Honger seekoeie en kwantitatiewe verligting
Dit is 'n wedloop, dit is 'n jaagtog, maak gou om hul gesig te voed! Wie sal wen? Niemand weet nie! Voer die honger hip-ip-pos! Honger honger seekoeie! (maak oop en daar gaan dit!)
Met die koms van webwerwe, soos die oorspronklike vriende, het die webwerf weer verenig en onlangs het Facebook relatief eenvoudig geword om baie van u ou vriende en kontakte op te spoor. As u egter eers 'n sekere ouderdom bereik het, vra u u af waar u sou gaan met u herwinningsmissie, aangesien u deur die jare duisende mense ontmoet het en honderde kontakte en vriende gemaak het.
Ek kyk hoe my oudste kinders op Facebook met hul vriende kommunikeer en besef dat hierdie nuwe verskynsels vir hulle is. Nie net as gevolg van die feit dat dit hul 'ruimte' is en 'die toevoeging van jou pa op Facebook sal regtig lam wees nie' (ek het die verwerping die hoof gebied), maar omdat hulle met die tegnologie en verskynsels groot geword het soos dit ontwikkel het, sal hulle eenvoudig , verwyder en kontak met kontakte verloor, miskien op 'n soortgelyke manier as wat die meeste van ons oor die dekades heen het, sal dit natuurlik word.
Dit is egter onvermydelik dat u van tyd tot tyd wonder hoe dit met ou vriende gaan, veral diegene wat 'n werklike invloed op u gehad het. Ek het 'n vriend gehad wat die skitterendste insig gehad het oor wat op die oog af die ingewikkeldste kwessies was. Sy het 'n 'Marilyn Monroe'-sjarme gehad, haar onskuld, gekombineer met haar blonde hare, vlymskerp verstand en weiering om te glo hoe pragtig sy was (sowel intellektueel as fisies), het haar skitterende geselskap gemaak. Sy het haar insigte versamel oor nuusgebeure uit 'n kindernuusprogram genaamd News-round. Gewoonlik 'n nuusbytprogram van vyf minute wat die nuus tot kinderagtige vlakke versprei; "Dit is alles wat ek nodig het, ek het nie tyd om na al die ingewikkelde menings te luister nie, ek wil net die nuutste nuus aan my verduidelik in woorde verstaan." Ek dink gereeld hieraan as ek deur die nuuskanale blaai.
In die Verenigde Koninkryk het ek toegang tot die BBC, ITV, SKY, Al Jazeera, CNN, Bloomberg en die Russiese TV-stasie RT-nuus. RT-nuus dien as my (effens meer gesofistikeerde) weergawe van my vriend se nuusronde-program, dit bied ook 'n uitstekende 'buffer' teenoor die onophoudelike propaganda wat ander staatsbeheerde of uiters korporatiewe uitsendings bied. U weet dat RT net so pro Rusland is as wat BBC die Britse regering is, en dit is die 'balans' van mening wat u die geleentheid bied om al die inligting, boodskappe en menings waarmee u gebombardeer word, te versprei in 'n vorm van onmiddellike samehangende waarheid.
As ek ekonomiese teorieë uitlê, gebruik ek tegnieke en voorbeelde wat baie van ons sal verstaan. Ek vind dit veral nuttig as ek met my kinders gesels. My oudste seun studeer nou ekonomie in die sesde vorm, en sommige van die besprekings en lesse wat ons gehad het toe hy jonger was, het ongetwyfeld sy verbeelding aangewakker oor die onderwerp. Een so 'n bespreking wat ons gehad het (en ek het dit onlangs met sy jonger broer vertel) was om hul Hungry Hippos-speletjie te gebruik in verhouding tot die likiditeits- en solvensieprobleme wat ons sedert 2007 ervaar.
Die spel word deur twee tot vier spelers gespeel en word deur die vervaardiger aanbeveel vir kinders van 3 jaar en ouer. Die doel van die spel is om die seekoei van die speler soveel as moontlik van die twintig wit plastiek-albasters op die speelveld te laat "verteer". Die speler druk 'n hefboom aan die agterkant van sy seekoei wat die mond van die seekoei laat oopgaan, na die middel van die bord uitsteek, sluit en intrek. Albasters word teruggetrek in 'n depressie in die seekoei, sodat hulle nie weer in die spel dryf sodra dit behoorlik verbruik is nie. Speel eindig wanneer al die albasters deur die seekoeie verteer is. Die skudding van die liggewig speelveld tydens speel, veral as kinders op die hefbome stamp om hul seekoeie albasters te laat vang, gee 'n sterk ewekansige element in die spel. Die spel is ook baie hard, met die voortdurende geklap van die seekoeihefbome en die bons van albasters op die plastiekbord.
Nadat u al die balle in die konkaafvormige arena gegooi het, terwyl die seekoeie aggressief oor die balle baklei terwyl hulle om die arena draai, word sommige spelers oulik deur tegnieke te ontwikkel wat hulle glo, en wag miskien geduldig om die dwalende 'af te kop' balle. Daar is ongetwyfeld net een metode wat deur die jare met verskillende tegnieke geëksperimenteer het; wees eerste. Vang soveel as moontlik van die eiesinnige balle aggressief vas, om net so kort as moontlik te wees om as die wenner aangewys te word. Maar wat gebeur volgende? Wel, jy tel al die balle op, maak 'n aantekening van wie gewen het en herhaal dan die ingooi van die balle totdat die seekoeie se balle op is, en weer 'eis' om weer gevoer te word.
In 'n kortverhaal uit 1990 gepubliseer in The New Yorker (en sarkasties vernoem na die spel) skryf Edward Allen: 'Die doel van die spel is om u handvatsel so vinnig as moontlik weer af te druk, sonder ritme, geen tydsberekening nie. , slam-slam-slam net as jou seekoei uitstoot om marmer na marmer van die speloppervlak af te gryp ... "
As u gevra word om te verduidelik wat sedert 2007/2008 met die stelsel verkeerd geloop het, kan u baie slegter vaar as om die Hungry Hippos-analogie te gebruik ...
U kan die vier hoofspelers benoem as die ECB, die IMF, die FED en die BoE as die Honger Seekoeie. Die IMF dien as die afleweringsmeganisme van die balle en ook as 'n speler wat die balle minder aggressief jag. Dit hou verband met bydraes van die ander spelers se eiesinnige tegnieke, dit beplan om laaste te kom op dieselfde manier as wat 'n pa sou doen as hy met kinders speel. Die ECB, FED en BoE, wat voorheen besluit het oor die hoeveelheid balle wat gespeel moes word, het daarna vir die res van die balle gejag in 'n geveg tot die einde. Sodra al die balle weg is, is die spel verby. Ten einde 'n nuwe wedstryd te kan begin, moet hulle die balle bymekaarmaak en dan weer in die arena sit vir die deelnemers om weer te speel.
Maar wat as die spelreëls effens sou verander, dan het die seekoeie nou die balle uit die oorspronklike spel geneem en net daar gesit en geweier om dit terug te gee, of geweier om die spel weer te speel totdat 'n nuwe reeks balle geplaas is. die arena? Wat as hulle dit keer op keer gedoen het totdat daar nêrens nuwe balle oor was nie? Kom ons daaraan dink, pas hierdie beskrywing perfek as 'n metafoor vir die gedrag van die belangrikste beleggings- en kleinhandelbanke (teenoor die sentrale banke) sedert 2008/2009?
Sê nou daar was veertig spelers in 'n reuse-arena in plaas van dat daar vier spelers was? Die sentrale banke en die IMF lewer die balle af, maar neem nie deel aan die spel nie, hulle gooi bloot al die balle in die arena en laat die veertig spelers hul eie ingewikkelde tegnieke in die spel uitdink om te sien wie die bal eers kan neem?
Dan word die banke slim, in plaas van die 'basiese' seekoei te gebruik, vind die banke slim seekoeie uit wat vinniger en slimmer is as die opposisie se seekoeie. As die spel verby is, wat baie langer duur as die oorspronklike speletjie, sit die veertig spelers daar in stilte, emosieloos. Nadat hulle die eerste reeks balle geoes het, weier hulle om die spel te speel totdat meer balle in die arena geplaas word. Stel u voor dat u die eerste keer met platinumballe begin, dan goud, dan palladium, dan silwer, koper, lood ..?
Elke keer as die wedstryd gespeel word, word die waarde van die balle al hoe minder totdat daar niks van waarde is wat u in die arena kan plaas vir al die veertig deelnemers om oor te veg nie. Die spel bereik 'n natuurlike einde, want daar is niks wat meer werd is om in die arena te plaas nie. Maar hier is die beskrywing en bespreking eindig dikwels .. 'Maar pa, in u verskillende weergawe van Hungry Nijlpaaie as ons met waardevolle balle soos goud, silwer begin en met lood eindig totdat daar niks anders oor is om die Nijlpaaie te gee om te speel nie om te baklei, moet hulle nog al die balle hê, hulle kan nêrens heen gegaan het nie, wanneer sal hulle dit teruggee? '
Verskaf u antwoorde in ons afdeling vir kommentaar: 'n tienjarige, 'n sestienjarige en 'n paar duisend ekonome moet die antwoord weet ...
« China Whispers..dan SKREE Voorrade wat val as gevolg van die skuldkrisis in die eurosone »
