon της Νέας Υόρκης ίσως το κατάστημα χρημάτων, οι ενεχυροδανειστήρες και το στρώμα θα μπορούσαν να αποδειχθούν τα ασφαλή καταφύγια μας. Απλώς βεβαιωθείτε ότι έχετε ενεργοποιήσει την αλυσίδα της πόρτας όταν απαντάτε στην πόρτα τη νύχτα και πάντα ζητάτε απόδειξη ταυτότητας.
Ευρωζώνηfxccπτήση χρημάτων
« Η ανεργία των ΗΠΑ οδηγεί στην αύξηση της φτώχειας Το όνομα Bond, Eurobond »