19 Sep • Markkommentare • 6372 Uitsigte • Comments Off oor brandstof vir nadenke
Die Verenigde State is die wêreld se grootste produsent van etanolbrandstof. Die VSA het 50.0 miljard liter etanolbrandstof in 2010 geproduseer. Etanolbrandstof word hoofsaaklik in die VSA gebruik as 'n suurstof vir petrol. In 2009, van al die etanolbrandstof wat in die land verbruik is, is 99% as etanol in gasohol verbruik. Die meeste Amerikaanse etanol word uit mielies vervaardig en die vereiste elektrisiteit vir die distilleerderye is afkomstig van steenkoolaanlegte, die debat gaan oor hoe volhoubaar mielie-gebaseerde bio-etanol is om fossielbrandstowwe in voertuie te vervang. Die besware en kontroversie hou verband met die groot hoeveelheid bewerkbare grond wat benodig word vir gewasse en die impak daarvan op wêreldgraanvoorsiening, direkte en indirekte grondgebruikveranderingseffekte, sowel as kwessies rakende die energiebalans en koolstofintensiteit wanneer die volle lewensiklus van etanol in ag geneem word. produksie.
Die katalisator vir die Arabiese Lente-rewolusie word dikwels toegeskryf aan die ses-en-twintigjarige Mohamed Bouazizi wat in die provinsiale dorp Sidi Bouzid, in Tunisië, gewoon het, hy het 'n universiteitsgraad gehad, maar geen werk nie. In 'n poging om 'n bestaan te maak het hy vrugte en groente sonder 'n lisensie in die strate begin verkoop. Die Tunisiese owerhede het hom voorgekeer en beslag gelê op sy produkte, in desperaatheid het hy homself op Saterdag 18 Desember 2010 aan die brand gesteek. Oproer het toe gevolg en veiligheidsmagte het die dorp vinnig afgesper. Die volgende Woensdag het 'n ander werklose jong man in Sidi Bouzid op 'n elektrisiteitspaal geklim, "nee vir ellende, nee vir werkloosheid" geskree, toe aan die drade geraak en homself geëlektrokus. Op Vrydag 16 September 2011, buite 'n bank in Piraeus ('n groot seehawe in Griekeland), het 'n klein sakeman homself in petrol gegooi en homself aan die brand gesteek. Sy desperate protes was blykbaar in woede oor sy mislukte besigheid en gebrek aan bankbystand.
Die mite wat deur die inskiklike Westerse media voortgesit word, is dat die Arabiese lente 'n reaksie was op totalitêre regimes op sigself, terwyl dit in werklikheid die totale mislukking van die ekonomie in sekere Arabiese state en naburige Afrika-streke veroorsaak het; hongersnood, ontbering en desperaatheid was so 'n groot faktor soos die begeerte vir regimeverandering. Die Arabiese lente-rewolusie het, in 'n voorheen ondenkbare parallel, nou na Israel uitgebrei. Die hoofstroommedia het die Tel Aviv-betogings grootliks geïgnoreer waar groot getalle oor opeenvolgende naweke bymekaargekom het om te protesteer teen 'n ekonomie wat ontspoor het. Ongelukkige inflasie, huispryse en huurgeld wat buite die bereik van die Israeliese middelklas is, stagnerende lone, groot vlakke van onaangetekende werkloosheid en 'n opgevoede middelklas wat, wantrouig en kwaad vir hul politieke leiers, nou verandering eis, veroorsaak vreedsame sosiale onrus . Skattings stel die getalle in die Tel Aviv-strate op ongeveer 300,000 3.3, met inagneming van die bevolkingsmaats ongeveer XNUMX miljoen, dit is 'n groot aantal wat die strate ingevaar het om te betoog.
Dit word al hoe moeiliker vir regimes en regerings om die bespreking oor die ware vlakke van inflasie wat stapelvoedsel en basiese items raak te vermy en om die oorsaak van daardie inflasie weg te steek. Die meerderheid van die VSA, VK en Europese burgers mag bloot hul skouers optrek en 'n moeë sug slaak wanneer hulle by die supermark-afrekening betaal, of by die petrolpomp terwyl hulle die veronderstelde 5% RPI op hul kwitansies ondersoek. Vir groot dele van die bevolking in die Midde-Ooste of Afrika is daardie styging van inflasie op basiese goedere egter literêr die verskil tussen lewe of dood, hongersnood of bestaan. Terwyl die Britse regering hul inflasiesyfers kan bereken deur 'n mandjie goedere, insluitend mobiele luitone, breëband, sky-tv en plasmaskermtelevisies, te bereken, vorm sulke luukses nie deel van die mandjie van keuses in armer dele van die wêreld nie. Brent-ruolie het hardnekkig bo $100 per vat gebly vir byna ses maande, basiese voedselkommoditeite het meedoënloos gestyg, terwyl Britse motoriste dalk kan klaarkom met 'n liter petrol wat oor drie jaar met 30% styg (aangesien hul werklike en inflasie-aangepaste salarisse staties bly) swakker wêreldburgers het geen hanteringstrategie nie. Met kos, brandstof en verblyf wat byna al hul koste verantwoordelik is, vanuit 'n posisie van 'n baie swak loon, is die verhoogde koste van graan en brandstof lewensgevaarlik.
Die wêreldwye inflasie wat sedert 2008 ervaar is, is as 'n direkte gevolg van die daaropvolgende kwantitatiewe verligting wat die VSA, die VK en Europese beleidmakers toegepas het om groot finansiële instellings te herkapitaliseer om "die stelsel te red". Die tweelingbeleid van zirp het ongetwyfeld veroorsaak dat hierdie oortollige likiditeit in spekulatiewe kommoditeite en aandele ingestorm het. Terwyl ekwiteitswaardes kan regstel, is die onvoorsiene en onbedoelde gevolg dat kommoditeitspryse nie mag daal nie. As olie op sowat $100 per vat bly, vir 'n verdere tydperk van ses tot twaalf maande, lyk die 'dubbele dip'-resessie 'n sekerheid.
Terwyl die voorste Europese ministers van finansies vergader om verdere meganismes te bespreek om 'n internasionale bankstelsel te versterk, wat hom weer op 'n afgrond bevind, is dit onwaarskynlik dat hulle openlik (vir openbare verbruik) sal debatteer oor die verdere verskriklike gevolge wat meer QE sal hê. Ongeag van meer QE wat onbeperkte hoeveelhede dollars skep, deur middel van sentrale banke vir 'n tydperk van drie maande, sal dit ook indirek kommoditeitspryse opstoot en die lewensgehalte en oorlewingsvooruitsigte van miljoene ernstig verswak. Wanneer meneer Geithner terugkeer na die motor, behep die VSA, sal hy miskien besin oor die reise wat die meeste Amerikaners onderneem. Terwyl sy gepantserde kavalkade die lughawe verlaat, kan hy diegene waarneem wat na kitskosrestaurante gaan, aangedryf deur motors op mielie-'voedsel', en dink dat sy "goed gedoen" hierdie naweek saam met sy Europese eweknieë in werklikheid 'n tydelike pleister vir Europa is en die VSA, maar 'n potensiële noodlottige wond vir armer en ontwikkelende nasies.
fxccmarkkommentareolie
« Europese ministers van finansies: die VSA moet 'n eie huis in orde kry Terminal Velocity, die IMF en Goldman Sachs doen die wiskunde »
Brandstof vir nadenke
19 Sep • Markkommentare • 6372 Uitsigte • Comments Off oor brandstof vir nadenke
Die Verenigde State is die wêreld se grootste produsent van etanolbrandstof. Die VSA het 50.0 miljard liter etanolbrandstof in 2010 geproduseer. Etanolbrandstof word hoofsaaklik in die VSA gebruik as 'n suurstof vir petrol. In 2009, van al die etanolbrandstof wat in die land verbruik is, is 99% as etanol in gasohol verbruik. Die meeste Amerikaanse etanol word uit mielies vervaardig en die vereiste elektrisiteit vir die distilleerderye is afkomstig van steenkoolaanlegte, die debat gaan oor hoe volhoubaar mielie-gebaseerde bio-etanol is om fossielbrandstowwe in voertuie te vervang. Die besware en kontroversie hou verband met die groot hoeveelheid bewerkbare grond wat benodig word vir gewasse en die impak daarvan op wêreldgraanvoorsiening, direkte en indirekte grondgebruikveranderingseffekte, sowel as kwessies rakende die energiebalans en koolstofintensiteit wanneer die volle lewensiklus van etanol in ag geneem word. produksie.
Die katalisator vir die Arabiese Lente-rewolusie word dikwels toegeskryf aan die ses-en-twintigjarige Mohamed Bouazizi wat in die provinsiale dorp Sidi Bouzid, in Tunisië, gewoon het, hy het 'n universiteitsgraad gehad, maar geen werk nie. In 'n poging om 'n bestaan te maak het hy vrugte en groente sonder 'n lisensie in die strate begin verkoop. Die Tunisiese owerhede het hom voorgekeer en beslag gelê op sy produkte, in desperaatheid het hy homself op Saterdag 18 Desember 2010 aan die brand gesteek. Oproer het toe gevolg en veiligheidsmagte het die dorp vinnig afgesper. Die volgende Woensdag het 'n ander werklose jong man in Sidi Bouzid op 'n elektrisiteitspaal geklim, "nee vir ellende, nee vir werkloosheid" geskree, toe aan die drade geraak en homself geëlektrokus. Op Vrydag 16 September 2011, buite 'n bank in Piraeus ('n groot seehawe in Griekeland), het 'n klein sakeman homself in petrol gegooi en homself aan die brand gesteek. Sy desperate protes was blykbaar in woede oor sy mislukte besigheid en gebrek aan bankbystand.
Die mite wat deur die inskiklike Westerse media voortgesit word, is dat die Arabiese lente 'n reaksie was op totalitêre regimes op sigself, terwyl dit in werklikheid die totale mislukking van die ekonomie in sekere Arabiese state en naburige Afrika-streke veroorsaak het; hongersnood, ontbering en desperaatheid was so 'n groot faktor soos die begeerte vir regimeverandering. Die Arabiese lente-rewolusie het, in 'n voorheen ondenkbare parallel, nou na Israel uitgebrei. Die hoofstroommedia het die Tel Aviv-betogings grootliks geïgnoreer waar groot getalle oor opeenvolgende naweke bymekaargekom het om te protesteer teen 'n ekonomie wat ontspoor het. Ongelukkige inflasie, huispryse en huurgeld wat buite die bereik van die Israeliese middelklas is, stagnerende lone, groot vlakke van onaangetekende werkloosheid en 'n opgevoede middelklas wat, wantrouig en kwaad vir hul politieke leiers, nou verandering eis, veroorsaak vreedsame sosiale onrus . Skattings stel die getalle in die Tel Aviv-strate op ongeveer 300,000 3.3, met inagneming van die bevolkingsmaats ongeveer XNUMX miljoen, dit is 'n groot aantal wat die strate ingevaar het om te betoog.
Dit word al hoe moeiliker vir regimes en regerings om die bespreking oor die ware vlakke van inflasie wat stapelvoedsel en basiese items raak te vermy en om die oorsaak van daardie inflasie weg te steek. Die meerderheid van die VSA, VK en Europese burgers mag bloot hul skouers optrek en 'n moeë sug slaak wanneer hulle by die supermark-afrekening betaal, of by die petrolpomp terwyl hulle die veronderstelde 5% RPI op hul kwitansies ondersoek. Vir groot dele van die bevolking in die Midde-Ooste of Afrika is daardie styging van inflasie op basiese goedere egter literêr die verskil tussen lewe of dood, hongersnood of bestaan. Terwyl die Britse regering hul inflasiesyfers kan bereken deur 'n mandjie goedere, insluitend mobiele luitone, breëband, sky-tv en plasmaskermtelevisies, te bereken, vorm sulke luukses nie deel van die mandjie van keuses in armer dele van die wêreld nie. Brent-ruolie het hardnekkig bo $100 per vat gebly vir byna ses maande, basiese voedselkommoditeite het meedoënloos gestyg, terwyl Britse motoriste dalk kan klaarkom met 'n liter petrol wat oor drie jaar met 30% styg (aangesien hul werklike en inflasie-aangepaste salarisse staties bly) swakker wêreldburgers het geen hanteringstrategie nie. Met kos, brandstof en verblyf wat byna al hul koste verantwoordelik is, vanuit 'n posisie van 'n baie swak loon, is die verhoogde koste van graan en brandstof lewensgevaarlik.
Die wêreldwye inflasie wat sedert 2008 ervaar is, is as 'n direkte gevolg van die daaropvolgende kwantitatiewe verligting wat die VSA, die VK en Europese beleidmakers toegepas het om groot finansiële instellings te herkapitaliseer om "die stelsel te red". Die tweelingbeleid van zirp het ongetwyfeld veroorsaak dat hierdie oortollige likiditeit in spekulatiewe kommoditeite en aandele ingestorm het. Terwyl ekwiteitswaardes kan regstel, is die onvoorsiene en onbedoelde gevolg dat kommoditeitspryse nie mag daal nie. As olie op sowat $100 per vat bly, vir 'n verdere tydperk van ses tot twaalf maande, lyk die 'dubbele dip'-resessie 'n sekerheid.
Terwyl die voorste Europese ministers van finansies vergader om verdere meganismes te bespreek om 'n internasionale bankstelsel te versterk, wat hom weer op 'n afgrond bevind, is dit onwaarskynlik dat hulle openlik (vir openbare verbruik) sal debatteer oor die verdere verskriklike gevolge wat meer QE sal hê. Ongeag van meer QE wat onbeperkte hoeveelhede dollars skep, deur middel van sentrale banke vir 'n tydperk van drie maande, sal dit ook indirek kommoditeitspryse opstoot en die lewensgehalte en oorlewingsvooruitsigte van miljoene ernstig verswak. Wanneer meneer Geithner terugkeer na die motor, behep die VSA, sal hy miskien besin oor die reise wat die meeste Amerikaners onderneem. Terwyl sy gepantserde kavalkade die lughawe verlaat, kan hy diegene waarneem wat na kitskosrestaurante gaan, aangedryf deur motors op mielie-'voedsel', en dink dat sy "goed gedoen" hierdie naweek saam met sy Europese eweknieë in werklikheid 'n tydelike pleister vir Europa is en die VSA, maar 'n potensiële noodlottige wond vir armer en ontwikkelende nasies.
fxccmarkkommentareolie
« Europese ministers van finansies: die VSA moet 'n eie huis in orde kry Terminal Velocity, die IMF en Goldman Sachs doen die wiskunde »