16 stycznia • Komentarze rynkowe • 6101 wyświetleń • 1 Komentarzy on Wielka Brytania wróciła z recesji, z której nigdy nie wyszła
Wielka Brytania wróciła do recesji, z której nigdy nie wyszła. W rzeczywistości Stany Zjednoczone niczym się nie różnią
Definicja recesji zmieniała się na przestrzeni lat i różni się w zależności od kraju i kontynentu. W Wielkiej Brytanii recesję definiuje się jako dwa następujące po sobie okresy ujemnego wzrostu. W USA Komitet ds. Cyklu Biznesowego Narodowego Biura Badań Ekonomicznych (NBER) jest powszechnie postrzegany jako organ odpowiedzialny za datowanie recesji w USA. NBER definiuje recesję gospodarczą jako:
znaczący spadek aktywności gospodarczej w całej gospodarce, trwający dłużej niż kilka miesięcy, zwykle widoczny w realnym PKB, realnych dochodach, zatrudnieniu, produkcji przemysłowej i sprzedaży hurtowo-detalicznej.
Niemal powszechnie naukowcy, ekonomiści, decydenci i przedsiębiorcy opierają się na determinacji NBER w zakresie dokładnego datowania początku i końca recesji. Krótko mówiąc, jeśli wzrost gospodarczy w USA będzie „ujemny”, wówczas kraj ten znajduje się w recesji.
Według ekonomistów od 1854 r. W Stanach Zjednoczonych wystąpiły 32 cykle ekspansji i skurczów, ze średnio 17 miesiącami kurczenia się i 38 miesiącami ekspansji. Jednak od 1980 r. Było tylko osiem okresów ujemnego wzrostu gospodarczego w ciągu jednego kwartału fiskalnego lub więcej, a cztery okresy uważano za recesje.
Recesja w USA od 1980 roku
Lipiec 1981 - listopad 1982: 14 miesięcy
Lipiec 1990 - marzec 1991: 8 miesięcy
Marzec 2001 - listopad 2001: 8 miesięcy
Grudzień 2007 - czerwiec 2009: 18 miesięcy
W ciągu ostatnich trzech recesji decyzja NBER była mniej więcej zgodna z definicją obejmującą dwa kolejne kwartały spadku. Podczas gdy recesja w 2001 r. Nie oznaczała dwóch kolejnych kwartałów spadku, poprzedziły ją dwa kwartały przemiennego spadku i słabego wzrostu. Recesja w USA w 2007 roku zakończyła się w czerwcu 2009 roku, kiedy kraj wszedł w obecne ożywienie gospodarcze.
Stopa bezrobocia w USA wzrosła do 8.5% w marcu 2009 r., A od początku recesji w grudniu 5.1 r. Do marca 2009 r. Straciło 2007 mln miejsc pracy. To o 1940 mln więcej osób bezrobotnych w porównaniu z rokiem poprzednim, co było największym wynikiem. roczny wzrost liczby bezrobotnych od lat czterdziestych XX wieku.
Recesje w Wielkiej Brytanii od 1970 r
Recesja połowy lat 1970. 1973-5, 2 lata (6 z 9 kwartałów). Po 14 kwartałach PKB powrócił do pozycji na początku recesji po „podwójnym dnie”.
Recesja wczesnych lat 1980-tych 1980-1982, 2 lata (6 - 7 kwartałów). Bezrobocie wzrosło o 124% z 5.3% ludności czynnej zawodowo w sierpniu 1979 r. Do 11.9% w 1984 r. Po 13 kwartałach PKB powrócił do poziomu z początku 1980 r. Po 18 kwartałach PKB powrócił do poziomu z początku recesji.
Recesja początku lat 1990. 1990-2 1.25 roku (5 kw.). Szczytowy deficyt budżetowy 8% PKB. Bezrobocie wzrosło o 55%, z 6.9% ludności czynnej zawodowo w 1990 r. Do 10.7% w 1993 r. Po 13 kwartałach PKB powróciło do poziomu z początku recesji.
Recesja końca 2000 r., 1.5 roku, 6 kwartałów. Produkcja spadła o 0.5% w IV kw. 2010 r. Stopa bezrobocia początkowo wzrosła do 4% (8.1 mln osób) w sierpniu 2.57 r., Najwyższego poziomu od 2011 r., Po czym została ona przekroczona. W październiku 1994 r., Po 2011 kwartałach, PKB nadal spadał o 14% w porównaniu ze szczytem na początku recesji.
Jak `` kupiono '' ożywienie
Dane liczbowe dotyczące recesji w USA w latach 2008/2009 ilustrują stagnację w USA i niewielki prawdziwy „postęp”. Pomimo całego szumu i błędnego ukierunkowania, rzeczywistość jest taka, że Stany Zjednoczone wciąż znajdują się w recesji. W marcu 2009 r. Bezrobocie wyniosło 8.5%, dziś 8.5%. Do marca 2009 roku 5.1 miliona osób straciło pracę, obecnie szacuje się, że jest to około 9.0 milionów utraconych miejsc pracy netto w latach 2007-2012. Pomimo wysiłków zmierzających do obrócenia tego w inny sposób, nie ma takiego zjawiska jak „ożywienie bez pracy”, Stany Zjednoczone wciąż pogrążone są w głębokiej recesji. Stany Zjednoczone musiałyby tworzyć około 400,000 2007 miejsc pracy miesięcznie przez trwały okres około trzech lat, aby powrócić do poziomu zatrudnienia sprzed XNUMX r.
Fakty i liczby związane z ratunkami, ratunkami i programami luzowania ilościowego w USA zostały nakarmione lub wymuszone dzięki interwencji Bloomberga w sądzie. Pomijając te liczby, pułap zadłużenia nie został zamaskowany. Przyjmuje się, że za każde dwa dolary wzrostu Stany Zjednoczone „kupują” osiem dolarów długu. Pomijając rzeczywiste szkody dla siły nabywczej, które spowodowało to, ze względu na starannie zamaskowaną inflację, czarno-białe dowody na to, że ożywienie jest w rzeczywistości iluzją, są przedstawione w formie czarno-białej.
Pułap zadłużenia został podniesiony o ponad 40% od 2008 r. Szacunki sugerują, że ogromna kwota 5.2 bln USD została podniesiona, aby spowodować „ożywienie”, ożywienie, dla którego nadal najbardziej pochlebny (U3) jest pomiar bezrobocia w miejscu, w którym się zaczęło 8.5%. Pomimo wszystkich programów ratunkowych i ratunkowych (tajnych lub opublikowanych), programów „tarp” i podwyższenia pułapów zadłużenia, Stany Zjednoczone są płaskie, a więc nigdy nie wyszły z recesji, przeprowadzono dwulicowe działania w zakresie public relations.
Porównanie w Wielkiej Brytanii jest niezwykle podobne, podobnie jak w Europie. Stopa bezrobocia w Wielkiej Brytanii wynosi 8.5%, ale liczba bezrobotnych osiągnęła najwyższy poziom od siedemnastu lat, a według sondażu rządowego 3.9 miliona gospodarstw domowych nie ma „pracowników najemnych”. W Wielkiej Brytanii jest około 4.8 ml dorosłych osób na zasiłku dla bezrobotnych i 400,000 20 miejsc pracy dostępnych w dowolnym momencie. Przy zatrudnieniu około 2 milionów osób ta dostępność miejsc pracy stanowi normalny statystyczny wskaźnik rezygnacji z pracy, wynoszący 900%. Podobnie jak w USA, ale na mniejszą skalę, obie brytyjskie administracje próbowały „wykupić sobie wyjście”, pozostawiając Wielką Brytanię z oszałamiającym łącznym wskaźnikiem zadłużenia ponad XNUMX%, najgorszym w Europie, który (na marginesie) jest dlaczego wielu komentatorów i polityków europejskich kwestionuje rating Wielkiej Brytanii na poziomie AAA.
http://oversight.house.gov/images/stories/Testimony/12-15-11_TARP_Sanders_Testimony.pdf
Rzeczywistość zarówno dla Wielkiej Brytanii, jak i dla USA jest taka, że nigdy nie wyszły one z recesji i jak wielu sugerowało (po horyzoncie wydarzeń z 2008 roku), próbując uniknąć recesji, mocarstwa, które są przeznaczone dla obu krajów na depresję podobną do stanu, którego nie były świadkami od tego czasu. lata 1930-te XX wieku.
Jeśli mogę pożyczyć amerykańskie zdanie, przywódcy polityczni Wielkiej Brytanii, Europy i USA muszą „przyznać się” opinii publicznej do obecnej sytuacji. Chociaż ich celem jest reelekcja krótkoterminowa, faktem jest, że od czterech lat wszystkie obszary znajdują się w „przedziale” recesji. Pomimo największego przypływu kreacji pieniądza obserwowanego od czasu wprowadzenia do współczesnego systemu bankowego „wzrostu”, mierzonego najczęściej używanymi podstawami; miejsc pracy, luksusów, skromnych oszczędności, nie było.
Jeśli pozbędziemy się wszystkich pakietów ratunkowych i zignorujemy wątpliwe korzyści z nich płynące, Stany Zjednoczone są obecnie prawdopodobnie w swoim 48-miesięcznym okresie recesji, Wielka Brytania i Europa są na 35-37. pozycji, co czyni tę recesję najgorszą w dzisiejszych „zarejestrowanych” czasach. Wszystkie trzy administracje mogą chcieć rozważyć uczciwą i szczerą debatę ze swoimi potencjalnymi elektoratami, zanim dyslokacja między rzeczywistością a spinem stanie się tak niezmierzona, jak ich wyczarowane i wprowadzające w błąd dane.
recesjaukUSA
« Czy Wielka Brytania wróciła do recesji? Czy po obniżeniu ratingu EFSF greckie bankructwo jest teraz nieuniknione? »
Wielka Brytania wróciła do recesji, z której nigdy nie wyszła
16 stycznia • Komentarze rynkowe • 6101 wyświetleń • 1 Komentarzy on Wielka Brytania wróciła z recesji, z której nigdy nie wyszła
Wielka Brytania wróciła do recesji, z której nigdy nie wyszła. W rzeczywistości Stany Zjednoczone niczym się nie różnią
Definicja recesji zmieniała się na przestrzeni lat i różni się w zależności od kraju i kontynentu. W Wielkiej Brytanii recesję definiuje się jako dwa następujące po sobie okresy ujemnego wzrostu. W USA Komitet ds. Cyklu Biznesowego Narodowego Biura Badań Ekonomicznych (NBER) jest powszechnie postrzegany jako organ odpowiedzialny za datowanie recesji w USA. NBER definiuje recesję gospodarczą jako:
znaczący spadek aktywności gospodarczej w całej gospodarce, trwający dłużej niż kilka miesięcy, zwykle widoczny w realnym PKB, realnych dochodach, zatrudnieniu, produkcji przemysłowej i sprzedaży hurtowo-detalicznej.
Niemal powszechnie naukowcy, ekonomiści, decydenci i przedsiębiorcy opierają się na determinacji NBER w zakresie dokładnego datowania początku i końca recesji. Krótko mówiąc, jeśli wzrost gospodarczy w USA będzie „ujemny”, wówczas kraj ten znajduje się w recesji.
Według ekonomistów od 1854 r. W Stanach Zjednoczonych wystąpiły 32 cykle ekspansji i skurczów, ze średnio 17 miesiącami kurczenia się i 38 miesiącami ekspansji. Jednak od 1980 r. Było tylko osiem okresów ujemnego wzrostu gospodarczego w ciągu jednego kwartału fiskalnego lub więcej, a cztery okresy uważano za recesje.
Recesja w USA od 1980 roku
Lipiec 1981 - listopad 1982: 14 miesięcy
Lipiec 1990 - marzec 1991: 8 miesięcy
Marzec 2001 - listopad 2001: 8 miesięcy
Grudzień 2007 - czerwiec 2009: 18 miesięcy
W ciągu ostatnich trzech recesji decyzja NBER była mniej więcej zgodna z definicją obejmującą dwa kolejne kwartały spadku. Podczas gdy recesja w 2001 r. Nie oznaczała dwóch kolejnych kwartałów spadku, poprzedziły ją dwa kwartały przemiennego spadku i słabego wzrostu. Recesja w USA w 2007 roku zakończyła się w czerwcu 2009 roku, kiedy kraj wszedł w obecne ożywienie gospodarcze.
Stopa bezrobocia w USA wzrosła do 8.5% w marcu 2009 r., A od początku recesji w grudniu 5.1 r. Do marca 2009 r. Straciło 2007 mln miejsc pracy. To o 1940 mln więcej osób bezrobotnych w porównaniu z rokiem poprzednim, co było największym wynikiem. roczny wzrost liczby bezrobotnych od lat czterdziestych XX wieku.
Recesje w Wielkiej Brytanii od 1970 r
Recesja połowy lat 1970. 1973-5, 2 lata (6 z 9 kwartałów). Po 14 kwartałach PKB powrócił do pozycji na początku recesji po „podwójnym dnie”.
Recesja wczesnych lat 1980-tych 1980-1982, 2 lata (6 - 7 kwartałów). Bezrobocie wzrosło o 124% z 5.3% ludności czynnej zawodowo w sierpniu 1979 r. Do 11.9% w 1984 r. Po 13 kwartałach PKB powrócił do poziomu z początku 1980 r. Po 18 kwartałach PKB powrócił do poziomu z początku recesji.
Recesja początku lat 1990. 1990-2 1.25 roku (5 kw.). Szczytowy deficyt budżetowy 8% PKB. Bezrobocie wzrosło o 55%, z 6.9% ludności czynnej zawodowo w 1990 r. Do 10.7% w 1993 r. Po 13 kwartałach PKB powróciło do poziomu z początku recesji.
Recesja końca 2000 r., 1.5 roku, 6 kwartałów. Produkcja spadła o 0.5% w IV kw. 2010 r. Stopa bezrobocia początkowo wzrosła do 4% (8.1 mln osób) w sierpniu 2.57 r., Najwyższego poziomu od 2011 r., Po czym została ona przekroczona. W październiku 1994 r., Po 2011 kwartałach, PKB nadal spadał o 14% w porównaniu ze szczytem na początku recesji.
Jak `` kupiono '' ożywienie
Dane liczbowe dotyczące recesji w USA w latach 2008/2009 ilustrują stagnację w USA i niewielki prawdziwy „postęp”. Pomimo całego szumu i błędnego ukierunkowania, rzeczywistość jest taka, że Stany Zjednoczone wciąż znajdują się w recesji. W marcu 2009 r. Bezrobocie wyniosło 8.5%, dziś 8.5%. Do marca 2009 roku 5.1 miliona osób straciło pracę, obecnie szacuje się, że jest to około 9.0 milionów utraconych miejsc pracy netto w latach 2007-2012. Pomimo wysiłków zmierzających do obrócenia tego w inny sposób, nie ma takiego zjawiska jak „ożywienie bez pracy”, Stany Zjednoczone wciąż pogrążone są w głębokiej recesji. Stany Zjednoczone musiałyby tworzyć około 400,000 2007 miejsc pracy miesięcznie przez trwały okres około trzech lat, aby powrócić do poziomu zatrudnienia sprzed XNUMX r.
Fakty i liczby związane z ratunkami, ratunkami i programami luzowania ilościowego w USA zostały nakarmione lub wymuszone dzięki interwencji Bloomberga w sądzie. Pomijając te liczby, pułap zadłużenia nie został zamaskowany. Przyjmuje się, że za każde dwa dolary wzrostu Stany Zjednoczone „kupują” osiem dolarów długu. Pomijając rzeczywiste szkody dla siły nabywczej, które spowodowało to, ze względu na starannie zamaskowaną inflację, czarno-białe dowody na to, że ożywienie jest w rzeczywistości iluzją, są przedstawione w formie czarno-białej.
Pułap zadłużenia został podniesiony o ponad 40% od 2008 r. Szacunki sugerują, że ogromna kwota 5.2 bln USD została podniesiona, aby spowodować „ożywienie”, ożywienie, dla którego nadal najbardziej pochlebny (U3) jest pomiar bezrobocia w miejscu, w którym się zaczęło 8.5%. Pomimo wszystkich programów ratunkowych i ratunkowych (tajnych lub opublikowanych), programów „tarp” i podwyższenia pułapów zadłużenia, Stany Zjednoczone są płaskie, a więc nigdy nie wyszły z recesji, przeprowadzono dwulicowe działania w zakresie public relations.
Porównanie w Wielkiej Brytanii jest niezwykle podobne, podobnie jak w Europie. Stopa bezrobocia w Wielkiej Brytanii wynosi 8.5%, ale liczba bezrobotnych osiągnęła najwyższy poziom od siedemnastu lat, a według sondażu rządowego 3.9 miliona gospodarstw domowych nie ma „pracowników najemnych”. W Wielkiej Brytanii jest około 4.8 ml dorosłych osób na zasiłku dla bezrobotnych i 400,000 20 miejsc pracy dostępnych w dowolnym momencie. Przy zatrudnieniu około 2 milionów osób ta dostępność miejsc pracy stanowi normalny statystyczny wskaźnik rezygnacji z pracy, wynoszący 900%. Podobnie jak w USA, ale na mniejszą skalę, obie brytyjskie administracje próbowały „wykupić sobie wyjście”, pozostawiając Wielką Brytanię z oszałamiającym łącznym wskaźnikiem zadłużenia ponad XNUMX%, najgorszym w Europie, który (na marginesie) jest dlaczego wielu komentatorów i polityków europejskich kwestionuje rating Wielkiej Brytanii na poziomie AAA.
http://oversight.house.gov/images/stories/Testimony/12-15-11_TARP_Sanders_Testimony.pdf
Rzeczywistość zarówno dla Wielkiej Brytanii, jak i dla USA jest taka, że nigdy nie wyszły one z recesji i jak wielu sugerowało (po horyzoncie wydarzeń z 2008 roku), próbując uniknąć recesji, mocarstwa, które są przeznaczone dla obu krajów na depresję podobną do stanu, którego nie były świadkami od tego czasu. lata 1930-te XX wieku.
Jeśli mogę pożyczyć amerykańskie zdanie, przywódcy polityczni Wielkiej Brytanii, Europy i USA muszą „przyznać się” opinii publicznej do obecnej sytuacji. Chociaż ich celem jest reelekcja krótkoterminowa, faktem jest, że od czterech lat wszystkie obszary znajdują się w „przedziale” recesji. Pomimo największego przypływu kreacji pieniądza obserwowanego od czasu wprowadzenia do współczesnego systemu bankowego „wzrostu”, mierzonego najczęściej używanymi podstawami; miejsc pracy, luksusów, skromnych oszczędności, nie było.
Jeśli pozbędziemy się wszystkich pakietów ratunkowych i zignorujemy wątpliwe korzyści z nich płynące, Stany Zjednoczone są obecnie prawdopodobnie w swoim 48-miesięcznym okresie recesji, Wielka Brytania i Europa są na 35-37. pozycji, co czyni tę recesję najgorszą w dzisiejszych „zarejestrowanych” czasach. Wszystkie trzy administracje mogą chcieć rozważyć uczciwą i szczerą debatę ze swoimi potencjalnymi elektoratami, zanim dyslokacja między rzeczywistością a spinem stanie się tak niezmierzona, jak ich wyczarowane i wprowadzające w błąd dane.
recesjaukUSA
« Czy Wielka Brytania wróciła do recesji? Czy po obniżeniu ratingu EFSF greckie bankructwo jest teraz nieuniknione? »